يادگاری از زمان بی سپر

                به ياد داکتر اناهيتا راتب زاد                 

 

 ای اناهيتا ! انيس دلستان ؛          ای زن پاکيزه خوی مهربان ؛

 قلب پاکت، می تپدهردم به مهر؛   درتپش روشان نمايد،نور مهر؛

 شاد بادا، روح با احساس تو!       زنده بادا، عزم پر احساس تو ؛

ارزش فکرت، بسی دلگيرشد؛      مرتجع را شش جهت، پيگيرشد؛

رشد فکرت، سخت باشدپايدار؛      در طريق راستی، بس نامدار ؛

نامور، در اتحاد ، مردمی ؛           بيشتر ، در اتفاق  مردمی ؛

خصلت نيکت، ميان مرد وزن؛      اوفتاده ، بهر وحدت گامزن ؛

حامی فرزانه ات، دانسته اند ؛       زن ومرد اين وطن دل بسته اند؛

 در رۀ آزادی ومشی درست ؛      گامزن دراصل و هم کيش درست؛

پا نهادی ، در رۀ عشق و وفا؛        گشته ئی ، در رنج ملت آشنا ؛

درد مردم، رنج ملت ديده ئی؛       از زبان رنجبر، بشنيده ئی ؛

بيسوادی، شش جهت درمملکت؛    پيش دانا بيشتر،از شش جهت؛

باشد و افسوس خورد وکردآخ؛      از برای مردم بد بخت آخ ؛

برده ئی  نام  بلند افتخار ؛            ای اناهيتا ! زن دل بيقرار ؛

واقعآ نسل ، ز راتب زاده ئی؛       مرد دانشمند بود، آزاده ئی ؛

ثبت تاريخ سياسی وطن ؛            ميشود نامت، در اوراق زمن؛

نام نامی ات، زن افغانستان؛        حاصل رزمنده گی ات جاودان؛

پس بماند خط مشيت، آشکار؛       در زمانه، پيش مردم ياد گار ؛

تو مبارز هستی وهم پيشگام؛        در صفوف زن، زنی يکتا بنام؛

شايق آرامئ کابل زمين ؛            بوده ئی، بر مردمان نيک بين؛

هستی ويک عنصر والا مقام؛      پيش مردم، خيرخواۀ نيک نام؛

باز گويم: زنده بادا عزم تو !         تا ابد باقی بماند رزم تو ؛

                           روی ايمان قوی ات احترام                      

                           دارم و مسرور گفته اين پيام                     

                

{کابل- کارتۀ 4}       باری همين روز از يا د انديشه نبشته شد

{ ماه اسد 1345}       درشهر گوتينگن آلمان محل رهايشم

                                         " ميراسمعيل مسرور نجمی"

                                           (30 جوزا 1386 شمسی )

                                           (20 جون 2007 ميلادی )