مولانا عبدالکبیر (فرخاری) 

ونکوور، کانادا

 

با ادب باش

 

سال بهتر به وطن ارکه زپار آمـــدنیســــت         کرزی از کرسی قدرت به کنارآمد نیســت

مامن صلح شود میهن افغـــــان به جهـــــان         به بشارت علی اصغر به دیار آمد نیســت

ترجمان دل اندیشه بشیــــــرهــــرویســـــت         که به توضیح رهش مرغ هزارآمد نیسـت

ظلمت وجهل رود دردل شب خـــواب ابـــد         دانشش مرهم افکار فگـــار آمـــد نیســــت

گربه کج راهه برددست ستم گفته ی راست         با حقیقت نگری باز (غبــار) آمد نیســــت

تیشه ی جهل بریدست اگرشــــاخ درخــــت        نخل باغ هنرم بــــاز به بــــار آمد نیســـت

به اباطل ننهـــد جلـــــوه ی امـــروزبهــــــا         خس و خاشاک به آغوش شرار آمد نیست

آب صد پاره شود در ره ی پرپیچ و خمــش        که به هم در دل دریا به خیار آمد نیســـت

حکم دیوانه گیت تحفه دهد سنــگ محــــک        میوه گویی اگر از بید و چنار آمد نیســـت

(حافظ)افتد زفلک نیست به کس مایه ی غـم        شیخ را سنگ زمرد به مزار آمد نیســـت

من که دارم به لب تشنه دوصد گلشن نـــــاز       به نمازم فقط از خویش و تبار آمد نیســت

برخلاف نظر کــوردل افتـــــم به بهشـــــت        داد درمکتب من درس و شعار آمد نیسـت

بازسازی نشود مامن آغشتــــه بـــه خــــون        گرچه دالربه فریبم به قنــار آمد نیســـــت

تو نگیری ره ی هرخاین بگسسته عنــــــان         دین فروشان سیه دل به شکار آمد نیسـت

بردن قدرتو ای کشورافغـــان بـــه سپهـــــر        آرزوی گل و هر برگ بهار آمد نیســــت

 

با ادب باش تو (فرخاری) به اسلوب ادب

فکرت بکر سخن باز بکـــار آمد نیســـت