سید زبیر واعظی

 

 

 

 

رازدل با وطندار

 

ای برادر و خواهر دانـــــا                    قصهء سرزمین من خوانا

از من این  مصراعی چند                    شــنو و قضاوت ات رانــا

مردمی را اندرین دنیــــا                      گفته‌ بودند به نام افغانا

مردمانیست سرکش و آزاد                 باخدا و رسول و ایمانـــــا

خطه ءباستانی ایشانست                  مهد شیران و هم عقابانا

بوده است هویتشان روزی                 فخر آسیای عصر و دورانا

هرکی پایش گذاشته درین                 مرز و بوم قدیم آریانــــــا

تا ســـــــکندر و پارت ومغول               تا به انگریز و تا به روسانا

سر شان خم گرفته ورفتند                 کرده را گشته اند پشیمانا

چونکه در رگ رگ این خلق                هست محرک غرور و ایمانا

سرزمینیشان  دلکش و نغز                 که نظیرش ندیده ئی جانا

کوههای هنوکش و بابایش                پامیر و سپید وسیاه کوهانا

قامت افراخته و گفته منم                   زیر  هر سنگ  نهفته گنجانا

از گاز گرفته تا نفت وآهن                    مس باشد و سنگ لاجوردانا

گویند که بیائید و کامی گیرید              آباد شوید و شاد وخندانا

تا چند حقیر و فاقه هستید؟                تا چند غریب و غم کشانا؟

شرمید که فقیر وتنگدستید                 مغرور و شقِان و سادگانا

باشد به همین دلیل در اینجا               جنگ و جدل وشلوغ جاودانا

گوئید ز کجا ش کنم حکایت                 داستان دردو رنج بیکرانا

بهتر این است که عرض خدمت            مختصر گویم از قدیمانا

گویم از عصر غولک و نیزه                   تا به خفتان و چوب و سنگانا

تبر و تیشه  وکدال و بیــل                    چکش و گردم وپلخمانـــــا

آنچه در دست مردمان آمد                  زده اندش به فرق خصمانا

نه ز بمب وراکتـــی بیمی                    نه ز تانکی شــدند هراسانا

چونکه از هر بیشهء این خاک              سر برافراشت بزرگ مردانا

چو به هر کوه رستم و آرش               چو  به هر خانه ئی دلیرانا

سالها شد کاین مردم عاجز                درد و زجری کشیده هرسانا

نیست هیچ ملت و کشور               تا بدین سرحدی پریشانا

لیک با اینهمه شهامت خود                 در بدر،خاک سر،هراسانا

علتش را اگر شویم جویا                     هست جوابش بسی نمایانا

چونکه هر روز به هم گوئیم               توئی پشــتونی از ارزگانا

او که جوزجان بود ترا منزل                 وطن من بود به لغمانــــا

ای که تو ازبک هستی ومن                تاجک اصل از بدخشانا

تو که بت میپرستی و  من                   هستم از صد پدر مسلمانا

غیر ازین مطلبی که مرا                        کرده حیران وزار ونالانا

باشد این وضع مملکت امروز               کشتن و بستن و ترورانا

قتل وقاچاق ،وحشت وفقر                  گشته ســمبول ما مریضانا

گر چنین وضع ما دوام یابد                   تجزیهء این وطن شد آسانا

باشد این مزد و بهرهء مایان                 چونکه هستیم نامسلمانا

میکنیم هرچه افتخاری هست              از الف تا به یا مهــــــارانا

شود اینسان حتمآ روزی                       محو نام و نشان افغـــانا

میکنیم قتل  و میبریم یغما                   جان مسکین ومال اخوانا

رشوه و چور را تماشا کن!                    از کجا تا کجا ست روانانا

آنکه در عمر خود نمیدانست                فرق دست چپش ز راستانا

کرده اعمار چند بلند منــــزل              زندگی اش ببین که حیرانا

موتر ضد مرمی را بنـــگر                   لندن و دوبی است شتابانا

آنکه دیروز به خاطر مردم                   جان خود را نمود فدایانا

شب و روزش بود یکسان                  احتیاج است به لقمه ءنانا

عده ئی دیگری به نام طالب            گرم کشتاراند و انتهارانا

کله ء هموطن برند با تیغ                    ما ءمن خود  کنند خرابانــاا

مشت دیگری چسان امروز                 گرم عشق خودند خداجانا

همرهء پوند و دالر وکلدار                    مالک و صاحبـــان قصرانا

چند دیگر ببین ای جـــان                مست ومدهوشند و رقصانا

لب شکر شوخک کمر باریک               نیمه شب میبرند خرامانا

اینهمه پول و ثروت سرشار                از کجا کرده‌اند حریـــفانا؟

یا خودش دزدیده یا حتمی                 پدرش بوده رهزن انسانا

مشت دیگر ی  تماشا کن                  که ندارند لقـــمه گک نانا

رحمتی آور از درگاهت                        برسرشان ای تو سبحانا

فسق و فحشا ز حد بیرون                 دست این فاسد و رذیلانا

رهزنان حاکم‌اند کنون بر ما                عصر زور و زرست و دزدانا

آنکه اسمش گذاشه جنتلمن             پی تبعیض شده دلنگانا

تا توانند ،میزنند چوبــــــک                  این کثافات از دل و جانا

تا به کی فتنه پیشه کنیم                  به لحاظ خدا که صلحانا

نه ترا روس نه هم انگلیس                نه مرا چین یا که ایرانا

سر فراز خواهد و خوشبخت              سازدت خورد و تیت و پاشانا

یکی را بمب بر کمر بندند                   گویدش می‌روی بهشتانا

دگری را دهند تفنگ و تیر                   گویدش خوب زن قوماندانا

سی سال شد زجنگ وویرانی          سر به ملیون کشید شهیدانا

یکی پایش نباشد و دیگر                   دست و چشمش بداده ارزانا

دارد این جسم زخمی میهن             ناله و شیون و فغانانا

دانی،خصمان تو هرلحظه             در کمین اند همچو گرگانا

وا به جان آن طفل یتیم                     که بود پای لچ زمستانا

یا تو آن بیوهءبدبختی بین                که فروشد تنش به پولانا

خاطر  طفلک گرسنه  ءخود             نه که از شهوت و ز عشقانا

اندکی بیم از خدایت کن                  بس بود جنگ ای عزیزانا

تا که ما و تو متحد نشویم               حال و روز من وتو اینسانا

دست خود را بده تا اینکه                این وطن را کنیم گلستانا

بهر الام و رنج بی اندازه                  هر کدامی شویم طبیبانا

گوش کن هموطن ترا گویم             شنو این دردک فراوانا

"واعظی" باشدت به جهان                 داعی صلح وعزت وشانا

سید زبیر واعظی