مولانا عبدالکبیر (فرخاری)                                                          ونکوور کانادا         

خاک وطن        

هرسوخته جا نیکه شــد ازخاک وطـن دور                   چون بلبل بیچاره زگلزار وچمــــن دور

از ناف ســـــــخن مشک نیاید به دمـــــاغم                    چون آهوی افتــــــاده زدامان ختن دور

قدرت نبـــود در دل تاریکـــــــــ غریــــبی                    ازعرف ورواج وادب و لطف سنن دور

جفتــــــی که بود تاق در اقلیــم جــــــهانی                    رفتــند جدا هریکی از سیــــب زقن دور

برگــــــور نــــــیازی نبود مرده ی مـــارا                    افتـــیده به دریا شــود ازناز کفـــــن دور

دانشور گــــــیتی نبرد جان بســـــــــلامت                    حـــلاج نشد گردنــش از تاررســــن دور

تا دامـــــن میـــهن به کف خویش نگـــیرد                   آواره کــجا میشود از رنج و محــــن دور

مفت است گران هــــــیچ مخور تاکه توانی                   هر لقــمه ی سایده کن از راه دهـــن دور

فضل الحق (فضل)است چوخورشید به کشور               خواهم که بود از خطر عصروزمــن دور

                                (فرخاری) به چوگان بــــبرد گوی زمیـــــــدان

شعرش چو گهر در صدف از چرک و لجن دور