آید همی

 

 

تـــا که یاد از طالبـان اید همی              لرزه‌ ای در جسم و جان آید همی

آن هیولا با پلشتـــــی های او               پیش چشم مــن عیـــان آید همی

مقــــدم این طالب غدار و دون              واژگــــون اندر جهـــان آید همی

وا به جـــــــان ملت غمدیده باز             دوره ی رنج و فغــــان آید همی

طالـبان ابلیس و ما بیچاره ایم             فتنــــه از ابلیـــسيان آید همی

آب رفته باز می‌آید به جـــوی               دیو و دد، خیــل زغــان آید همی

چرس گردد وافر و تریاک هم              داره ی قاچــــاق چیــــان آید همی

دشمنانِ بی حسِ این مملـکت              از قطــــر با عز و شـــأن آید همی

ای زن افغان چه میسازی که باز           با شـــلاق این کرگسان آید همی

بعد هر تاریــکی آید روشنـــی              لیک بر عـکسش چســان آید همی

گر رسد دستش نمی‌مـــاند دگر           هر چــــه گل در گلستان آید همی

با ورود این فلاکت های دهــــر             وحشتی در آستــــــان آید همی

ای وطنـداران به فریادم رســـید           کــاین  بلا از آسمـــــــان آید همی

بر سر این مــلت زار و فقیــــر              من ندانم کاین چــــــنان آید همی

ای خدا رحمی به حال ما، که باز              عهـد و عصـر وحشیـان آید همی

مردم افغان به ملک خویش باز             دربدر ، بـی آشیـــــــــان آید همی

در فراق شــــخصِ با دردِ وطن              واعظی اشــــکش روان آید همی

 

زبیر واعظی

Waezi Said Zobair