نور محمد سنگر

سوگ نامۀ غزه و قندهار

آسمــــان غــــزه و هـــــم قندهار
خــــون گــــرید درد هـــــا را زار زار
باز افتـــــاده میـــــــان خاک و خون
کـــودک و زن بـــــاز از دست جنون
باز عفــــریت ِ به دســـــــت نابکار
غرق ماتم کــــرده جمعی سوگوار
باز صهيونیسم وحـشی در غــــزه
مرد و زن يکسان مساوی سرزده
قنـــدهاری هـــــــــا عـــزا دار دگر
ای خـدا چون است این یوم البتر ؟
باز یانکی ای، نــــگاهی تــــــار کرد
باز سرمایــــه جهانـــیِ خــوار کرد
باز در قلـــبِ زمیــــن شــــد زلزله
زین مصیبت ها ز کی بایـــــد گله ؟
باز گـــرگ آمـــــد میــــانِ رمــه ها
باز قربـــانی گرفت از جمــــــــع ما
خاک غزه صحنه یی محشـر شـده
قنـــدهار هم لاشِ بی پیکــر شده
باز بــــــارد هر طــــــرف بارانِ مرگ
دستِ درد آمد جدا کرد شاخ و برگ
باز مـــــادر هــــای بدبخــــتِ زمین
باز خواهر های پر اشـــک و غمین
هم پدر ها با دو چشــمِ اشـک بار
هم بــــــرادر ها حزین وبی قـــرار
چشم تر این جــــا و آن جـــــا میدوند
باز دنبــــــالِ ســــر و پـــــا میروند
سرزمینم کربـــلای مـــــا شــده
باز سرمایــــه بــــلای مـــــا شده
بين که در دوستی! نمــــودند معجـزه!
معـــــجزه در قنــــدهار و درغــزه
باز ای یــــاران از سستــــی مـــا
باز از بی عقلـــی و چستـی مــا
باز حاکم بر زمیـن طاغـــوت گشت
این زمین پر زخم وپر تابـوت گشت
باز گر غفلــت کنی تـــو پیشـه ات
باز نابـــودت کنــــــد از ریشــه ات
آی رفیـــــق ! گر ناجی انسان شدی
درد ها را نقطه ی پايان شدی

2012 / 3 / 13