رباعیات طنز گونه
رباعیات طنز گونه
ایدل زغم زمانه افسرده مباش
از فکرت نا شیانه آگنده مباش
گر نیک ندانند ت تو خود نیکی کن
در مخمصهء کرده ونا کرده مباش
«بر خیز مخور غم جهان گذران»
ننداز برف بام خود به بام دگران
یادت نرود که باز احیا کردی
آندوره شیرعلی و دوست محمدخان
صیاد که صید تازه در دام گرفت
صید ش بمیان قفس آرام گرفت
بگرام که « رام» میگرفتی همه عمر
دیدی که چگونه «رام» بگرام گرفت
تقدیر تو را خسته و مایوس نکرد
تد بیر توهم چرخش محسوس نکرد
هر کس به زمانش کارکی کرد اما
کاری که تو کردی بخدا روس نکرد
گه رو به پشا وری و گه بر پغمان
باتکیه بزور و زری ای خوش گذران
روزی اگر زندگی تو را سخت گرفت
باقی عمر را به ملک دبی گذران
«گر بر فلکم دست بدی چون یزدان»
برداشتمی من این زمین را زمیان
یک کره نفت خیز د گر میسا ختم
تا قطع شود ریختن خون انسان
«اسرار کهن را نه تو دانی و نه من»
ارقام معدن را نه توفهمی و نه من
چون درپس پرده هست بازیء بزرگ
تا پرده بر افتد نه تو ما نی و نه من
دشمن هردم بهر هلاک من و تو
«قصدی دارد به جان پاک من وتو»
ریزند همیشه نفت در آتش جنگ
تایاوه کنند ثروت خاک من وتو
«ای بس که نبا شیم جهان خواهد بود»
دولت ها روندود مردمان خواهند بود
این خانه خراب شد به جنگ من وتو
تا ما نشویم همچنان خواهد بود
«آنها که کهن شدند و آنها که نو اند»
آنا نکه عقب گرا و دنباله رو اند
صدسال خواب اندهنوزدرگامنخست
با آنکه دو صد سال از ما جلو اند
«آثاروبنای خلق بر دوش خطاست»
بنگرکه خطا ها زکجا تا به کجاست
هر ظلم که میکند خدا نا ترسی
درپوشش نام وطن و نام خداست
از خون بشر حمام گشته وطنم
قر بانیء انتقام گشته وطنم
دستان تجاوز از وطن کوتاه باد
عراق پس از صدام گشته وطنم
احزاب که کانون وطنخواهان است
درداخل وخارج همه سرگردان است
از بسکه بجان همد یگر افتا دند
عالم به مبارزات شان حیران است