ای میهن   و خنجر  خاور  من

هستی  سپر قاره  ی پهناور من

پیغام زمان   وزنده گی را بشنو

ازبام جهان و چشمه ی باورمن 

" فروغ هستی "

سرود  سبز بهاران

خوشا  سرود من   و آتشین  ترانه ی من 

خوشا ستیز من  و رزم عادلانه  ی  من  

  به نیم ره ، نگذارم  ، زشانه  بار گران

خوشا  کمان من و تیرم و  نشا نه ی من

هزار گوهر و الماس  شهرهای   جهان 

نمیرسد به یکی " کوه نور " لانه ی من

به طالبان  زر و زور وتا ج وتخت بگو

مکن  خراب در وبام وشهر وخانه ی من

مریز آتش و خون جوان وخوشه ی خشم

که خسته گشته ، دل  مردم زمانه  ی من 

چرا  به زخم   دل  قاره ام  زنی خنجر ؟

چرا  فزون کنی ،  رنج بیکرانه ی  من ؟

کنون که   صلح ،   شعر زمان  ما با شد

منه مسلسل  بیگانه را ،  به شانه ی  من

زتند  باد  حوادث   نه   میشود     هرگز 

فسرده ، گلشن امید  وکشت ودانه ی من

زسوز سینه  ی جیحون   پر خروش شنو

سرود سبز   بهاران  جاودانه  ی     من

بخیز زاغ وزغن ر  ا بران ،  ای  شهباز

ز   آسمان عقابان     آ  شیانه ی     من

" ناله  نیلاب "

سرور سبز بهاران

گزینه   شعر :   دستگیر  پنجشیری 

محل  آفرینش  :  شهر مزار شریف 

سنبله    1371  خورشیدی  

تاریخ ومحل  طبع :   شهر پشاور  ،  1376 خورشیدی  مطابق  1997 م