حاكمان بى كفايت

--------------

 

اين خاينان كنون كه حاكم به كشور اند

رسوا و بى كفايت و دون و ستم گر اند

 

برخى وحوش مطلق و برخى دجال محض

برخى به جعل و كذب و جنايت توانگر اند

 

بعضى وطنفروش و جواسيس به اهريمن

بعضى به قتل و كشتن و دهشت دلاور اند

 

نيمى  به خواب ناز فرو رفته بى خيال

نيمى دگر به چور و به غارت فن آور اند

 

زين ماجرا و فاجعه ديريست در اين ديار

پير و جوان و جمله يكى زار و ابتر اند

 

زبير واعظى

 

الهى ثقه مى بود مردن تو

-------------------

 

الهى ثقه مى بود مردن تو

ترور و كشتن و جانكندن تو

 

تويى آن گربه يى هفت جان ليكن

خورد چوبى ز بالا در تن؟! تو

 

كى از يادم رود در زاد گاهم

همان راكت پرانى ، كشتن تو

 

هزاران خانه را ويران نمودى

شود ويرانه اكنون مأمن تو

 

ازان روزى كه ماندى پا بكابل

به نام صلح مضحك در ظن تو

 

تعصب آمد و تبعييض هر سو

هراس و وحشتى از بودن تو

 

اگر چه من نه كشتم پشه يى را

به جانت حاضرم در كشتن تو

 

زبير واعظى

 

همان شوخ دل آرا بود شب جايى كه من بودم

----------------------------------

 

نمى دانم چه يك جا بود شب جايى كه من بودم

به هر سو جام ودكا بود شب جايى كه من بودم

 

به يك سو پيك گرباچوف و ابسليوت و استاليچ

ديگر سو بيرى گيرا بود شب جايىكه من بودم

 

كباب اخته ى سيخى و مرغ و نان و تندورى

قروت و قند و كولا بود شب جايى كه من بودم

 

غزل هايى ز شيدا و رحيم بخش و سر آهنگش

يگان جگجيت و چترا بود شب جايى كه من بودم

 

ز ساز و سى دى ظاهر، تا سيفو در آن محفل

طنين انداز دل ها بود شب جايى كه من بودم

 

سرود و خنده و بوس و كنار و ناز بود يك سر

ظريف و نعز و زيبا بود شب جايى كه من بودم

 

مگر آنشب به آن خوبى و پا كوبى و بى خارى

همان شوخ دل آرا بود شب جايى كه من بودم

 

زبير واعظى