هدايت حبيب

          

           زنده باد مادر، این چشمه بی پایان مهر و محبت !

به پيشواز هشتم مارچ، روز همبستگی زنان سراسر جهان

روز خجسته، همبستگی وتجلیل از پیکار آزاديبخش مادران و خواهران را تهنيت و مبارک باد می گویم!

سازمان هایی سیاسی ترقيخواه و پيشرو جهان و از آن جمله حزب دموکراتیک خلق افغانستان پرچمدار مبارزه برای رهایی زنان در سراسر کره ی زمين و میهن ما، از منگنه ی هرگونه ستم و استبداد بوده اند. در اين ميان نام مادریِ خجسته و قهرمان زن تاریخ معاصر کشور مان، زنده یاد دکتور اناهیتاراتبزاد و سازمان دموکراتيک زنان افغانستان که زیررهبری وی، و به حمايت حزب دموکراتیک خلق افغانستان در سال ۱۳۴۴ ايجاد گرديد و برای اولين با در افغانستان از روز هشتم مارچ را تجليل بعمل آورده و اين رسم و رزم دادخوهانه تا واپسين روزهای حاکميت ح. د. خ. ا به مثابه ی سنت پسنديده ی رزم و پيکار زنان کشورمان ماندگار گرديد؛ عنوان زرینِ فصل بزرگِ کتابِ تاریخ رزم و پیکار زنان افغانستان، برای آزادی شان خواهد بود.

سوگ مندانه غصب حاکمیت از آن حزب بوسیله عناصر تاریک اندیش و ضد مردم، در قدم اول دشمنی آشکار و بی رحمانه با زنان وطن وپامال کردن حقوق حقه شان بود. سپس پتیاره گان و خفاشان شب پرست، کوچکترین روزنه هایی را هم که نوری به محیط کار و زندگی زنان میرسانید، سبعانه و متعصبانه بستند. برای اسارت زنان بدترین دست بندها، پا بندها، چشم بندها، رو بندها و قوانین استعداد کُش و اسارتبار را وضع نمودند.

بعد از حادثه يازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ و تهاجم اشغالگرانه امريکا و ناتو به افغانستان و اعلان دموکراسی امريکايی،  چند خواهر ما را به  ظاهر سازی در مجمعِ بنام پارلمان آورده اند، تا سایر زنان کشور را، به این وسیله مورد شکار وحشیانه قرار بدهند، که دادند. وليک در بسا از اقصای جهان، زنان توانسته اند، به پاره ای از حقوق خود برسند؛ مگر سوگمندانه در کشور ما ستمگران گلوی زنان را با تمام قوت می فشارند: سنگ دلانه تا سرحد مرگ لت وکوب می نمایند، به خود کشی، خود سوزی، جدایُی از فرزند وامیدارند، حتا آنان را با حیوانان  در معرض مبادله قرار می دهند؛ جنايتبارتر از آن زن را  به جرمی بروزِ خود انگیزِ پسندیده ترین صفت انسانی؛ یعنی ابراز محبت، سنگسار می نمايند وبی رحمانه به قتل می رسانند.

همين گونه دختران و حتا خُرد سال  برای تلافی شدن جنایت مردان بنام «بد» داده میشوند، که تا زنده اند ستم بکشند....

 آنچه یاد شد، کاهی از کوهی عظیم رنج و ستم عليه زنان و دختران ميهن ماست؛  رنج و اندوه مادران و خواهران مان در افغانستان چنان بزرگ است که به گزارش نمی گنجد؛ با این حال، ما معتقدیم که آزادی زنان از بدبختی ها، زمانی مویسر است، که همه مردم و جامعه ما در کل از قيد و ستم دست وپاگير (طبقاتی ـ جنسيتی ـ مليت پرستی ـ دين و قوماندان سالاری و در رأس همه ستم استعماری و امپرياليستی) آزاد گردند. دراین راستا مبارزه ای دموکراتیک و مترقی جریان دارد. همچنان رهایی زنان مستلزم پیشرفت اقتصادی و اجتماعی تمام کشور است؛ روی این منظور است، که زن ستیزان و واپس گرایان، دست به انواعِ دستبرد، از دارایی مردم و امداد بین المللی می زنند، با تمام قوت و امکان میخواهند تا وطن پرستان راستین را از حاکمیت وکشور دور سازند، تا از يکطرف از رشد و انکشاف مادی و معنوی کشور و مردم، بويژه جوانان جلوگيری بعمل آورند و از جانبی زن را مانند سایر عرصه های جامعه، در اسارت نگهدارند و گلوی همه آزاديخواهان و ترقی پسندان، از جمله زنان را موقتاَ خفه کنند.

 اما، سیر زمان و جبر تاریخ را، که به نفع ترقی، دموکراسی و زنان است، نمی توانند باز دارند؛ به این دلیل میتوانیم حکم کنیم که، پیروزی نهایی از آن مادران و خواهران ما، دراین نبرد حق بر با طل است.

ـ خواهران و مادران عزیز!  ما و همه مردان نیک خواه و نیک اندیش افغانستان و جهان با شماییم!

ـ ما و شما جهان خود آباد می کنيم   ـ   خود را ز ننگ بندگی آزاد می کنيم

ـ زنده باد مادر، این چشمه بی پایان مهر و محبت!

ـ بگذار مادر باشد، تا به دلها صفا و صمیمیت،مهر و محبت باشد!

 

۶ مارچ ۲۰۱۵