اعلامیه ی کمیته ی فعالین ح. د. خ. ا

به مناسبت هشتم مارچ ، روز

     کمیته ی فعالین ح.د.خ.ا این روز تاریخی را در گرامی داشت از مبارزات رهایی بخش زنان و پیکار آنان بر ضد ستم طبقاتی و انواع تبعیض ، به کلیه زنان جهان ، بویژه زنان درد دیده و بلاکشیده ی افغانستان عزیز تبریک و تهنیت می گوید.

      پس از حادثه ی روز هشتم مارچ در شهر نیویورک، در سال ۱۹۱۰م در دومین گردهمآیی زنان سوسیالیست ، در شهر گوپنهاگن دنمارک، بنابر پیشنهاد خانم کلاراستکین سر دبیر نشریه ی « برابری » ار گان نشراتی حزب سوسیال دموکرات آلمان ( ویژه ی مسائل زنان ) ، به هدف بزرگداشت از جانبازی ها و قهرمانی های زنان کارگر، موضوع تعیین یک روز زیر نام روز بین المللی زنان شامل آجندای کنفرانس گردید و مورد تصویب قرار گرفت و سنت فرخنده ی هشتم مارچ از سال ۱۹۱۰م به بعد ، در سطح جهان رسمیت پیدا کرد . 
    از عرصه ی بیش از یک قرن است که زنان مترقی و پیشرو جهان، با قبول دشواری های فراوان به مقصد نجات از ستم طبقاتی و تبعیض جنسیتی ، با هیولای تحجر فکری و اندیشه یی و علیه استبداد ، ارتجاع ، استعمار ، استثمار ، نژادپرستی ، امپریالیسم ... به پا خاسته اند و جهت رسیدن به حقوق حقه ی سیاسی - اقتصادی - اجتماعی خویش می رزمند و حماسه می آفرینند . 
  جای هیچ شک و تردید نیست که جنبش بین المللی زنان جز انفکاک نا پذیر پروسه ی پيکار و مبارزه ی عادلانه ی جامعه ی بشری می باشد . از این رو زنان پیشتاز و مبارز جهان با ایستادگی دلیرانه در مقابل مناسبات پوسیده ی اجتماعی و در ضدیت با قوانین زن ستیزانه ، با پیگیری و استواری در مبارزات سیاسی و توده ای ، دربسیاری از نقاط این کره ی خاکی ، جایگاه خویش را در روند تغییرات و تحولات انقلابی و اجتماعی ، تثبیت و به پاره ی از حقوق سیاسی ـ اقتصادی و اجتماعی خويش دست یافته اند و برای توسعه ی آنها به پیکار حق طلبانه ی خود ادامه می دهند . 
    کار و پیکار بیش از یک قرن زنان نشان داد و ثابت ساخت که نمی توان نقش ارزنده و سازنده ی آنان را بمثابه ی مادر ، خواهر ، همسر و دختر ، در راستای تعمیل دگرگونی های دمکراتیک و مترقی و دست یابی به پیشرفت های سیاسی- اقتصادی - اجتماعی در جامعه ، نادیده گرفت و یا به آن کم بها داد ؛ بلکه بایست حضور فعال و مشارکت گسترده و سهمگیری مؤثر آنان را در عرصه های سیاسی و اجتماعی ، در فعالیت های اقتصادی و در روند تولید نعمات مادی و ارزشهای معنوی ، بخشی از راه حل مشکلات اجتماعی دانست . 

     در بسیاری از کشور های جهان زنان در اتحاد و همبستگی خلل نا پذیر با نیروهای انقلابی ، موفق به آن شدند که در برابر زورگویی ها و حق تلفی های زمامداران خود کامه و نظام های ضد مردمی به پاخیزند و از حقوق اجتماعی - سیاسی - اقتصادی خویش قاطعانه دفاع کنند و موفقیت های چشمگیری بدست آورند . 

   جنبش بین المللی زنان یک بخش مهم مبارزه ی جهانی بر ضد جنگ و جنگ افروزی بوده و فعالیت های اتحادیه های سراسری و نهاد های اجتماعی زنان در امر برقراری صلح و ثبات ، حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلودگی هوا، در ابعاد وسیع ، اهمیت کسب نموده است . 

    یکی از پیروزی های درخشان زنان ، ارتقای سطح آگاهی سیاسی و اجتماعی و بلند رفتن دانش مسلکی آنان می باشد که در نتیجه زحمات و سعی و تلاش خستگی ناپذیر پیشگامان جنبش بین المللی زنان ، توأم با فداکاری ها ، از خودگذری ها و قربانی دادن ها ، بدست آمده است . این ره آورد اجتماعی توانست نقش زنان را در جامعه در سمت و سوی در هم کوبیدن مناسبات ظالمانه و زن ستیزانه ، در جوامع مرد سالار ، بالا ببرد و جایگاه آنان را در کارزار مبارزه در راه آزادی ، دمکراسی ، صلح ، ترقی ، پیشرفت و عدالت اجتماعی تثبیت کند . 

   و اما در افغانستان عزیز ، پایه گذاری نخستین هسته ی نهضت نسوان بر می گردد به حوادث سیاسی نزدیک به صد سال گذشته پس از حصول استقلال سیاسی کشور در سال۱۹۱۹م ؛ ولیک جنبش مترقی زنان میهن ما پیشینه ی نیم قرنه دارد . 

    مبارزات افتخار آمیز زنان پیکار جوی افغانستان به هدف رهایی از قید و بند مناسبات فرتوت فئودالی و رستن از زیر بار ستم قرون وسطایی و بخاطر تبلیغ و ترویج اندیشه های برابری خواهانه و عدالت طلبانه در جامعه ی عقب نگهداشته شده ی مان ؛ از کارنامه های درخشان در تاریخ مبارزات مردم افغانستان جهت رسیدن به پیشرفت و عدالت اجتماعی محسوب می گردد. 

    جای بس مسرت و خوشی است که سنت تجلیل و برگزاری شایسته از جشن هشتم مارچ ، روز رژه پر شکوه ی زنان جهان ، با مبارزات انقلابی و میهن دوستانه ی حزب دمکراتیک خلق افغانستان پیوند محکم و نا گسستنی دارد . 

    آغاز مبارزات نوین و منسجم زنان افغانستان بر محور اندیشه های جنبش روشنگری و فعالیت های روشن فکری در وطن ما ، با درنظرداشت اوج گیری تغییرات انقلابی در سطح جهان ؛ با نام سازمان دموکراتیک زنان افغانستان که از سوی بانوی شایسته و پر افتخار میهن ، زنده نام رفیق دوکتور اناهیتا راتبزاد ، بر اساس همکاری و اشتراک صمیمانه ی عده ی بی شماری از زنان آگاه و فرهیخته ی میهن ، پایه گذاری شد ، پیوند گسست نا پذیر دارد. 

    سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در تحت رهبری مدبرانه ی زنده یاد دوکتور راتبزاد ، فعالیت سیاسی و اجتماعی زنان پیشرو کشور را بطرز بهتر و به شکل بی سابقه انسجام بخشید و نقش ارزنده ی را در امر بیداری زنان ایفاء نمود و تحرک لازم را در بین فعالان جنبش زن در افغانستان بوجود آورد . 

    زنده ياد دوکتور راتب زاد ، از عنفوان جوانی در سنگر دفاع از آزادی و برابری ، سعادت و بهروزی مردم افغانستان ، بويژه زنان ستمديده ی ميهن ، همچنان آبادی و شگوفايی وطن عزيزما قرار گرفت و تا دم مرگ در سن 83 سالگی ، لحظه ی هم امر مبارزه ی سياسی سازمان يافته و منسجم را بمنظور گشودن راز گره های کوری که سد بزرگی در برابر روند تکاملی در تاريخ کشور و بهبود شرايط زندگی توده های مردم شمرده می شوند، به فراموشی نسپرد و در پيکار انقلابی جهت درهم شکستن بنياد و شيرازه ی پنج ستم استخوان سوز و زندگی برانداز ( طبقاتی ، ملی ، مذهبی، جنسيتی ، امپرياليستی ) تا واپسين رمق حيات فرو گذاشت نکرد و يک وجب هم به عقب برنگشت.

   برای نخستین بار موضوع تحقق حقوق حقه ی زنان ، در برنامه ی ح.د.خ.ا (سند مرامی حزب منتشره ی جریده ی خلق ) تسجیل یافت و تأثیر بس ژرفی را در شاخص ارتقای کیفی فعالیت های اجتماعی و سازماندهی مبارزات صنفی و سیاسی زنان افغانستان ، از خود بر جای گذاشت . 

   تاریخ معاصر افغانستان بر حق و هر گز دست آورد های تاریخی جنبش انقلابی زنان میهن را که در دهه های چهل ، پنجاه و شصت خورشیدی بدست آمده بود ؛ فراموش نخواهد کرد ! 

  مواردی از دست آورد ها ی را که زنان در دهه ی شصت خورشیدی به آن نایل آمدند، باید بر شمرد : 

   - اشتراک زنان در ایجاد تشکل های سیاسی- صنفی و اجتماعی ؛ 

   - بالا رفتن سطح آکاهی سیاسی و اجتماعی و آموزش های مسلکی و تخصصی ؛ 

   - سهم گیری فعال در فعالیت های اقتصادی و در پروسه ی تولید و مصرف نعمات مادی ؛ 

   - ایفای نقش مؤثر و سازنده در کار های خلاقانه ی ادبی - فرهنگی - هنری - پژوهشی - اجتماعی ؛ 

  - شرکت در کادر پروژه ی ملی آموزش و پرورش و جنبش سراسری سواد آموزی ؛ 

   پیوستن در کارزار مبارزه برای صلح و فعالیت های ضد جنگ - تبعیض نژادی و نقض حقوق بشر ....