آقاي کرزي! آيا صداي ملت راميشنويد؟؟؟

( صباح )

با ني گفتم كه برتوبيداد زكيست        

بي هيچ زبان ناله وفرياد زچيست

ني گفت  زشكر لبي بريد ند مرا               

بي نا له وفرياد نميتوانم زيست. )مولانا(

محترم ريس جمهور! چرا انگشت ملت بطرف تونشانه گرفته ميشود؟، شمابايد درد دل ،حرفهاي ناگفته،غم واندوه يي ملت، مصيبت ومشقت مردم ستمديده، تاراج ووحشيگري هاي زورمندان وجنگ سالاران، چوروچپاول ملي، فسادوقانون گريزي، ستمکاري وبي بندوباري زورگويان، قتل وکشتارجنگ افروزان وناقضين حقوق بشررامورد بازپرس وبازخواست قراربدهيد. تازمانيکه ازصميم قلب وبدون تظاهروريا ، به اين جنايت رسيده گي ننمايد وملت شمارا رها نخواهد کردوازقضاوت فرداي تاريخ نيزدرامان نخواهي بود. اکنون صلاحيت با شماست که چه ميخواهيد انجام بدهيد.

تو گریانی بیا با هم بگرییم      به زندانی بیا باهم بگرییم
 توهم مانند من درفقرمردم       پریشانی بیا با هم بگرییم

قدرت وتجملات

بهلول بيشتر وقتها درقبرستان مي نشست . روزي طبق عادت به قبرستان رفته بود وهارون به قصد شكار از آن محل عبور مي كرد ، چون به بهلول رسيد، پرسيد : بهلول چه مي كني ؟
بهلول جواب داد : به ديدن اشخاصي آمده ام كه نه غيبت مردم را مي نمايند و نه از من توقعي دارند و نه مرا اذيت و آزار مي دهند .
هارون گفت : آيا مي تواني از قيامت و صراط و سئوال و جواب آن د نيا، مرا آگاهي دهي ؟
بهلول جواب داد : به خاد مين خود بگو تادراين محل آتش نمايند و تابه ای برآن آتش نهند تا سرخ و داغ شود .هارون امر نمود تا آتشي افروختند و تابه برآن آتش گذاردند تا داغ شد . آنگاه بهلول گفت :اي هارون ، من با پاي برهنه روي اين تابه مي ايستم و خودم را معرفي مي نمايم و آنچه خورده ام و هرچه پوشيده ام را ذكر مي نمايم وسپس تو هم بايد پاي خود رامانند من برهنه نمائي و خود را معرفي كني و آنچه خورده و پوشيده اي ذكر نمائي!
هارون قبول كرد .آنگاه بهلول روي تابه داغ بايستاد و فوري گفت : بهلول و خرقه - نان جو و سركه .
فوري پايين آمد وابداً پايش نسوخت و چون نوبت به هارون رسيد ، به محض اينكه خواست خود را معرفي كند نتوانست ، پايش سوخته و پايين افتاد. پس بهلول گفت : اي هارون ، سئوال و جواب قيامت به همين طريق است ، آنها يكه درويش بودند و ازتجملات دنيايي بهره ندارند آسوده بگذرند وکسانيكه پاي بند تجملات دنيا باشند ، به مشكلات گرفتار آيند.

کيهابيشتردربي نظمي فعلي وچپاول مليٍ،مقصراند؟؟؟

اجاقت اي وطندارسرد  بينم         دلت پردردورنگت زرد بينم

بدست مشت اوباشان اسيري         همه را قاتل و نا مرد بينم

سخن گفتن، شعاردادن، محاسبه هاي دل خوش کننده، گزارشهاي مبالغه آميز، تکيه برمقامات امروزي دولت، کش دادنهاي جنگ، توزيع پول به چهارجاسوس روزگزران، جابجايی اشخاص دوتابعيتي در امور دولتداري، بيگانه بودن ازدرد- رنج و مصيبت مردم، بردن، بستن و کشتن ملت ستم ديده، بمباردمان بي نتيجه، و افسوس خوردن در اين باره كه چرا اوضاع امنيتي کشور تا اين حد بحراني شده است چيزي جز تكرار مكررات نخواهد بود، زيرا هر كسي كه در افغانستان زندگي مي كنند اين آتش جهنده و شعله هاي آن را مي بيند و با گوشت و پوست خود آن را احساس مي كند.  دولت با مديريت ضعيف، و ندانم كاري هاي توجيه ناپذير خود، طالبان نزديک به مرگ را دوباره زنده كرد و جنازه متلاشي شده تروريزم را از تابوت بيرون كشيد و جان تازه اي به اين كالبد فساد و تباهي دميد.

امروز صداي طالب و ملا عمر، از حلقوم ناراضيان دولت بلند مي شود، قافله عظيم بيكاران و سرخوردگان جامعه كار ستون پنجم طالبان را انجام مي دهند. درطول سال هاي گذشته توجه جدی به بازسازی در مجموع صورت نگرفته و بهبود در وضعیت و شرایط اقتصادی مردم حاصل نشد ، بیکاری ، نبود اشتغال از مواردی است که می توان افزایش فاصله و شکاف بین دولت و مردم اشاره کرده و از سوی دیگر زمینه ناامنی و افزایش حملات انتحاری را فراهم نموده و به سوی نا امیدی می کشاند . سال گذشته وضعیت امنیتی بسیار نگران کننده و وخیم بود به دلیل اینکه ناامنی از مناطق جنوب به سایر نقاط امن کشانیده شد، وضعیت اقتصادی همچنان نا بسامان و مردم از فقر و بیکاری در وضعیت نامساعدی قرار داشت. کشت و قاچاق مواد مخدر همه ساله افزایش یافته، طبق آمار منتشر شده نود و سه درصد مواد مخدر جهان را افغانستان تولید می کند. در زمینه های مخابرات و دسترسی مردم به معارف و صحت افزایش داشته و موفقیت نسبی در چنین مواردی (مخابرات، صحت، معارف) در مقایسه با احتیاج و نیازمندیهای مردم بسیار ناچیز است که امید است مسوولين به جای ارایه ارقام بلند و بالای فرضی وساختگی به رفع مشکلات توجه نموده یا به شکستها، ناکارآمدیها، حیف و میل و مصارف بی مورد بیت المال اعتراف نماید. با ارایه ی چنین گزارشی از سوی وزیران که خودشان را دلسوز و کارامد در انظار عمومی جلوه می دهند و حسابدهی سمبولیک، راه را به جایی نخواهد برد .

ازطرف ديگرمتاسفانه فساد درادارات دولتی،زورگويي جنک سالاران وروزگذراني دولت کشور را با چالش های بی شمار و متعددی از جمله عدم موثریت تلاش ها و فعالیت ها مواجه ساخته و تاکنون دولت نتوانسته این بحران را از پیش روی خود بردارد. عملکرد دولت در این مدت برای ریشه کن شدن فساد در ادارات ناکارآمد و نا کافی بوده است. رئیس جمهور در این مدت برای مبارزه با فساد اداری، اقدام به ایجاد کمیسیون هاي نمايشي مبارزه با فساد اداری و اصلاحات نمود، اما این کمیسیون به جای این که در راستای کاهش فساد در ادارات کشور موثر باشد، اکنون خود نیز به منبعی بزرگ برای فساد مبدل گشته است.

دفتر ملل متحد (یونیما) درگزارشی هاي قبلي اعلام کرد بود: علی رغم میلیارد ها دالر کمک جامعه جهانی طی سال هاي گذشته، ‪پنجاه درصد مردم درفقر شديد زندگی می‌ کنند. علی رغم موجوديت نیروهای دولتی و نیروهای خارجی درسال ‪ ، شورشیان سرکوب نشدند، خشونت و فعالیت دهشت افکنی افزایش یافت .

درگزارش آمده است شمال و غرب کشور همچنان از ثبات لازم برخوردارنيست، اما مشکلات امنیتی بیشتر به گروه‌های جنایکار ارتباط دارد و جنوب و شرق افغانستان عمدتا تحت تاثیر فعالیت شورشیان مخالف دولت قرار دارد. پیشرفت حقوق بشر در سال قبل بسیار محدود بود، هرچند زنان ‪ ۲۷درصد کرسی شورای ملی را به دست آوردند و ‪۲۶ درصد کارکنان زن هستند، هنوز زنان با چالش عمده‌ای رو به رو هستند.  در گزارش با تاکید بر اینکه در حال حاضر وزارت امور زنان و مقام ولایت بامیان در اختیار زنان می‌باشد، گفته شد که ‪ ۳۸درصد زنان افغانستان ازنظراقتصاد فعال ‌اند و زنان یک سوم مردان حقوق دریافت می‌کنند.  از خشونت برضد زنان بعنوان یک مشکل یاد و گفته شده که در بیش از ‪۸۰ درصد دوسيه ها، خشونت علیه زنان مربوط به اعضای خانواده است .

پرابلم بيكاري، به مشكل بدتر از تروريزم تبديل شده است. هرگاه وضعيت به همين صورت ادامه پيدا كند دير يا زود قريه ها  و حتي برخي از شهرها از نسل جوان كشور تخليه خواهد شد . . . مهاجرت هاي دسته جمعي جوانان بيكار به كشورهاي همسايه در واقع سند رسوائي و محكوميت زمامداران فعلي است. و آنهايي كه باقي مي مانند يا به زرع و قاچاق مواد مخدر و انواع جرايم جنايي روي مي آورند و يا با پيوستن به گروههاي شورشي و آشوب طلب، بازار تروريزم را گرم تر خواهند كرد. ما امروز با يكي از بي كفايت ترين دولت ها روبرو هستيم، دولتي كه بر خلاف شعارهاي دموكراسي و آزادي بيان و انكشاف اقتصادي، خود را در برابر خواست و اراده مردم متعهد نمي داند و به حل مشكلات عاجل آنها نمي پردازد.

نظام اقتصاد بازاروتجارت آزاد، کشور را به ماركيت بزرگ مال التجاره مصرفي كشورهاي ديگر تبديل كرده و اقتصاد ملي را به حالت احتضار رسانده است. حتي درغير مردمي ترين دولت ها نيزاصول منافع ملي و حاكميت سياسي به عنوان دو اصل مسلم حكومت داري رعايت مي گردد درحاليكه اكثر اجراآت وعملكردهاي دولت فعلي، با اين دو اصل مغايرت دارد و اساساً واژه هايي ازقبيل منافع ملي، حاكميت، تروريزم، دموكراسي قابل تطبيق در شرايط افغانستان، تا هنوز به روشني تعريف نشده است. دركشوري كه نزديك به شصت فيصد نفوسش در فقر مطلق زندگي مي كنند، شعار آزادي بيان و رقص و آواز رسانه هاي صوتي و تصويري، كدام يك از زخم ها و جراحت هاي ملي را التيام خواهد بخشيد، در كشوري كه كارمند دولت براي ادامه زندگي و تامين حداقل معيشت، مجبور است، رشوت بگيرد، و در محاكم از عدالت و انصاف، فقط تصويرترازوي آن باقي مانده و هيچ دوسيه اي بدون پول حل و فصل نمي شود چگونه مي توان باور كرد كه مردم درشكنجه وعذاب نباشند. بلي ! درنزديک به يک دهه تطبيق صلح و دموكراسي آمريكايي در افغانستان، اكنون افغانان نه ازامنيت جاني، نه امنيت مالي و نه امنيت قضايي برخوردار هستند.

به همين دليل نه تنها سرمايه گذاران خارجي بلكه مردم کشور نيز ازدولت نااميد شده اند و به اين باور رسيده اند كه اصلاح امور مملكت در چارچوب نظام فعلي تقريباً غير ممكن است.

چاره ديگري بايد انديشيده شود، سيستم عمومي دولت ازکرزي تا وزيران، واليان و مسوولين نظامي هم از وزارت دفاع، داخله وامنيت ملي به يك خانه تكاني عميق نياز دارد. قوانين بايد بازنگري شود و نظام اقتصاد بازار به يك نظام اقتصادي مختلط تبديل گردد. حضور نيروهاي خارجي در كشور، بايد توسط پارلمان، قانونمند شود. از حركت سريع جامعه بسوي نظام طبقاتي كه محصول سياست هاي ديكته شده توسط خارجي هاست، به سرعت جلوگيري بعمل آمده و پروژه هاي انكشافي و زير بنائي پس از يك وقفه طولاني و غير موجه بار ديگر روي دست گرفته شود.

حل مشكل مواد مخدر، و استقرار نظم و امنيت، به تدابير عاقلانه تري نياز دارد، رشد فقر و بيكاري، با هر قيمت ممكن و با روي دست گرفتن يك پلان انكشاف ملي، قاطعانه كنترول ومهار شود، در غير اينصورت يگانه راه براي هيات حاكمه كابل استعفاي آبرومندانه است. همه كساني كه با فرهنگ و جامعه ما آشنا بودند از همان آغاز پيش ‌بيني مي‌ كردند كه كرزي نمي ‌تواند به طوركامل برسراسر كشور حكومت كند. تلاش‌هاي آمريكا هم براي تحكيم جايگاه كرزي با شكست رو به‌ رو شد. اكنون در افغانستان مشكل جدي