کلید حل مشکلات افغانستان در کجاست؟
سوال بی پاسخ
کلید حل مشکلات افغانستان در کجاست؟
سوال مشکل نا حل تا ریخ
نیم قرنست که پاسخگو ندارد
مگر آن کاروان راه میهن
خیا ل و حدت همسو ندارد ؟
هدف این نبشته یک طرح عملی راه حل،کارا، موثر، جامع با میکانیزم واقعی وهدفمند بمنظور نجات کشور از چنگال دشمنان داخلی وخارجی وشکلگیری جامعه آزاد ، دموکراتیک ،ترقیخواه ،عدالت پسند ورفاه همگانی میباشد که بربنیاد وحدت وهمبستگی ملی،چرخش آفرینشها وارزشهای انسانی بسوی نوگرایی وجامعه نوین واهداف والای انسانیت تحقق یابد.
هر چند این سوال ظاهراً ساده بنظر برسد؛ ولی پاسخ درست ودقیق آن «یک کشور »را تغیير میدهد. پس اهمیت عالی واساسی این سوال در پاسخهای علمی واکادمیک خواننده گان گرامی نهفته میباشد. امید است با ابراز نظریات عالی وارزشمند شان پاسخ عملی، کارا، موثر وهمه جانبه ی این سوال تاریخی بدست آید، تا در پرتو آن، جامعه ی ما کلید راه حل مشکلات نیم قرنه ی خود را « بطور عملی ،کارا وموثر» پیداکند.
اما پاسخهایی فراوان وتکراری هم وجود دارد که بقول بعضیها ( اگر بپرسی که دوای درمانم درکجاست فوری میگویند در دواخانه) این که پاسخ نشد. زیرا کور هم میداند که جای دوا در دوا خانه است؛ ولی هدف از سوال « چگونگی بدست آوردن دوا» است نه آدرس دوا. زیرا آدرس دوا معلوم است، مشکل اصلی «نحوه دردسترس قرارگرفتن دوا است».
حالا درپاسخ این سوال تاریخی که کلید حل مشکلات افغانستان درکجاست چه باید گفت؟
اگر بگوییم کلید حل مشکلات افغانستان مطلقاً دردستان ارتجاع وآمپریالیزم است، اهانت به مردم افغانستان وبیان ضعف آن میباشد که چرا دراین مدت زمان طولانی کلید سرنوشت این ملت زنده دردستان دشمنان باقی مانده است؟
اگر بگوییم کلید حل مشکلات افغانستان بکلی دردستان ملت افغانستان است پس این ملت چرا نمیتواند درمدت زمان نیم قرن گذشته راه حل معضلات خود را پیدا کند؟
اگر بگوییم دردستان احزاب دموکراتیک ،جنبش ترقیخواه وعدالت پسند با ترکیبی از علما ،دانشمندان ،شخصیتهای اکادمیک فرهیخته وپیشکسوت ،دلسوزان متعهد ،صدیق وفداکاروارثین اصلی خاک وووووووووقراردارد پس چرا این جنبش گسترده سیاسی فرهنگی با این همه طول وعرض وترکیب اعلاترین بالاترین خود نتوانسته است در بیش از نیم قرن گذشته کلید حل نجات ملت را پیداکنند؟؟؟
پس تو بگو هموطن گرامی کلید راه حل این وطن درکجاست ؟
خواننده ی محترم شما بگو یید کلید راه حل درکجاست؟
نویسنده گرانقدرشما بگویید درکجاست ؟
محقق وسرمحقق گرامی تو بفرما بگو درکجاست؟
پیشکسوتان گرامی شما بفرمایید درکجاست؟
فرهیختگان ،اندیشمندان سروران قلم، شما بگویید درکجاست؟
شخصیتهای مستقل ملی شما بگو یید کلید راه حل درکجاست؟
روشنفکر مبارز وانقلابی شما بگویید درکجاست؟
مبارزین محترم سیاسی، هواداران جنبش دموکراتیک کشور،ترقیخواه هان وعدالت پسندان شما بگویید کجاست؟
جوانان بیدار وشجاع کشور شما بگویید راه حل درکجاست؟
بزرگان اندیشه واهل قلم تجربه، شما بفرمایید کلید راه حل در کجاست؟
پیشتازان وسابقه داران جنبش دموکراتیک شما بگویید کلید راه حل در کجاست؟
هرکس میتواند بگوید در پهلوی این همه تیوری پردازیهای جاگزین شده ی پراتیک وآفرینشهای علمی ، کلید راه حل در کجاست؟؟؟
بالاخره مبارزین بی همتای وطن شما بگویید که کلید حل مشکلات افغانستان در کجاست؟
بزرگان سیاست واهل قلم،علما ی گرامی،اکادمیسینها،پروفیسورها، دکتوران علوم وفرهنگ، پوهاند ها ی عالیقدرومتخصصین اموراندیشه وسیاست لطفاً شما مرحمت نموده کلید حل مشکل افغانستان وچگونگی بدست آوردن آن را به بزرگواری تان معلوم کنید که با آن، مشکل پیچیده افغانستان حل گردد.؟؟
این سوالها اگر پیش پا افتاده هم معلوم شود؛ اما پاسخ دقیق،صحیح، روشن، کارا، بدون مبالغه ودقیق میخواهد. بنا بر آن اگر کلید راه حل معضلات افغانستان را بگوییم که «در وحدت وهمبستگی »است باز هم پاسخ صحیح بدست نمی آید. زیرا آدرس دادن به چیزهایی که «اصلاً وجودلازم نداشته باشد »چه دردی رادوامیکند و چه چیزی را تغيیر میدهد؟ کجاست وحدت وهمبستگی لازم موثر کارا ؟؟ درکشور سی ملیونی وحدت شصت هفتاد نفری چه تناسب دارد؟ پس آیا جفا کننده گان وحدت حزبی سیاسی و سازمانی دموکرات وترقیخواه ،راه روان راه همبستگی ملی ولو از هرجناحی که باشند دربرابر این خواسته ی تاریخی وبرحق ملت جوابگو نخواهند بود ؟؟
اگر میگویید که کلید در اتحاد است کو اتحاد ؟؟
اگر میگویید در همبستگی است پس کجاست همبستگی ؟؟
اگر میگویید در بیداری عمومی است کدام خفتگان رابیدار میخواهید بکنید؟؟؟
اگر میگویید درجنبش سرتاسری ملی است کجاست آدرس آن ؟؟؟
ویا اگر میگویید در دستان روشنفکران جوان است پس مسیراین قطار پاسپورت جوانان روشنفکر وتحصیلکرده بکجا خواهد رسید؟
پس کجا باید باشد کلید ؟ کلید راه حل درکجاست؟؟ شاید به ذهن بعضیها این سول بسیار ساده وپیش پا افتاده معلوم شود؛ ولی چنین نیست. این سوال تاریخی نیم قرنه است که اهمیت آن «به توجه خواننده گان گرامی بستگی دارد ». زیرا (هرقدر خواننده محترم خود را موظف ومسؤول به پاسخ این سوال تاریخی بداند ودرقبال پاسخ به این سوال متوجه مسؤولیتهای خود گردد، بهمان اندازه مهم بودن سوال به ذهن انسانهای متعهد و مسؤول، دقیقتروعمیقترمیشود)
بنا برآن در حالیکه پاسخ اصلی این سوال تاریخی ملت افغانستان به عهده ی ماست. بدوش مدعیان راستین خدمت بمردم افغانستان است. بدوش صدیق ترین فرزندان دلسوز ومتعهد مردم ستمدیده افغانستان است. بدوش مبارزین راه نجات مردم ومدعیان دفاع ازخلقهای ستمدیده ی افغانستان است.
برغم آنکه جامعه روشنگرای افغانستان با تمام تجارب،علم ودانش،برداشتها وکاوشهای سیاسی و اکادمیک ،تحقیقات وپژوهشهای علمی، سیاسی، تجارب وکاوشهای فراوان ومستمر بوسیله مشعلداران علوم وفرهنگ ومکتبهای سیاسی فرهیختگان مبارز اهل قلم، پژوهشگران ومحققین، قانون پژوهان ،محققان وپیشکسوتان جنبش ترقیخواهی افغانستان در جستجوی کلید راه حل مشکلات پیچیده افغانستان تلاشهای خستگی ناپذیر وطنپرستانه نموده با نوشته ها واثرهای ارزشمند،مقالات ومضامین رسانه ها ،صحبتها ،سیمینار ها، نشستها ی جمعی،جلسات، گرد هم آیی ها طرحهای علمی، بیانات، دیالوگها، گفتمانهای سیاسی وسایر فعالیتهای ترقیخواهانه ی رسانشی، نوشتاری، دیداری وشنیداری ،جمعی،فردی ومتحدانه تلاشهای شریفانه کرده اند؛ اما شوربختانه درمدت زمان گذشته تاهنوزهم سرنخ وکلید مشکل اساسی اوضاع پیچیده ی افغانستان پیدا ومیسرنگردیده است.
درحالیکه کلیه منابع یاد شده ی علمی سیاسی به « وحدت وهمبستگی وطنپرستانه ،صادقانه ،دلسوزانه واتحاد سراسری ملی اشاره وتاکید دارند» ولی طوریکه معلوم است بصورت کل،همه در خلا ونبود طرح واحد عملی ویک میکانیزم مشترک کارا واصولی، موثر،قابل قبول وقانع کننده دست وپامیزنند و متاسفانه تاهنوز درنیافتند که کلید راه حل مشکلات اساسی وبنیادین افغانستان با «چگونه یک طرح قوی بنیادی وهمه جانبه،عملی و یک میکانیزم کارا؟ چه وقت؟ باکی ها؟ درکجا ؟ازکجا، چسان؟چطور؟ چه رقم؟ چه شی؟ به چه ترتیب؟باکدام معیارها؟ چه شکل» پیشکش جامعه غمزده وجنگزده افغانستان نمایند.
زیراکه عمال استعمار وآمپریالیزم جهانی مردم ساده دل وعقب نگهداشته ی افغانستان را با دسایس بیرحمانه فریب داده ودهها سال قبل با استفاده ی ابزاری از عقب مانده گی مردم کلید شکسته راه حل مشکلات وطن ما را خاینانه چپاول کرده وبدست خود گرفته اند که پارچه های آن «هم دردستان خارجی وهم در دستان داخلی »که هر توته ی آن به تنهایی قادر به بازکردن گره گاه وبنبست مشکلات موجود کشور نبوده (پس دریافت وچگونگی جمع جور شدن این پارچه ها و تکه های کلید راه حل معضلات افغانستان سوالیست که علی رغم کوششهای وطنپرستانه تا هنوز پاسخ عملی ولازم خود را نیافته است).
زیراهمه میدانند که قدرت های استعماری و آمپریالیزم جهانی بدستیاری ارتجاع سیاه ونیابتی رژیمهای غارتگرهمواره کوشیده اند تا بخاطر کنترول دایمی کشورها از آنجمله کشور ما را با تجاوزات ولشکر کشی های مستقیم ونیابتی وتحمیل جنگهای استخباراتی نظامی ونا اعلان شده، هرگونه تحرک و جنبشهای آزادی خواهی ودموکراتیک مردم افغانستان را سرکوب ومحوه سازند. آنها با این نیات شوم استعماری خود کشورهای جهان بخصوص افغانستان را به ویرانه مبدل ساختند.
چنانچه استعمارگران انگریزی از یک قرن قبل در پاسخ به قیام ملی پیروز مندانه مردم افغانستان در جنگ استقلال ،پس از شکست ننگین شان در میدان جنگ ظاهراً رونوشت استقلال خیالی کشور ما را بروی پارچه کاغذ ناچل ،تصنعی بامهر کاذبانه ی تاریخ به آدرس افغانستان نمایش دادند؛ ولی درعمل بخاطر دوام تسلط بر کشور ما با رویکارکردن بحرانهای ضد نهضت آزادی دوران امانی با سقوط آن دوره وبا ایجاد شورش بمنظور مستقر ساختن مخربترین اجنت خود نادر غدار رابه اریکه قدرت آورده انگریزیها وامریکایی ها به استثنای یک دوره کوتاه تمام یکصد سال گذشته را بوسیله نوکران گوش بفرمان شان کنترول کشور وسرنوشت ملت ستمدیده ی افغانستان را بدستان سیاه وناپاک خود گرفتند که در راستای اینگونه تجاوزات وحشیانه ،کشور ما رابه ویرانه قرن وجولانگاه تروریزم جهانی مبدل ساختند.
آنها به این هم بسنده نکرده درادامه تسلط وحشیانه خود آتش جنگ های داخلی را شعله ورساخته اند وباموجودیت تروریزم بین المللی وتسلط بربر منشانه ی مذهبی دوران حجر دست درازی غارتگرانه ی شان به هستی وچپاول دارایی های کشور ما درین اواخر شدت یافته است که حاصل آن قحطی گرسنگی ، بیکاری،بیماری ومحروم ساختن قشر جوان کشور بخصوص دختران از تحصیلات عالی میباشد.
بنا بر آن مردم به گروگان رفته ی افغانستان بخاطر رهایی ونجات خود از بلای موجود ورهایی ازتسلط دشمنان افغانستان بازهم امید وارانه به سه گزینه موجود نگاه میکنند:
اول ـ به اتحاد سراسری ملی وهمبستگی گسترده وبیداری مردم برغم اینکه از نیم قرن الی اکنون مردم درانتظار آنست بکدام نتایج مطلوب نرسیده اند.
دوم ـ به کشورهای صلحدوست جهان ودوستان مردم بلا کشیده افغانستان که آنهم طوریکه معلوم است تلاش هرکدام ازکشورهای ذیدخل جز به منافع آذمندانه خود به هیچ چیز دیگری فکر نکرده حاضر اند روی سر نوشت مردم افغانستان با راه اندازی بازیهای بزرک شیطانی حتا سازش ومعامله نمایند.
سوم ـ گروهای بزرگ روشنگری ،جنبش آزادیبخش ودموکراتیک ،احزاب سیاسی ترقیخواه وعدالت پسند که در واقع هر سه گزینه علی الرغم امکانات واثر گذاری به سرنوشت مردم افغانستان متاسفانه خیلی زمانگیر وحتا نا ممکن بنظر میرسد زیرا طوریکه در بالا نیز تذکر داده شد اتحاد وهمبستگی ملی از دو سه صد سال قبل الی اکنون توسط گروه های ارتجاع واستعمار ضربات کشنده یی را متحمل گردیده اند.
اما به استناد دانش جامعه شناسی علمی، باید گفت هیچ مشکلی در جهان بدون راه حل خود وجود نداشته زیرا گفته میشود « هرلحظه خطر دارد وهرشام سحردارد» یا اینکه « تاریشه در آب است امید ثمری هست» بنا برآن باید گفت که بازهم (تاریخ این رسالت تاریخی،حل چنین سوال مهم گویا بی پاسخ را ) بدوش بزرگان علم وسیاست، روشن ضمیران مردم دوست،رهروان راه مکتب انسانیت وپرورشگاه انسان نوین،شخصیتهای علمی واکادمیک،علما دانشمندان، استادان فرهیختگان علوم سیاسی و اجتماعی ومبارزان صدیق وفرزندان خرد ورز آگاه وطن ،دانشمندان،اندیشمندان، شخصیتهای مسؤول ومتعهد ،احزاب سیاسی ترقیخواه وعدالت پسند،سروران قلم ورهروان شریف جنبش دموکراتیک افغانستان سپرده است، تا با فکر وعمل متحدانه ومشترک به پاسخ این سوال تاریخی پرداخته یک میکانیزم عملی وکارا بخاطر نجات مردم افغانستان را پیدا نمایند ونگذارند تا وظایف نا اجرا وسوال حل ناشده نیم قرنه ی تاریخ بشانه های نسل بعدی وفردای جامعه سنگینی کند.
باید این بارسنگین میهنی را همین اکنون خود ما متحداً به سرمنزل مقصود برسانیم زیرا که پاسخ سوال ملت بمثابه سوال قرن بیست ویکم به شانه های ماست.
در انتظار نظریات عالی تکمیلی وکارای شما هموطنان خرد ورز واندیشمند میباشیم تا موضوع مورد بحث را با بزرگواری تان غنا بخشیده به یک راه حل نزدیک شویم.
باعرض حرمت
وکیل کوچی
