پاسخهای رسیده به سوال بی پاسخ وطن
پاسخهای رسیده به سوال بی پاسخ وطن
خوشا بر مردم دانای میهن
خوشا برگوهر گویای میهن
بحیرت از سکوت دوستانم
بکار همصدایی های میهن
دراوج انتظارات کهکشانی به پاسخهای سوال مادر وطن، به سوال راه حل نجات افغانستان دریغا که مخاطبان وطن با سکوت نامیمون شان یکبار دیگر نشان دادند، که گویا مردم افغانستان حق آزادی ندارند؛ گویا افغانستان مرده است؛ روح هم برایش باقی نمانده است. زیرا که سکوت میلیونها نفراز جامعه پراگنده ی افغانستان از شرق دنیا تا به غرب عالم بجای صلح جویی وعدالتخواهی در طول سالها وبخصوص حساس ترین شرایط ومبرمترین زمان حتا در تدویر مجمع عمومی سازمان ملل متحد دربزرگترین جلسه ازسرنوشت کشوری بنام افغانستان که از جمله ی بنیاد گذاران سازمان ملل متحد میباشد، به نمایند گی ازآن نی در نشست مجمع عمومی؛ نه در کدام جمع امد برزگ بین المللی مشابه ونی هم درستیژ دیگری بیرون از آن صدای حق خواهانه ی مردم افغانستان بطور لازم بالانشد؛ به استثنای یک خانم وچند نکته مختصر دربیانات سرمنشی ملل متحد ودوسه تا کشوری هم در پی منافع خود شان.
دیگر همه جهانیان از دوستان گرفته تا دشمنان افغانستان در حق افغانستان سکوت مضحکانه اختیارنمودند.
آیا در چنین شرایط حساس سرنوشت ساز سکوت اختیار نمودن مدافعان آزادی وترقیخواه وطن گناه بزرگ ونابخشیدنی محسوب نمیشود؟ اگر نمیشود پس گناه بزرگ چیست؟
سکوت همگانی حتا مدعیان خدمت بمردم افغانستان مبارزان آتش پرچه، روشنفکران پیشرو، احزاب سیاسی ترقیخواه وعدالت پسند، گروهای مبارزان سیاسی، فرهنگی ، اجتماعی ،اتحادیه ها وسایر تشکلها ،شخصیتهای خرد ورز، آگاه ونا آگاه درسکوت ناامیدی ومایوس کننده یی فرو رفته به این ترتیب حیثیت تاریخ پنجهزار ساله افغانستان را زیر سوال بردند.
اینست موقف وموضعگیری مدعیان مدافع وطن که در مهمترین آزمونگاه تاریخ افغانستان با مهُر سکوت بر لب خویش نتایج ناکامی خود را مشاهده ومطالعه میکنند.
نمونه ی کوچکی ازین قبیل سکوتها در همین اواخر دربرابر سوال ساده ونورمال بمنظور کمک ورهنمایی از جانب شخصیتهای ملی وسروران قلم سیاست درجستجوی «راه نجات افغانستان »
در یک مقاله کوتاه ومختصر که هفته ی گذشته بقلم اینجانب نگارنده به پیشگاه مبارزین آگاه وجامعه روشنگرای افغانستان تقديم و منتشر گردید.
از میان هزاران وصدها هزار مدعیان مبارز،آگاه پیشرو وطنپرست وپیشتاز جنبش روشنفکری و ترقیخواه افغانستان فقط عده ی محدودی از میان آنها با ابراز نظریات جامع عالمانه وغنا مند شان به سوال مادر وطن پاسخ ارایه داشتند، که با سپاسگذاری از همنظری وهمنوایی آنها نظریات ارزشمند شان را به خواننده گان محترم تقدیم میدارم:
ـ محترم دریا قادری در پاسخ به سوال وطن چنین فرمودند: « کلید حل مشکلات مردم در دست خود شان است باید همدست شوند هم پیمان شوند تا به این و آن سر یکدیگر نزنند فریب کشور های همسایه مثل پاکستان وایران را نخورند.»
ـ محترم حسن زاده مینویسد: «در حال نوشتن کتاب را تحت عنوان چشم انداز صلح در افغانستان با توجه به مکتب واقعتگرا یی هستم حدالامکان راه های رسیدن به صلح پایدار درافغانستان را بررسی خواهم کرد.
ـ شخصیت خرد ورز وتوانا ی قلم واندیشه محترم محمد عارف عرفان، دراين رابطه چنین فرموده اند:« تحلیل ونگارش ژرف عالی وکار شناسانه» که از ایشان سپاسگذارم.
ـ محترم شاه محمد جبار خیل چنین ابراز نظر نموده اند: « تحلیل درست دقیق وعلمی نمودید اما همین ملت مجاهد وشهید پرور که هر یک خودش را نماینده خدا درافغانستان چه که در روی زمین میدانند،
( درین صد سال اخیر توسط انگلیس وسایر دشمنان کشور چنین تربیت شده اند )اتحاد وهمبستگی آنها بخاطر رفاه وترقی انسان زحمتکش ومردم مظلوم و جنگزده افغانستان از نظر بنده حقیر مشکل بنظر میرسد وروشنفکران هم درغم زنده گی ونجات از دست چنین نماینده گان خدا در روی زمین فرار را بر قرار ترجح داده ومیدهند.
ـ محترم دانشمل در رابطه به سوال مادروطن چنین مینویسد: « موضوع مهم تعین سرنوشت وطن نیمه جان که آقای کوچی شما زیبا نوشتید وروز بروز وضع سیاسی اجتماعی واقتصادی کشور وخیم تر وپیچیده تر میگردد اکثر نخبگان نیروی مسلکی علمی سیاسیون دلسوز وعاشق وطن دربیرون از کشور بصورت پراگنده مصروف زنده گی ساختن معمولی در جوامع سرمایداری بوده وحتا علاقه مندی سیاست رادر خون واحساس شان ضعیف وکمرنگ بنظر میرسد درین شرایط پراگنده گی نیروی ملی نجات وطن به یک رهبر قوی وسالم اینکه بتواند همه سازمانهای مترقی ونیرو های سالم وفادار رادر یک صف وتشکیلات واحد منسجم وهمه اعضای ح د خ ا وسایر نیرو های مترقی دور آن حلقه وصف مستحکم بسازند».
ـ محترم هیواد داسی لیکی قسم خورولو دشمنانو پریکره کری سی افغانستان متفرق وساتل نو کله سی دی پریکری ته نه وویل هماغه ورخ دافغانستان دکشالی دحل ورخ ده کله سی متفرق وو ناکام او کله سی متحد وو کامیاب».
ـ محترم محمد عسی کوهستانی مینویسد: «میشود کمی بنویسم علم انقلاب میگوید باید حزب تو ده یی ایجاد کرد».
ـ شخصیت قلم بدست وتحلیلگر سیاسی محترم بصیر عطایی چنین میفرماید: «درودها استاد بزرگوار ومعزز خیلی ها دقیق ومنطقی وهمه جانبه نبشتید وتحلیل نمودید اتحاد در اقوام بر مبنای برابری وعدالت محو اکثریت واقلیت تا حکومت پاکستان منزوی واز حالت استخباراتی ونظامی بیرون نشود حل این بحران محال است».
ـ کادر برجسته سیاسی محترم همشهر چنین مینگارد «خیلی ها عالی ومطالب جامع وبا ارزش را بیان کردید درود بشما».
ـ کادر سابقه دارتحلیلگر سیاسی محترم امین الله اندیشه میفرماید:
«طرح وتحلیل نظریات بشکل علمی وتیپیک زمان حاکمیت ح د خ ا تحریر شده واز ترمینالوژی آنزمان استفاده اعظمی صورت گرفته است برای نجات کشور در شرایط فعلی به یک حزب ملی سر تاسری ضرورت دارد تا تمام نیرو های ملی ودموکراتیک تحت یک شعار نجات افغانستان متحد عمل کنند و برای رهبری این جنبش به یک رهبر مورد اعتماد ومطمُین برای همه باشد نیاز دارد. رهبران موجود چپ وراست موجود نمیتوانند این کشور را از گودال بد بختی که ثمره رهبران خود کامه وجاه طلب قبلی بمیراث مانده جبران کند».
ـ محترم همایون محسن مردان گرانقدرچنین فرموده اند« رفیق کوچی گرامی شما همیشه در طرحها نوشته های تان از اساسی ترین ابزاری که وحدت اعضای خانواده حزب د خ ا است صحبت میکنید ما به قسمت زیاد طرح های شما کاملاً موافق هستیم اما ما وشما ودیگران که از عضویت بالفعل خود در حزب د خ ا حرف میزنیم ومینویسیم چرا بالای وحدت حزب که بنیادی وحتمی است کار صورت نمیگیرد وبدون وحدت ما هیچ هستیم عدم وجود ما بود که وطن در دست گروه جاهل تروریست افتاد وغیره وغیره موفق باشید. ودرجای دیگری مینویسد رفیق کوچی درود بشما با تمام وجودم با آرمانهای شریفانه شما خواهم بود تشکر».
سپاسگذارم از نظریات موافقانه، نقادانه وطرحهای غنامند وتکمیلی سروران قلم واندیشه با پاسخهای ارزشمند شان در راستای راه حل نجات وطن به نیاز مبرم یعنی به سوال مادر وطن پاسخ دلسوزانه ومسُولانه ارایه داشتند؛ نظریات ارزشمند واکادمیک آنها در واقع پاسخگوی سوالات نیم قرنه ی گذشته در راه نجات وطن ونماد همبستگی ملی واتحاد وحدت نیروهای ترقیخواه کشور دریک جبهه ی وسیع و درپیشاپیش جنبش، آزادی، صلح ودموکراسی واقعی وترجمان خواسته های برحق مردم جنگزده افغانستان است.
مگر آیا از همین کمیت چند ملیون نفری واز مجموع چند صد هزارنفری جامعه روشنفکری کشور اعم ازعلما ،دانشمندان ،دانش پژوهان، داکتران علوم وشخصیتهای اکادمیک گروهای بزرگ، احزاب سیاسی ترقیخواه وسازمانهای پرنفوذ اجتماعی آیا همینقدر کافی است؟
آیا بسیار جالب وقابل تامل نیست که از یک کشور سی چهل ملیونی بخاطر حل سیاسی مسالمت آمیز وطن پاسخی ارایه نشود وازچنین کمیت یاد شده فقط چند تن از شخصیتهای مسُولیت پذیر آنهم بتعداد انگشتان دست پاسخگو باشد؟ پس اگر وضع بدین منوال یعنی سکوت "بمه چی" ادامه یابد، پس آیا موجودیت وطن واستقلال آن درخطر جدی ونابودی قرار نخواهدگرفت ؟؟؟؟
باکمال احترام به صاحبان قلم، اندیشه وبزرگان سیاست ومبارزان عدالتخواه وترقیخواه عرض میشود که این سوال برآمده از حلقوم منحصر به یک فرد وشخصی نبوده؛ بلکه سوال جمعی تاریخی مادروطن است که یکی ازرهروان کوچک این کاروان به پیشگاه جمعی دلسوزان وطن تقدیم میکند که تابحال بدون پاسخ اصلی خود مانده است.
آیا با چنین روحیه میشود وطن را از چنگال بربادی نجات داد ؟؟؟؟
بنا برآن به تمام بزرگان قلم وخرد ورزان ترقیخواه وعدالت پسند ،بتمام مبارزین داد خواه وطندوست، به کلیه کادرهای سربلند وآگاه وبا افتخار برآمده از کوره راهای پرخم وپیچ مبارزه وبه تمام جوانان روشنگرا وآزادی خواه احترامانه پیشنهاد میگردد:
ــ یکم: درسطح ملی به وحدت نیروهای ترقیخواه وعدالت پسند به اتحاد همبستگی ملی و توجه مسئولانه نیازمند است.
ــ دوم :در سطح جهانی با همصدایی برحق مردم افغانستان فریادها ونوای مادر وطن رابگوش جهانیان رسانیده توجه جامعه جهانی رابه سرنوشت ونجات مردم افغانستان معطوف بدارند.
ــ سوم اینکه تاریخ درین مقطع سیاسی حساس زمان رسالت نجات افغانستان را بدوش جنبش آزادی خواه وعدالت پسند اعم از روشنفکران آگاه وکارآزموده، قشرترقیخواه کشور،احزاب خدمتگذاروعدالت پسند،سازمانهای اجتماعی دلسوز آگاه ومسُولیت پذیر وطن، متعهدان، فرزندان صدیق وخردمند وبه شخصیتهای منور آگاه و صلحدوست سپرده است تا برای نجات وطن متحد شده طرح بنیادین راه حل نجات افغانستان را متحداً بدست آورده تا این بار سنگین تاریخی بدوش نسلهای آینده سنگینی نکند.
از خواننده گان محترم خواهشمندم تا با بزرگواریخويش یکبار ديگر مضمون پیشتر نشر شده در رسانه های مختلف بنام (سوال بی پاسخ وطن وراه حل نجات افغانستان) را مرور نموده به هردو متن، پاسخ رهنمایی کننده طرحهای همه جانبه،عملی وملهم از ارزشهای اکادمیک به سوال مادر وطن، یعنی حل مشکلات ونجات افغانستان پیدا خواهد شد.
باعرض حرمت
عبدالوکیل کوچی
