نور محمد سنگر

ترفند های مصنوعی و حقایق درونی در مسیر تدویر کنگره حزب واحد!

     اتحاد دو حزب جدا شده از پیکر حزب دموکراتیک خلق افغانستان (نهضت فراگیر ترقی و دموکراسی ـــ حزب متحدملی)، در اثر فشار اعضا، کادر ها و فعالین هر دو سازمان ، بر رهبران شان ، سه سال قبل با یک اعلامیه مشترک به دستخط آقایان احمد شاه سرخابی و عصمت الله سادات رؤسای اروپایی آن سازمانها، رسماً اعلان و کار برای ادغام تشکیلاتی عملاً آغاز گردید.

     نا گفته پیداست که راه رسیدن به اتحاد ساده نبود و نباید هم انتظار میرفت که این وحدت بزودی تحقق يابد و بخش وسیعی از حزبی های دیروز دو باره در یک ساختار نیرومند تشکيلاتی، دورهم جمع  گردند و اساس یک اتحاد نیرومند را بسوی ایجاد جبهه وسیع تر نیروهای چپ، ملی و دموکراتیک پی ریزی کنند. چون هیچگونه علاقمندی جدی برای این اقدام در سطح رهبران آن سازمانها وجود نداشت و ازسوی ديگر، این همه سال های جدایی از هم، تغیيرات جدی را درطرز دید و جهانبینی اعضای هر دو سازمان بوجود آورده بود که خود یکی از موانع جدی در کار پروسه وحدت بشمار می رفت. در نزد رهبران هر دو بخش تشویش های جدی وجود داشت و دارد.

      عده ای از رهبران یک گروه تعهداتی با بیگانگان و نیروهای ارتجاعی داخلی دارند که ناگزیر اند به آن عمل کنند و در بخش دیگر بعد از درگذشت زنده یاد محمود بریالی، سکان رهبری سازمان (بویژه در اروپا)، در اختیار کودتاچیان 14 ثور1365 قرار گرفت که ايشان از بازپرس اعضاء ، کادرها و فعالین که اکثریت قریب به اتفاق آنان در خط ادامه مبارزه بخاطر منافع زحمتکشان و حفظ باورهای سیاسی برای ایجاد یک سازمان نیرومند و قوی که بتواند در تدوام مبارزات دیروزی شان بسوی آینده حرکت کنند، در هراس اند.
     با آنکه وحدت طلبان از اکثریت لازم در هر دو سازمان برخوردار اند؛ اما موانع جدی سبب گردیده تا نتوانند ارادۀ خود را بالای اقلیت وحدت گریز به کرسی بنشانند .

     این بخش از حزبی ها نتوانستند یک میکانیسم قابل قبول و تطبیق را ارائه دهند و محور اتحاد شان را براساس یک برنامه کاری و امیدبخش برای همه، پیریزی کنند و ابتکار عمل را از اقلیت بدست خود گيرند؛ به سایت ها و نشرات هردو سازمان که عمیقاً توسط افراد نفوذی اداره می شود، تسلط یابند و جلو هرگونه فعالیت تفرقه افگنانه را بگیرند.
    کمیته فعالین حزب دموکراتیک خلق افغانستان از همان آغاز کار، از پروسه وحدت حمایت کرد و به رهبران پشت پرده هوشدار داد که به اراده اکثریت تن در دهند و بگذارند تا مشکلات سازمانی از طریق دموکراسی حزبی راه های حل منطقی خود را دریابد.

     در همان زمانی که مشکلات بروز کرد ،  پیشنهادهای لازم برای جلوگیری از بحران ارائه گردید؛ طرح برنامه پیشنهادی آنان نقد و الترناتیف جاگزین پیشکش شد که شوربختانه دوستان وحدتخواه نتوانستند و یا نخواستند از آن بهره گیری درست و بموقع نمايند.

      اینک همه آن پیش بینی های آن زمان مو به مو عملی می شود و متأسفانه بحرانی که باید جلوش گرفته می شد، در حال دامنه دار شدن و عميق گرديدن است.
     رهبران هر دو گروه ترفند های مصنوعی را براه انداخته و با صدور اعلامیه ها و ایجاد سرو صدا های کاذب مشغول اتهام وارد کردن بر یک دیگر اند که هیچکدام ان به حقیقت ربطی ندارد.
     اشتیاق اتحاد میان اکثریت وحدت طلب، زنگ خطری بود برای اقلیت حاکم که به هیچ قیمتی حاضر نیستند تا بگذارند جنبش آزادی بخش و چپ افغانستان دو باره سربلند نمايد و راه را برای اتحاد همه نیروها باز کند. بقای این حلقه کوچک در پراگندگی و نفاق است تا عطش سیری ناپذیر شان را به رهبر شدن و رهبر ماندن فرو نشانند.

      آنان میدانند که تدویر کنگره ابتکار عمل را از ايشان سلب و حزب واحد را بسوی ادامه مبارزه حق طلبانه سوق میدهد. آنان میدانند که اکثریت تشکیلات با ايشان نیست و اعضای حزب در حال آماده شدن برای گذار از مرحلۀ بحران اند و این بحران هرگز رفع نخواهد شد تا این حلقۀ مفتن از صحنه مبارزه حذف نگردند. چون همين رهبران هردو سازمان اند که از پیروزی اندیشه های حزبی هراسان شده اند. ايشان میدانند که از برنامه بی محتوا و راستگرایانه آنان حمایت نخواهد شد و کنگره الترناتیف چپ را اعلان خواهد کرد و آن جز یک مطلب چيز ديگری نيست:

      مرگ زود رس همه فتنه گران و وحدت گریزان!

      آنان میدانند که اکثریت حزبی ها شعارهای دروغین شان را نخواهند پذیرفت و کنگره عملکرد گذشته آنان را محکوم و خودشان را مورد باز پرس قرار خواهد داد. آنان میدانند که طرح برنامۀ کمیته فعالین ح. د. خ. ا. در بین اعضاء ، کادر ها و فعالین آنان از اعتبار لازم برخوردار است. بنابران هواخواهان حزب میتوانند جلو ادامه انحرافها را بگیرند؛ به همین دلیل است که رهبران اين دو سازمان از اتحاد فرار و دست به بحران آفرینی های جدید می زنند.

     رفقا و دوستان!

     بیایید با تلاش آگاهانه و رسالتمندانه بسوی تجلیل شایسته و با شکوه از سالگرد قريب الوقوع حزب محبوب مان، حزب قهرمانان و شهیدان میهن مان، یگانه حزب مدافع واقعی منافع زحمتکشان کشور مان ، یعنی حزب دموکراتیک خلق افغانستان برویم و با اتحاد مجدد مان و ادامه مبارزات حق طلبانه ، بمثابۀ خار چشم همه نیروهای ارتجاع داخلی و باداران امپریالیستی شان؛ به مرجع آمال و آرزو های زحمتکشان وطن مان مبدل گردیم.

     اتحاد ما، یعنی شکست ارتجاع!

      بیایید تا این شکست را به دشمنان رنگارنگ حزب  و میهن خويش بچشانیم و نشان دهیم که مردانه در دفاع از سوگند حزبی خود برای دفاع از آزادی و منافع زحمتکشان افغانستان، آمادۀ مبارزه هستیم!
     به پيش بسوی تحقق آرمانهای والای حزب دموکراتیک خلق افغانستان!