زلمی رزمی   

حکمرانان بی کفایت رژیم کابل مغزخرخورده یا مغز آنها را خر دگر خورده ؟

طوریکه اطلاع دارید، درچنین شرایطی که دولت های غربی با حملات بیسابقه پناهجویان وآورگان کشورجنگ زده و ماتمزده ما را زیردست و پای سیاست های فاشیستی و ضد پناهندگی خرد و لگد مال نموده و با اخراج اجباری آنها به جهنم جنگسالاران ، برحکم اعدام آنها مهرتائید میگذارند

اخیرن عالیجنابان رئیس عبدالغنی و وزیرخارجه ( سادو بچه ) اش ازسوی دیگر، با کینه توزی غیرقابل تصور، عدم حمایت ازپناهجویان و آوارگان هموطن ما را اعلام میدارند.

شایدهم عالیجنابان هنوز نمیداندکه پناهنده کیست و تعریف پناهجوچیست؟

آیا پناهندگی جرم و گناه است یا یک حق؟

نخست باید از این آقایان پرسید که عالیجنابان فرزندان و خانواده های خودشما کجا تشریف دارند؟

گذشته ازآن، پناهندگی یک حق است و نه جرم و گناه، حقی که درماده(۱۴) اعلامیه جهانی حقوق بشر صراحت دارد

پس کجا شد این اعلامیه جهانی حقوق بشرکه دولت افغانستان نیز درپای این میثاق جهانی امضاء گذاشته و متعهد به تطبیق آن درکشورشده است.؟

همچنان معلوم است که این عالیجنابان هنوزعوامل ترک وطن را درک نکرده و نمیدانند که مهاجرت و پناهندگی و ترک خانه و کاشانه و سرزمین پدری مانند فامیلهای خودشان از روی شوق هوس نیست، بلکه از روی ناگزیری است:

وقتی دریک کشورجنگ و ناامنی و خطرتعقیب و پیگرد متصور بود طبعن انسانها بخاطرنجات حیات شان درجستجوی یک محل امن بکشورهای دیگری پناه میبرند.

چنانچه درکشورما ازچهل سال بدینسو و تا به امروز فضای ناامن حکمفرماست و صدها هزار انسان جان خودرا ازدست داده اند:

درحال حاضراوضاع کشور نه تنها که بهبود نیافته بلکه نسبت به هروقت دیگربمراتب ناآرام تر و وخیم تراست، افغانستان دیگرمحل امن برای ادامه حیات مصئون و فارغ از خطرمرگ نیست، به لانه تروریزم مبدل گشته و دولت هیچگونه تضمینی برای حفظ حیات کسی ندارد

به کارنامه دولت بی کفایت و نالایق کنونی نظرمی افگنیم:

آنچه در دست است، عبارت است ازجنگ و بی امنی ، خشونت، ترور، قتل و کشتار، وحشت، ستم و بیداد، عملیاتهای انتحاری، اختطاف و گروگان گیری، گردن زدن و سربریدن، تکه پاره کردن و سوزاندن زنان، اطفال و پیرمردان و جوانان،

بی قانونی، خشونت و زورگویی، نقض حقوق بشر، وحشیگری، اوج فساد و رشوه درتمام سطوح دولتی، خیانت ملی و زد و بندهای نهان و آشکار با باندهای تروریست و آدمکش داخلی و کشورهای خارجی ،

تشدید فقر و بیکاری، بیماری، گرسنگی، آوارگی و دربدری ملیونی، یأس و ناامیدی و سرانجام بروزخطر و آشوب و انهدام و روی کارآمدن مجدد رژیم تبهکارطالبان.

این است عواملیکه سبب ترک کشورشده است.

آقایان فرمانروا

اگر ذرهٔ از وجدان و عقل و شعوربرایتان باقی مانده است ، حمایت و دستگیری از پناهجوی آواره و در بدر هموطن ما مسئولیت و مکلفیت وجدانی شماست.

من وهمکارانم بعنوان مسئول شورای مهاجران افغان درآلمان موضعگیری خصمانه و غیرانسانی حکومت شمارا شدیدن تقبیح و بشما نفرین میفرستیم.

زلمی رزمی