تحصیل و امنیت کشور
تحصیل و امنیت کشور
10-12-20
گنادی زیوگانوف
ا. م. شیری
تأثیر مخرب انطباق شیوۀ نئولیبرالی سرمایه داری در جهان به ویرانی تمامی عرصه های زندگی اجتماعی منجر گردید. هجوم ویرانگرانه‌ای که به نظام آموزش و پرورش و اصول تربیتی کشورها بر اساس برنامۀ منفورموسوم به «برنامۀ ٢٠٣٠» صورت گرفت و اطلاعات حیاتی کشورها را افشاء کرد، خاص روسیه یا فقط برخی کشورها نیست، بلکه، مانند یک بیماری مسری، همه جایی و همه گیر است.
فجایعی که پس از کالایی کردن آموزش و پرورش و واگذاری بخش عمدۀ آن به بخش خصوصی در ایران روی داده و همچنان ادامه دارد، نه تنها بی شباهت به حمله به نظام آموزشی و تربیتی روسیه نیست، بلکه، بشدت گسترد ه‌تر و فراگیرتر از آن است. چه که در روسیه بر خلاف کشور ما، کمبود فضای آموزشی بطور کلی وجود ندارد.
نوشتار پیش رو، اساس و مبنای فاجعه کالایی کردن آموزش و پرورش را توضیح می دهد.
تحصیل و امنیت کشور
بقلم گنادی زیوگانوف، رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه
مترجم: ا. م. شیری
هموطنان محترم!
اوضاع در زمینه تحصیل باعث نگرانی های هر چه بیشتر در جامعۀ روسیه گردیده است. برای من اثبات این واقعیت دشوار نیست که تحصیل شالوده‌ای است که اقتصاد، علم، فرهنگ و سایر عرصه های هرکشوری بر روی آن بنا می شود. آیندۀ جوانان، استحکام کشور و امنیت آن به کیفیت این پایه بستگی دارد.
در سال ١٩١٧ در روسیه ٧۵ درصد جمعیت بی سواد بود. کمیتۀ فوق العادۀ مبارزه با بیسوادی این مشکل را در عرض چند سال حل کرد. در همان زمان، حاکمیت اتحاد شوروی ٧ میلیون کودک بی سرپرست را نجات و آموزش داد. این یک دستاورد بزرگ و بی سابقه در تاریخ بشر بود.
مدیر مرکز مطالعاتی کنگرۀ ایالات متحدۀ آمریکا- مندرس– طی یادداشت تحلیلی برای کمیتۀ علمی ناتو نوشت: «چهل سال پیش کمبود نومیدانه کادرهای آموزش دیده وجود داشت تا مردم اتحاد شوروی را از وضعیت دشوار نجات دهد. اما امروز اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی حق ایالات متحده برای سلطه بر جهان را به چالش می کشد. این موفقیت در تاریخ معاصر نظیر ندارد».
در عین حال، در اتحاد شوروی بهترین نظام آموزش ابتدایی، متوسطه، فنی- تخصصی و عالی جهان بر مبنای سنن مدرسۀ روسی ایجاد گردید. بدرستی همین نظام آموزشی بود که صنعتی کردن کشور و انجام انقلاب فرهنگی، ایجاد علوم و صنایع دفاعی قدرتمند را امکان پذیر ساخت، که نقش تعیین کننده در پیروزی بر فاشیسم هیتلری ایفاء کرد. ژنرال های آلمانی بصراحت می گفتند، که در آن جنگ معلم اتحاد شوروی پیروز شد.
نظام آموزشی ما برای بازسازی کشور پس از ویرانی های وحشتناک سرعت بی سابقه بخشید. پرتاب نخستین ماهواره به مدار زمین در جهان، پرواز یوری گاگارین به فضای کیهانی، ایجاد برابری موشکی- هسته‌ای نه فقط پیروزی علم و فن آوری اتحاد شوروی، حتی مقدم بر همه، پیروزی مدرسۀ اتحاد شوروی بود. در مجموع در مدت چند دهه میهن ما از کشور کاملا کشاورزی به یک کشور صنعتی پیشرو تبدیل گردید. اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ٢٠ درصد تولیدات صنعتی، بیش از یک چهارم محصولات الکترونیکی، ٢۶ درصد وسایل برقی را تولید می‌کرد. یک سوم مسافران جهان با هواپیماهای «ایل و تو» (دو نمونه از هوا پیماهای ساخت اتحاد شوروی. مترجم) به مقصد پرواز می کردند.
توجه حاکمیت اتحاد شوروی نه تنها در ابلاغیه ها، بلکه، در اقدامات مشخص بازتاب می یافت. تا سال ١٩۴١، ٨٪ بودجه اتحاد شوروی، سال ١٩۴۵، ٩٪، سال ١٩۵٠، ١۴٪ به تحصیل اختصاص داده می شد. بدنبال ما رقیب اتحاد شوروی- ایالات متحدۀ آمریکا همین مسیر را در پیش گرفت. واکنش آن به پرتاب ماهواره در سال ١٩۵٧ چگونه بود؟ رئیس جمهور آمریکا اظهار داشت، که ایالات متحدۀ آمریکا فضا را در پشت میز مدرسه به روس ها باخت.
در سال ١٩۵٨ در ایالات متحدۀ آمریکا قانون تحصیل به سود منافع دفاع ملی تصویب گردید، که بر اساس آن مبالغ هنگفتی برای رسیدن به اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی اختصاص داده شد.
اما نظام آموزش و پرورش آمریکایی کمافی‌السابق نتوانست به موفقیت دست یابد. به همین سبب مجبور شدند تعداد زیادی دانشمند متخصص علوم طبیعی از خارج، از جمله، ده ها هزار نفر دانشمند متخصص کودکان و مهندس از روسیه وارد کنند. در جهان این پدیده را فرار مغزها می نامند. و کشور ما یکی از قربانیان اصلی فرار مغز ها در سه دهۀ اخیر شمرده می شود. تقریبا یک و نیم میلیون نفر فوق متخصص به جستجوی کار در جهان مجبور شدند.
با درک اینکه بنیان نظام آموزش و پرورش میهن ما بیش از آن مستحکم است که بتوان «از راه طبیعی» آن را ویران کرد، از سال ١٩٩١ بسرعت به یکسری اقدامات جنایی هدفمند برای از بین بردن تحصیل سنتی روس و اتحاد شوروی دست زدند. ایده و دستورالعمل آن در یک سند محرمانه با عنوان «آموزش و پرورش در روسیه. دورۀ گذار» بیان شده که بلافاصله پس از به توپ بستن شورای عالی روسیه, بانک جهانی تدوین نمود. دشمنان کشور ما بدون کمترین تأخیر، نظام آموزش و پرورش ما را به «رگبار» بستند.
این برنامه با حمله مستقیم به منافع هر خانواده، که آیندۀ ٣٧ میلیون انسان جوان را تحت تأثیر قرار می داد، گام به گام توسط مقامات عالی رتبه و «ستون پنجم» اجرا می شود. امروز در فدراسیون روسیه برغم داشتن ثروتهای هنگفت در صندوق رفاه ملی و ذخایر عظیم طلا و ارز، ٣ و ۶ دهم تا ٣ و ٩ دهم از بودجه دولت به آموزش و پرورش اختصاص داده می شود. این میزان برابر است با همان مقداری که در شرایط بد اقتصادی روسیه در سال ١٩٩۴ تخصیص داده شد. این در حالی است که همۀ کشورهای توسعه یافته بیش از ٧٪ از بودجه سالانۀ خود را به این امر اختصاص می دهند. این وظیفۀ پنهانی نیست که آموزش و پرورش و توسعۀ تربیت هماهنگ شهروندان بمنظور ایجاد لایه‌ای از «مصرف کنندگان واجد شرایط»، دارای نقص اخلاقی، ضعف ذهنی و از نظر جسمی ناسازگار تغییر داده می شود.
قبل از همه تلاش هایی بعمل آمد تا دانشگاه های تربیت معلم را که از تداوم میراث بزرگ معنوی و مهارت مدرس حراست می کنند، منحل نمایند. سپس قالب آموزشی دولت فدرال را به اجرا بگذارند. آنها فضای واحد آموزشی را ویران کردند و اصول متعفن تنوع را بکار بستند. در نتیجه، الزامات تدوین شدۀ واضح برای کیفیت و محتوای آموزشی از بین رفت. دولت عملا مدارس را به حال خود رها کرد. برای نگهداری و توسعه آنها بودجه کافی اختصاص داده نشد. این مشکلات را به مناطقی منتقل کردند که اغلب پول نداشتند. به همین سبب، حل این مشکلات به «کمک داوطلبانۀ» اولیای دانش آموزان منوط گردید.
اما بدترین اتفاق با اجرای طرح آزمون سراسری رخ داد. معلمان و اولیای دانش آموزان را به مزیت انکارناپذیز این روش نسبت به آزمون سنتی مطمئن ساختند. گویا این روش جدید به هر کس امکان می دهد تا از دورترین گوشۀ روسیه به هر مؤسسۀ آموزشی معتبر وارد شود. اما در گوشه- گوشۀ کشور پهناور ما عملا کمبود معلم و وسایل آموزشی وجود دارد. در نتیجۀ اجرای برنامه آزمون سراسری اشکال فعال آموزش، ارتباط کلامی و گفتگو از بین رفت. فارغ‌التحصیلان امروزی نمی توانند منطقی و مستقل بیاندیشند، مقایسه و تحلیل نمایند، پاسخ خود را ردیف کنند. آنها برای تسلط کامل بر برنامه تلاش نمی کنند.
بموازات این، ضربه زدن به آموزش ابتدایی را شروع کردند. اما معلم مدرسۀ ابتدایی مادر دوم است. آنجاست که ماهر ترین و آگاه ترین آموزگاران قادر به تدریس طیف گسترده‌ای از موضوعات کار می کنند.
دیوان سالاری کردن وحشتناک روند آموزش، آموزگاران و مدرسان دانشگاه ها را از امکان آمادگی مؤثر برای تدریس و سخنرانی محروم می سازد، امکان خود آموزی و ارتقاء سطح تخصص را از آنها سلب می کند. وضعیت مالی بخش عمدۀ معلمان همچنان در حد نیمه گدایی باقی می ماند. اگر در مسکو معلمان به حساب کمک هزینه های شهری حقوق مناسب دریافت می کنند، در بسیاری از مناطق روسیه میزان حقوق معلم ۵- ٧ برابر از مسکو کمتر است. و کاهش هزینه های آموزش و پرورش در بودجه موجب بدتر شدن این وضع در سال های آتی خواهد شد.
الغای بهترین نظام آموزش حرفه‌ای در جهان عملا شدید ترین ضربه را نه فقط به آموزش و پرورش، حتی به اقتصاد روسیه وارد کرد. تأمین مالی آنها را به عهدۀ بودجۀ ناچیز مناطق واگذار نمودند. سپس سعی کردند مسئولیت آموزش کارگران را به عهدۀ تجارت بزرگ واگذار نمایند. طبیعتا، از آن هم امتناع شد. وامروز الیگارشی به بهانه کمبود کارگر ماهر، بخصوص، در زمینۀ گسترده ترین حرفه ها مانند متصدیان دستگاه های تولیدی، جوشکاران و چلنگران غُر می زند… نتیجه این شد که در سامانۀ فضایی یک پیچ را محکم نمی کنند، با چکش بر سرش می کوبند، و موشک به ارزش میلیارد روبل، هنگام پرتاب منفجر می شود.
تحصیلات عالی نیز از منطقۀ تخریب عمومی به دور نماند. وزیر آموزش و پرورش لیوانوف با یکسری اقدامات وحشتناک، مؤسسات آموزشی و دانشگاه ها را ادغام نمود و تیم های علمی و آموزشی را از بین برد. آن زمان آنها یک شوخی تلخ کردند: دانشکده های نفت و گاز و دندان پزشکی را به این بهانه با هم ادغام کردند، که فرایند مته زنی و حفاری در هر دو انجام می گیرد.
ضربۀ خائنانه به آموزش نظامی و علوم دفاعی بواسطۀ وزیر دفاع بدنام سِردیوکوف وارد شد. بعنوان مثال، انتقال آکادمی مشهور جهان، آکادمی مهندسی نیروهوایی ژوکوفسکی از مسکو به وارونژ چنان آسیب وحشتناکی به علوم هواپیمایی زد، که سالهای طولانی درد آن را حس خواهیم کرد.
یکسری آموزشگاه ها و آکادمی های شناخته شده که اغلب آنها در زمان پطر کبیر تأسیس شده بودند، به وضعیت مشابهی دچار شدند. انحلال کامل برخی از این دانشکده های نظامی، آموزش کادر افسری را بشدت تضعیف کرد، این مقام دولتی با شوخی بی مزۀ خود حتی بیمارستان‌های ارتش را هم مسخره کرد.
همانطور که می بینیم جامعه آشکارا تحمیق می شود. این یک تهدید جدی برای امنیت ملی است. اگر ده‌ها هزار متخصص قادر به مدیریت سامانه های پیچیده نداشته باشیم، تلاش در راستای ایجاد تجهیزات پیشرفتۀ نظامی برای ارتش، نیروی دریایی، نیروی هوایی و نیروی فضایی چه ارزشی دارد؟ آیا زمان آن نرسیده است که روسیه قانونی برای آموزش به نفع دفاع ملی تصویب کند؟
ما در بسیاری از عرصه ها هنوز با ذخایر علمی و فنی اتحاد شوروی زندگی می کنیم. اما دانشمندان، مهندسان، تکنسین ها و کارگرانی که در زمان نابودی اتحاد شوروی ۴٠ ساله بودند، اکنون ٧٠ ساله هستند. در سالهای اخیر اقداماتی برای احیای اعتبار آموزش فنی بعمل می آید. با این وجود، در حال حاضر فاصلۀ زیادی بین نسل های سالمند و جوان بوجود آمده است. آن حلقۀ میانی که می بایست این دو نسل را به همدیگر پیوند دهد، به بازار، به سخن دقیق تر، به راهزنان بازار واگذار گردید.
برنامۀ درسی اتحاد شوروی شامل ۱۷- ۱۹ موضوع بود. جناب فورسنکو تا همین اواخر در نظر داشت یک «برنامۀ حداقل» مشتمل بر ۴ موضوع را به ما تحمیل کند (ورزش، روسیه در جهان «مطابق نظر جورج سورس»، ایمنی زندگی، زبان خارجی). اگر آنها بخواهند دروس ریاضیات، فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی را از برنامۀ درسی مدارس حذف کنند، از کدام حق حاکمیت و احیای تفکر علمی و فنی در روسیه می توان صحبت کرد؟! در حالی که اینها موضوعات اصلی هستند، که توسعۀ علمی و فنی بر روی آنها بنا شده است. کسانی که پشت آموزش علوم طبیعی در مدارس قرار دارند، سعی می کنند آموزش مهندسی را از برنامۀ درسی حذف کنند. از این رو، تلاش های مداوم برای جایگزینی مهندسان با کارشناسان و کارشناسان ارشد بعمل می آید. به این ترتیب، قصد دارند روسیه را از امکان توسعۀ طرح های عظیم خود، واز ورود مجدد به خط مقدم در جهان محروم نمایند.
اکنون یک هجوم تحت عنوان رقمی کردن آموزش و تحصیل از راه دور بر سر ما آوار می شود. جالب است در رأس این فرایند جناب گرمان گرف، اقتصاددان و بانکدار قرار دارد که در حال انجام یکسری آزمایشات مشکوک در تعدادی از مدارس روسیه می باشد. ماهیت زشت آزمایشات او را نیکیتا میخالکوف، کارگردان نامدار در برنامۀ «بیساکون» بروشنی و بطرز قانع کننده‌ای نشان داد.
در ماه نوامبر سال ٢٠١۶، دولت پروژه «محیط آموزشی دیجیتال مدرن» را تصویب کرد. اجرای این طرح طبیعتا به انحلال کامل مدارس مرسوم منجر خواهد گشت. دیگر نیازی به معلمان مدارس با کیفیت سابق نخواهد بود. آنها می بایست در نقش ناظر عمل کنند. اما برای اینکه معلمان مشغول تدریس به روش مرسوم کنار بروند، شکل جدیدی برای تأئید گواهی معلمان (شبیه آزمون سراسری) اندیشیده اند. کارشناسان «بنیاد ملی رشد معلمان» آماده هستند این آزمایش را در سال ٢٠٢١ برای همۀ معلمان اجباری کنند. و بطوری که در طرح تعریف شده، گذار به مدرسۀ الکترونیکی روسیه از سال ٢٠٢۵ آغاز خواهد شد. بنظر من، تصور ابعاد جنایت بزرگ علیه آیندۀ کشور و نسل‌های جدید آن دشوار است.
هدف از آموزش از راه دور که به بهانه مبارزه با شیوع کروناویروس سعی می کنند در مدارس متوسطه و عالی به اجرا بگذارند، جدایی کامل اولیای محصلین و جامعۀ معلمان می باشد. اجرای برنامۀ تدریس «غیرحضوری» بمعنی این است که کودکان و نوجوانان ساعت ها در جلو صفحۀ کامپیوتر و صفحۀ کوچک تلفن های همراه خواهند نشست. آسیب به سلامتی جوانان از این طریق باعث نگرانی عمیق متخصصان بیماری های شغلی گردیده است.
استفادۀ طولانی مدت از کامپیوتر و تلفن همراه موجب اختلال در روان شناسی کودکان، مانند تحریک پذیری، تضعیف معنایی و حافظۀ بلند مدت، کاهش تمرکز و سرعت واکنش، اختلال خواب می شود. مثلا، در فرانسه تلفن همراه و پلانشت (planchette) در مدارس ممنوع شده است.
امروزه اصطلاح «زوال عقل رقمی» ابداع شده است. کودک با غرق شدن در دنیای مجازی، به جای رشد کامل فکری و اخلاقی، ابتدا عادت می کند، فقط انگشت خود را روی دکمه فشار دهد. کامپیوتر با ارائه اطلاعات مورد نیاز، جایگزین مغز می شود. کودکان به طور فزاینده‌ای به تلفن های هوشمند و اسباب بازی معتاد می شوند. بسیاری از دانشمندان آن را به صراحت یک مادۀ مخدر رقمی می نامند. تحقیقات نشان می دهد، این فن‌آوری‌ها مانند کوکائین بر غشاء مغز در ناحیۀ پیشانی تأثیر می گذارد.
اگر در مدرسۀ اتحاد شوروی کودکان ابتدا آموزش با کیفیت بالا واجباری برای همه می دیدند و سپس تصمیم می گرفتند در عرصۀ حرفه‌ای به چه کاری مشغول شوند، اکنون در مراحل اولیۀ آموزش بجای آنها تصمیم خواهند گرفت، اکنون از کتاب های درسی رقمی با هوش مصنوعی استفاده خواهند کرد. این هوش مصنوعی با پیگیری درجۀ موفقیت هر دانش آموزی، الگاریتم زیر را تعریف خواهد کرد: ضعیف- ساده شده، قوی- رو به جلو. به این ترتیب، برخی از کودکان به تدریج به افراد «یک دکمه»، برخی دیگر از کودکان به توسعه دهندۀ این «دکمه» تبدیل خواهند شد. البته، برای «نخبگان»، یعنی فرزندان ثروتمندان هم آموزش وجود خواهد داشت، اما رقمی سازی برای آنها اعمال نخواهد شد.
بر این اساس، آموزش رقمی (دیجیتالی) بمثابه کاست (امتیاز طبقاتی) تصور می شود. این ایده توسط آژانس ابتکارات راهبردی و بنیاد «سوکولوف»، مدرسۀ مدیریت مسکو، مدرسۀ عالی اقتصاد و دیگر ساختارها و همچنین، تجارت مالی، شرکت های فناوری اطلاعات، که منافع شرکت های دیجیتالی چند ملیتی را نمایندگی می کنند و البته، توسط مقامات تبلیغ می شود.
عجیب نیست، که، بنا به داده های مرکز بررسی افکار عمومی روسیه، ٩٣٪ شهروندانی که فرزند یا نوه در سن مدرسه دارند، بازگشت به قالب آموزش و پرورش سنتی را ضروری می دانند. با این وجود، مقامات محلی در برخی از مناطق مستقیمن به والدین فشار می آورند تا رضایت آنها را برای گذار به آموزش از راه دور جلب کنند. و این در حالی است که عدم اتصال پایدار به اینترنت و نبود تجهیزات لازم در خارج از شهر های بزرگ، یاد گیری از راه دور را بسیار غیرقابل اعتماد می سازد.
بنا به ارزیابی کارشناسان، ٧٠٪ دانشجویان و ٨۵٪ مدرسان دانشگاه ها شکل عیانی تحصیل را ترجیح می دهند. دانشجویان اطمینان دارند، که آموزش غیر حضوری تحمیل شده به آنها روش دیگری از خودآموزی می باشد. زیرا، رابطۀ مستقیم آنها را با استادان قطع می کند واز مشارکت در کارهای آزمایشگاهی و عملی محروم می سازد.
بررسی شیوۀ آموزش دیجیتالی در اروپا ثابت می کند، که در تمام مدارس کشورها، هر جا که به اجرای آن دست زدند، نتایج آموزشی کودکان بشدت بد شد. در هیچ مدرسه‌ای نتیجۀ مثبت مشاهده نگردید. در همه جا توانایی کودکان در فهم آنچه که نوشته شده، درک از دانش ریاضی به سرعت در حال سقوط است. بی سبب نیست، که بسیاری از محققان مشهور خارجی آموزش دیجیتال را «کارخانه تولید کودن» می نامند.
این مدعا را که «بازگشت کودکان به مدرسه برای تحصیل و تندرستی آنها اهمیت حیاتی دارد و وقت صرف شده در بیرون از مدرسه، به رشد شناختی و تحصیلی کودکان، بویژه، کودکان خانواده های فقیر آسیب جدی می رساند»، نه مخالفان، بلکه، وزارت آموزش و پرورش انگلستان مورد تأکید قرار می دهد.
در نتیجۀ اعمال این همه خشونت علیه نظام آموزشی، بسیاری از فارغ‌التحصیلان مدارس روسیه نه تنها نمی‌ت وانند صحیح بنویسند، حتی به بیان صریح افکار خود قادر نیستند. در مدرسه، عملکرده ای تربیتی کودکان و راهنمایی شغلی آن ها عملا لغو شده است.
هدف همۀ آغازگران این «اصلاحات» وحشیانه عبارت است از تخریب معنویات و فرهنگ ملت، تغییر مختصات ژنتیکی آن. همۀ اینها پروژۀ نازی ها دایر بر محروم کردن مردم اسلاو سرزمین های فتح شده از هر گونه تحصیل و ساده ترین تمرینات ذهنی را یاد آوری می کنند. جوهر این «تحولات» چیزی نیست جز پروژۀ تبدیل خلق ها به بردگان بی فکر برای خدمت به گونۀ اقتصاد مبتنی بر مواد خام، تبدیل روسیه از کشوری با بالاترین دستآورد های معنوی، فرهنگی، علمی و فن آوری به یک «معدن، جنگل خوار و خطوط لولۀ نفت و گاز». این بدان معناست که علاوه بر نابودی فیزیکی مردم روسیه به عنوان تشکیل دهنده یک کشور، همچنین، بمعنی زوال فکری جامعه است.
ما نباید اجازه دهیم این اتفاق بیافتد. آزمایش وحشیانه در عرصۀ آموزش و پرورش باید فورا متوقف شود.
حزب کمونیست فدراسیون روسیه از سال های زیادی پیش با تعیین گروه متخصصان که در رأس آن ژورس ایوانویچ آلفیوروف برندۀ جایزه نوبل قرار داشت، برای تصویب قانون «تحصیل برای همه» تلاش می کند. در این قانون، آموزش و پرورش کامل و رایگان برای همه پیش بینی شده است. ما مطمئنیم که با حمایت جامعۀ والدین، معلمان و همۀ شهروندان روسیه برنامه های «اصلاح طبان» را لغو و نظام تحصیلی خود را دو باره به بهترین شکل آموزش و پرورش در جهان تبدیل خواهیم کرد. میهن ما بار دیگر به دستآورد های عظیم خود افتخار خواهد کرد.
ما برای رسیدگی فوری به این موضوع در نشست هر دو مجلس، شورای دولتی و شورای امنیت روسیه پافشاری می کنیم.
١٨آذر- قوس ١٣٩٩
منابع:
http://www.sovross.ru/articles/2058/50356
***
https://eb1384.wordpress.com/2020/12/10/
