غفار عریف

در سوگ درگذشت قادر فرخ

سوگ اندر سوگ 

حافظ ز غم از گریه نپرداخت بخنده 

ماتم زده را داعیهٔ سور نماندست 

       خانواده ی هنر و فرهنگ سرزمینم سوگوار است؛ همه ی همشهری هایم سوگوارند!

       هیچ روزی نیست، که در آن ستم آباد: 

       ستمکاری، ستم پروری، ستم اندیشی ستمگران، از فرزندان سرزمین خورشید کین خواهی نکند و از شمار همشهریان، یکان یکان و چیده چیده به کام نیستی سپاریده نشود و خانواده ها را در اندوه از دست رفتن عزیزان شان ننشاند. 

        غم بالای غم، تا هنوز در خانواده ی هنر و فرهنگ سرزمین خورشید، گلیم ماتم درگذشت غم انگیز " آصف جلالی " هموار است؛ کنون کشتی نشینان اقیانوس هنر و فرهنگ و همه ی هنر دوستان در سوگ درگذشت غم انگیز " قادر فرخ " بر گلیم ماتم نشستند و آب دیده ریختند. 

      " فرخ " رفت و باز نمی گردد؛ اما تا درازی تاریخ در ژرفای قلب و خاطره ی مردم سرزمینش، جایگاه شایسته ای را از آن خود ساخته بود.