غفار عریف 

در بامداد ۲۸ خرداد/ جوزا ۱۴۰۱

اهریمنان نیایشگاه " گوردوارا" را 

به خمپاره بستند و نیایش کنندگان 

به خون و خاکستر نشستند.

کینه ی اهریمنی

دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت

همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد

نا کسست آنکه بداراعه و دستار کسست

دزد دزد ست وگر جامهٔ قاضی دارد

(سعدی)

           " گوردوارا" به قول پیر سمرقند، " شگفته در نفس تازه ی سپیده دمان" در نور لطیف بامدادی می درخشید:

                                   ناگهان زنگیان آدمکش با زهرخند اهریمنی، از ژرفای وحشت طبل کوبان بیرون آمدند و بر نیایشگاه تاختند و خمپاره پرتاب کردند!

             صدا ها در گلو شکسته شد؛ سرود پگاهی ناشنیده ماند و ترانه خوان ها در آتش و دود خمپاره به خون نشستند و نیایشگر بی آزار جان سپرد. 

           چه اندوه بیکران! 

       قلب های تاخت آوران ، آرامگاه نفرت و کینه است و با عشق و انسان بودن ناسازگار، و این پلیدان سیه دل می خواهند بر سرنوشت فرزندان سرزمین خورشید فرمانروایی کنند!!

            چه آزار دهنده ست، دیدن چهره ی نفرت انگیز این اهریمنان و شنیدن صدای وحشتناک این آدم نما های آدمخوار! 

(پایان)

۱۸/ ۶ / ۲۰۲۲