حقه بازی های ديپلماتيک و مکر ورزی های استراتژيک

 نوشتۀ : غفار عريف

            در اين روزها، درميان شهروندان افغانستان (درداخل کشورو برون از مرز ها)، بويژه درنزد شخصيتهای سياسی ـ علمی و فرهنگی، اعم از آگاهان، صاحب نظران و تحليل گران سياسی، نويسندگان، ژورناليستان، پژوهشگران، اساتيد و دانشجويان دانشگاهها... دو موضوع بس بحث برانگيز،  سر و صداها را ايجاد کرده است:

               ـ سفر يوسف رضا گيلانی صدراعظم پاکستان به افغانستان و ارائه پيشنهادهای آمرانه و مداخله گرانۀ او به زمامداران افغانستان ؛

               ـ طرح امضاء پيمان همکاری های استراتژيک بين افغانستان و ايالات متحدۀ امريکا .

               حال بايست اين دو رويداد، درپيوند با همدگر به بررسی گرفته شوند و برپايۀ دانش جامعه شناسی علمی ، ماهيت اين بازی های فريبکارانه و مداخله گرانه ، از لحاظ سوابق ، روابط و علايق سياسی و عملکردهای تاريخی ای که از آغاز نيمۀ دوم سدۀ بيستم تا ايندم دربرابرمردم افغانستان و سايرکشورها انجام داده اند واصل های رياکاری و ترفندهای پليد سيطره جويی درونمايۀ آنها را تشکيل می دهند، توضيح و افشاء گردد.

               قابل تذکاراست که هرگاه با اين حقه بازی های ديپلماتيک و مکاره گی ها و نيرنگ بازی های استراتژيک ، برخورد عاقلانه ، ماهرانه و مدبرانه ، توأم با واکنش لازم، جدی و بموقع صورت نگيرد، بدون شک برای مردم افغانستان : تباهی عام و تام سياسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی ـ نظامی و فرهنگی به دنبال خواهد آورد و جامعه را درپرتگاه سقوط درگودال بد بختی ، قرارخواهد داد و نابودی مادی و معنوی دايمی را درپی خواهد داشت.

               دراين جا پرسشی مطرح می گردد: آيا دروجود حاکمان برسر اقتدار کنونی در افغانستان ( بدون استثناء )، قابليت ، صلاحيت، ظرفيت و توانايی لگام زدن به هدف های شوم و ناپاک دولتمردان پاکستانی و عقيم ساختن نيرنگ های استراتژيک امپرياليسم بين المللی ديده می شود ويا خير؟

               پاسخ خيلی ها روشن ، صاف و ساده است:

               هرگز ، نه ! هرگز ، نه !

               زيرا : جريان زندگی سياسی امروزی و فعاليتهای جهادی (!) ديروزی ايشان بوضاحت نشان می دهد که همۀ آنان محصول و مخلوق ديپلماسی استعماری و نو استعماری دنيای سرمايه داری ( ازآغاز دهۀ چهل خورشيدی مطابق دهۀ شصت قرن بيست ترسايی ) بوده وتعدادی از آنان ازسال 1352 ( 1973) به بعد، با حمايت، رهنمايی و کمک های کلان مالی دولت ها و محافل ارتجاعی کشورهای عربی؛ سازمان اخوان المسلمين مصر و جمعيت های بنيادگرای متحجر مذهبی پاکستان، دست به تشکيل سازمانهای بنيادگرای مماثل زدند؛ سپس بطور مستقيم درخدمت پياده نمودن پلان ها و پروگرام های اسارت آور وذلت بار " آی. اس. آی " و " سی. آی. ای " و ساير دستگاههای استخباراتی خرابکار قرارداشتند و در دهۀ شصت خورشيدی ( دهۀ هشتاد ترسايی ) بادريافت سهم و جيره بندی مالی، تسليحاتی و لوژستيکی از " آی. اس. آی " ، سخاوت مغرضانه و زندگی برانداز ساير مراکز ارتجاعی و امپرياليستی؛ به قتل و کشتار، شکنجه و آزار، اختطاف و سربه نيست کردن شهروندان افغانستان ؛ تخريب ، ويرانی، غارت، چپاول و بربادی سرزمين تاريخی مان، دست يازيدند وبا تمام توانايی ای که داشتند، سد راه آبادانی ميهن و شگوفايی علم ـ اقتصاد و فرهنگ شدند و در يک کلام، برضد منافع عام مردم و مصالح عليای سرزمين افغانستان ، عمل کردند....

               جان مطلب دراين جاست: صدراعظم پاکستان درديدار خود ازکشورما، زمامداران امروزی افغانستان را، هنوزهم به چشم همان اجيران زرخريد و بردگان فرمانبردار ديروزی

( دهۀ شصت خورشيدی ) ديده، از اينرو باگستاخی و وقاحت تمام ، افغانستان را باداشتن ارزشهای عالی فرهنگی، تمدن ديرين پايه و تاريخ پنج هزارساله اش، درسيمای يکی از صوبه های کشور خود تجسم داده و تحقق دستورالعمل و تعميل خواستهای پنجابی ها را نيز از زمرۀ وظايف تأخيرناپذير حکمرانان افغانستان دانسته است.

               واما بخاطر سردرآوردن از کلاف سردرگم ديپلماسی نواستعماری امپرياليزم و ارتجاع جهانی که با سياست سيطره جويانۀ امريکايی « ورشکست نما ، حکومت کن » و سياست استعمارگرانۀ انگليسی « تفرقه انداز ، حکومت کن » درتار و پود نظام سياسی ميهن ما ريشه دوانيده ؛ بهتر است اندکی دربارۀ پاکستان صحبت شود:

               ازنظرتاريخی ، در جون 1947 Lord Mountbatten وايسرای هند برتانوی، پلان تقسيم نيم قارۀ هند را به دو دولت جداگانه : هند و پاکستان، به اطلاع رسانيد. مطابق اين نقشۀ شيطانی، بتاريخ 1948 / 8 / 14 ، حزب مسلم ليک به رهبری قايد اعظم محمد علی جناح ، سند تشکيل و به رسميت شناختن دولتی را با تفکرتعصب آميز " پاکستان " يعنی سرزمين " پاک شده " (!)، از کشورپهناور هندوستان ، در بندر کراچی ، از انگليسها بدست آورد و ازآن روز به بعد ، نام پاکستان دراطلس جهانی ، جا يافت.

               بدين ترتيب پاکستان بمثابۀ يک توليد مصنوعی از بيداد خانۀ استعمار کهن انگليس  درقالب يک نظام سياسی زهرآلود سم پاش با دولتمردان ( ملکی و نظامی ) شرير و با داشتن ظرفيت نيرومند تکثر ، بسط ، گسترش و صدور بنيادگرايی مذهبی نمونۀ قرون وسطايی، عرض اندام کرد.

               پاکستان پس از تأسيس و تولدش ، درواقعيت امر به کانون توطئه های رنگارنگ

( سياسی ـ اقتصادی ـ نظامی ـ مذهبی ... ) درمنطقه و جهان ؛ به محل زايش، پرورش، آموزش و افزايش فرقه گرايی مذهبی بنيادگرايانه؛ به مهد نظامی گری درسياست و اقتصاد و فتنه جويی در روابط ديپلماتيک باهمسايگان؛ به افزارفشار و آلۀ دسيسه سازی دردست ارتجاع جهانی و امپرياليسم و به بازيچۀ دست عظمت طلبی های مائويست های چين ـ بدل شد.

               بدين لحاظ پاکستان هميشه درگير بحرانهای متعدد سياسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی ـ نظامی شده و هرگز درآن جا از استقرار يک دولت و حکومت باثبات، برشالودۀ قانون و اصول دموکراسی، پابند به ميثاق ها و مقاوله های پذيرفته شدۀ بين المللی ـ رعايت اعلاميۀ جهانی حقوق بشر ـ پيروی از سياست همزيستی مسالمت آميز و علايق نيک همسايگی... سخنی درميان بوده نمی تواند.

               بنابران به علت نداشتن يک خط مشی روشن و مشخص درکار تمثيل خود اراديت و حاکميت ملی، ازرسيدن به مرحلۀ پختگی سياسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی و ارتقاء سطح ثبات سياسی و تثبيت هويت ملی، فرسخ ها فاصله دارد.

               ازاين رو ، به راحتی می توان گفت که ازبدو پايه گذاری کشوری به نام پاکستان در جنوب آسيا تابه اکنون، قدرتمندان ملکی و نظامی درآن جا بيشتر درمسير عملی نمودن پلان ها و پروگرام های محوله از سوی ارتجاع جهانی و امپرياليسم بين المللی ( به گونۀ زمامداران اسرائيلی وابسته به احزاب دست راستی، درشرق ميانه ) گام گذاشته اند؛ تا رسيدگی به خواستهای برحق مردم و کاهش فقر و درماندگی آنان و رفع نيازمندی های مبرم اجتماعی توده های زحمتکش !

               ازبدو تأسيس اين کشور تابه حال هيچ کسی درنيافته ، که دراصل درپاکستان در عرصۀ سياست و زمامداری ، کدام نهادها مرجع باصلاحيت و تصميم گيرنده هستند و کیها حرف اول را می زنند:

               ـ زمامداران ملکی ؟

               ـ نظاميان ( ارتش ) ؟

               ـ و يا دستگاههای استخباراتی، بويژه " آی. اس. آی ".

               اما يک چيز معلوم است که سازمانهای افراطی بنيادگرا و مدافع برقراری ديکتاتوری مذهبی، احزاب سياسی معامله گر ، با سابقۀ زشت و آلوده به بدنامی و نظاميان کل اختيار، درپی رسيدن به يک هدف که هستۀ آن را خواستهای سياسی و اقتصادی نامشروع تشکيل می دهد، روان بوده و کما کان روان می باشند.

               هدف هايی  را که زمامداران ملکی و نظامی پاکستان بمنظور دستيابی به خواستهای  ذکرشدۀ خويش نشانه می گيرند، عبارتند از: ايجاد بی ثباتی، نا امنی، ناآرامی و مشکلات سياسی و اقتصادی درافغانستان و هند و کوشش درراه کاهش نفوذ آخوندهای برسر اقتدار درايران و منطقه بوده است.

                سرانجام، می توان گفت که فرو رفتن پاکستان در مرداب مداخله پراز فسق و فساد؛ همسايه ستيزی جنون آميز ؛ گرايش به سمت برقراری استبداد مذهبی؛ وقوع کودتاهای عسکری و استقرار حکومتهای خشک و خشن نظامی؛ ورشکستگی اجتماعی ( سياسی ـ اقتصادی ) نيز ازهمين نقطه آغاز نهاد.

               محمد علی جناح ، فيلد مارشال محمد ايوب خان و ذوالفقار علی بوتو به اين پروسه ها سروسامان دادند؛ دردورۀ زمامداری جنرال ضياء الحق که درسال 1977 با راه اندازی يک کودتای نظامی برضد ذوالفقارعلی بوتو ، برسريرقدرت تکيه زد و با حضور او در صحنۀ سياسی، تصاميم کميتۀ 300 اجراء و پلان هنری کيسنجر تحقق يافت؛ مردم افغانستان بطور رسمی قربانی سياست توسعه طلبی های استيلا گرانۀ رژيم پاکستان گرديدند.

pakistan Inter-Services Intelligence (Director Generals of the ISI)

دستگاه جهنمی استخبارات نظامی پاکستان ( Inter Services Intelligence به اختصار I.S.I ) که درسال 1948 توسط  Major General Cawthorne  جنرال بريگارد انگليس تأسيس يافته است، با درپيش گيری بازی های رنگارنگ نظامی و نيرنگ های سياسی، به کمک و همکاری مالی ـ تسليحاتی و معنوی C. I. A ، انتلجنت سرويس ، موساد ، ساواک و ادارۀ جانشين آن، خدمات مخفی چين ، موسسات استخباراتی دول مرتجع عرب، سازمانهای جاسوسی سايرکشورهای غربی؛ آشوبگران ، قاتلان و آدمکشان را پس ازآموزش و تربيت نظامی در مراکز و پايگاه های دهشت افگنی، با سلاح های متنوع سبک و سنگين تجهيز و به غرض خرابکاری و ويرانگری بداخل افغانستان گسيل و سرزمين تاريخی مان را به ميدان جنگ ، خون و آتش تبديل کردند ( حدود، مقياس و انواع خرابکاری های پاکستان درافغانستان، درکتاب " تلک خرس " ، " بازی شيطانی " و دهها اثر و رسالۀ پژوهشی، تحليلی و تاريخی با جزئيات آن شرح داده شده است).

Ronald Reagan meets Afghan Mujahideen

               درهمين زمان بود که مطابق استراتژی سياسی و نظامی رونالد ريگن و برطبق برنامۀ برژنسکی و پلان C. I. A در روند تشديد جنگ سرد و درجريان جنگ اعلام ناشده عليه مردم افغانستان، پاکستان به تختۀ خيز تجاوز و اجرای حملات مسلحانه بالای افغانستان و دروازۀ ورودی کمک های بزرگ مالی و نظامی و تاميناتی دنيای غرب و نفت سالاران مرتجع جهان عرب به گروههای جنگی آتش افروز و قاتلان حرفوی مستقر درخاک آن کشور، مبدل گرديد.

zia ul haq

                درامتداد سياست انسان ستيزانۀ پاکستان درمقابل افغانستان، جنرال ضياء الحق خونخوار، ازطريق دستگاه I. S. I  و توظيف جنرالان ارتش، احزاب و تنظيم های بنياد گرا و متعصب و تنظيم های ميانه رو به رهبری : حکمتيار، سياف، خالص، ربانی، مجددی و گيلانی را از مخازن کمک های سيل آسای تسليحاتی جهان غرب ، به سردمداری ايالات متحده، تا دندان مسلح ساخت و ازسرجمع مليارد ها دالر پول های باد آوردۀ  جهان غرب و دولت های عربی، سه بر چهار حصۀ آن را درکشورخود صرف هزينه های نظامی نموده، يک برچهار آن  را درميان آنان بخاطر قتل و خونريزی مردم و ويرانی ميهن ما تقسيم کرد تا مانع رشد و انکشاف سياسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی افغانستان گردند.

Rabani Hekmatyar Mojaddedi in Pakistan

               جنرال ضياء الحق، از مجموع ( يک برچهارم حصه ذکرشدۀ ) کمک های پولی، مالی و تسليحاتی دنيای غرب به رهبری ايالات متحدۀ امريکا ، عربستان سعودی و شيوخ عرب؛ 60 درصد آن را دراختيار گلبدين حکمتيار قرارداد؛ زيرا رهبر حزب اسلامی، پروژۀ کنفدراسيون افغانستان ـ پاکستان را روی دست داشت و می خواست تا آن را درچوکات نقشۀ  « پان اسلامی » که ازترکيه شروع تا چين می رسيد، وسعت بخشد.

Hamid gul ISI and Jalal den hagani

               درهمين وقت بود که جلال الدين حقانی با C.I.A و I.S.I و استخبارات عربستان سعودی، ارتباط قايم کرد و به هدايت آنها درضديت با مردم و نظام سياسی در افغانستان به فعاليت آغاز نمود وزمينۀ آن فراهم شد تا مقادير قابل ملاحظه سلاح و مهمات به شمول راکت های استنگر و مليون ها دالر پول نقد سهميه به دست آورد.

Charlie wilson AK 47

               ضياء الحق نه تنها اين ؛ بلکه او بر طبق برنامه یی استراتژیی جنگیی ايالات متحدۀ امريکا و با سرازير شدن مقادير