هدايت حبيب

اسلام آباد و دوحه بدون نقاب برچهره، از سياه ترين جنايتکاران تاريخ دفاع می کنند

هم ميهنان عزيز، خوانندگان گران ارج! محمد بن عبدالرحمن آل ثانی، وزیر خارجه قطر، درحاشیه نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد می‌گوید که طالبان می‌توانند تغییر کنند. او همکاری کشورهای اسلامی را در این زمینه مهم می‌داند.

وی می‌گوید: باور دارم طالبان ‌می‌توانند به گونه متفاوت‌ تر عمل کنند.«طالبان همانند بیست سال پیش نیستند، شاید مردمانی که می‌جنگند از مردمانی که مذاکره می‌کنند متفاوت باشند. اما من نمی‌گویم که آنان مُدرن و یا افراطی شده اند، اما تفاوت‌های وجود دارند.»

آقای آل ثانی! آیا لطف و شفقت شما در برابر مردم افغانسان همين است که سيه دل ترين و جنايتکار ترين گروه مزدور را، که دستهای شان در قتل و کشتار دسه جمعی و نسل کشی در طول سی سال درافغانستان مانند عبدالرحمان خان ـ نادرخان ـ هاشم خان و حفيظ الله امين به خون آلوده است بر سرنوشت مردم دربند کشيده مان حاکم شوند وآخرين فردی از نسل باقی مانده را هم از دم تيغ بکشند؟ چرا چشمان تان را در برابر اعمال سی ساله جنايتبارآنها می بندید؟ این گونه موضع گيری ولابی گری به نفع يک گروه متحجر، تفاوت بين شما و گروه طالبان جنايت پيشه چی خواهد بود؟ هيچ ـ هيچ!

همچنان عمران خان، نخست وزیر پاکستان، در یک پیام ضبط شده در حاشیه نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل گفته است که جامعه جهانی به‌ جای منزوی کردن حکومت جدید طالبان، تلاش کنند تا آن را تقویت کند.

خبرگزاری اسوشیتد پرس گزارش داده است که به باور عمران خان، اگر جامعه جهانی طالبان را حمایت و تشویق به گفت‌وگو کند، به سود همه خواهد بود.

عمران خان گفت: «تنها یک راه وجود دارد. ما به خاطر مردم افغانستان باید دولت کنونی را تقویت ببخشیم. طالبان تعهداتی را سپرده بودند؟ آنان به حقوق بشر احترام خواهند گذاشت. دولتی فراگیر خواهند داشت. آن‌ها اجازه نخواهند داد تان سرزمین شان برای هراس افگنی استفاده شود و عفو عمومی کنند. در حال حاضر، اگر جامعه جهانی آن‌ها را حمایت و تشویق به گفت‌وگو کنند، برای همه ما یک موفقیت خواهد بود.»

اما، این پیشنهاد ها و درخواست ها کاملاً روی دروغ خدعه و نيرنگ استوار بوده، زمامداران پاکستان سیاست های خصمانه و شوم شان را که در طول بيش ازچهل سال برضد آبادی کشور و آزادی ومنافع مردم افغانستان اعمال نمودند، آن را هيچ گاه  تغییر نداده و نمی دهند و عقده های چرکين و سياستهای کين توزانه ی شان را در ۴۰ سال گذشته، تصحیح نکرده و از ادامه ی آن صرف نظر نمی نمايند.

کشور ما افغانستان از چهار دهه به این سو قربانی تروریسم گسيل شده از سرزمين های پاکستان و ايران و شيوخ عربی بوده و در مبارزه با این پدیده ضد انسانی بهای زیادی پرداخت کرده است.

گروه هایی تروریستی (جهادی ـ طالبی ـ داعشی ـ القاعده و بی قاعده)  که با حمایت غرب و کشورهای همپیمان آمریکا در منطقه و همسايگی افغانستان ایجاد شده، جنایت های هولناکی را مرتکب شده اند.

 پاکستان برای دور كردن ناامنی از كشور خود و دست رسی به بازار فروش کالاهایش در افغانستان و آسيای مرکزی و انتقال نفت و گاز از دريای خزر به کشورش؛ دست به ايجاد ـ تربيت ـ تسليح و حمایت مالی و لوژستیکی گروه طالبان زده و آنها را درجايگاه مليشای مزدور اجيرشده، به افغانستان گسيل نموده و می نمايد و برای اين  اهداف خود از هيچ گونه فعاليت شيطانی و لابی گری در ملل متحد و ساير کشورها دريغ نه نموده و بصورت مستمر ادامه دارد.

به باور نگارنده ی این سطور: لابی گری کشور های مثل قطر و پاکستان هیچ تاثیر نمی تواند درمورد به رسمیت شناختن طالبان از سوی جامعه ی جهانی بجا بگذارد.

خبرگزاری رویترز می نویسد که لاوروف وزیرخارجه روسیه در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل گفته است که تاکنون درباره به رسمیت شناختن طالبان بحث جدی وجود ندارد.

همچنان لاوروف گفت: «مسئله به رسمیت شناختن طالبان از سوی جامعه جهانی در حال حاضر روی میز نیست.»

اظهارات لاوروف پس از آن ابراز می‌شود که عمران خان نخست وزیر پاکستان گفته است که جامعه جهانی به جای منزوی ساختن طالبان باید آنان را تقویت کند.

اما با آنهم ديده شود که گفتار با عمل در مطابقت قرار خواهد گرفت و يا در مغايرت؟ زيرا کشور روسيه هم پس از شکست نظام سوسياليستی دراوايل دهه نود ترسايی وارد بازار واقتصاد سرمايه داری وسيستم مونوپوليسم شده و اکنون نزد آنها بيشتر از هرچيز و هر دوست پيشين؛ پول ـ ثروت و بدست آوردن منفعت مطرح بوده، نزديکی آن کشور با پاکستان که قاتل 15 هزار سرباز آن کشور در دهه هشتاد در افغانستان بوده و حمايت از مجاهدين و سپس طالبان پيرو تفکر عصر حجر، موئيد اين مدعاست.