یورش لشکریان پاکستان وانگیزش قیام های ملی درافغانستان

پاکستان باتمام نیروی نیابتی در کسوت طالبان،در افغانستان وارد معرکه شده است. جنگ در بخشی اعظم از خاک افغانستان باتمام قوت وگستردکی ادامه دارد.

زنجیرهای صلح کاذب وریایی آمریکا- پاکستان که دست و پای جامعه،مردم وارتش را زنجیر زده بود، ازهم گسیخته است. فروپاشی سریع و مهندسی شده ولسوالیهای وپاسگاه های ارتش درکشور، نقاب ها را درید وهیولای وحشتناک مانیفست اشغالگران ولشکریان خونخوار آن را به نمایش گذاشت.

عریان ترین حرف بر سر مادر وطن و جغرافیای سیاسی وکشوری بنام افغانستان است. حرف بسر آنست تا ۳۳ملیون شهروند افغانستان به اسارت وبردگی پاکستان درآمده وپاکستان بتواند منافع راهبردی وتاراجگرانه خود و آمریکا را درافغانستان تامین نموده وافغانستان را در انقیاد خود درآورد.

درین جا بحث تسلط سیاسی ونظامی پاکستان بر افغانستان مطرح است ودردا که این سناریو میان کاخ سفید واسلام آباد ریختانده شده وتمامی پروسه موجود سیاسی ونظامی در کشور به مدد ستون پنجم در ارکان دولت در همین مسیر شتابان به پیش میرود.

تهاجم سراسری ووحشیانه اخیرطالبان در آستانه خروج ارتش آمریکا ازافغانستان،وقتل وکشتار بیرحمانه آنها، کارد را به استخوان وجان رابرلب رسانید وبا انگیزش تکان دهنده، لاجرم جامعه

یخ زدهٔ افغانستان را به حرکت آورد ‌وآهنگ قیام های ملی مردمی وخیزش های محلی را برای دفاع از شرف وناموس مردم وبرای دفاع از مادر وطن به صدا در آورد.

اکنون جامعه با پتانسیل عظیم وحیرت انگیزی گام های بلندی در مسیر طغیان های اجتماعی علیه طالبان این نیروی مزدور پاکستان برداشته است وهرلحظه دامنه این خیزش ها وبسیج رزمی توسعه یافته وبزودی کوه وبرزن این بلاد را فراگرفته ودرهمبستگی و هماهنگی نیروهای مسلح دلیر کشور این رزم آوران شجاع ومیهندوست بزودی پرچم آزادی،ازادیخواهی واستقلال افغانستان را بر بلندای تاریخ افغانستان به اهتزاز خواهد کشید.

قیام های ملی وخیزش های مردمی در هماهنگی و همیاری با نیروهای مسلح کشور در حالت شکل گیری سریع است.

این رزمایش بزرگ در ولایات بادغیس،پروان،بغلان،کندز،فاریاب،جوزجان،بلخ ،سرپل... براه افتیده است وایدهٔ آن به مثابه یگانه فاکتور نجات در داخل جامعه بیش از پیش قوت یافته و به شعار همگانی وملی مبدل میگردد.

روزنه های ایجاد شده است که بشارت دهنده تغییرات دراماتیک سیاسی ونظامی افغانستان بوده، نوید بخش آنست که افغانستان از کام نهنگان آزمند بیرون شده وسرنوشت سیاسی آن روی کف دست مردم آزاده ومیهندوست کشور رقم خواهد خورد.

رویکرد خشم، جامعه وارتش را در هم پیچانیده ومردم ابعاد ذلتبار حکومت پنجابی ها ونیروی نیابتی آن را در کشور شان با تمام تلخ‌کامی محاسبه مینمایند.

پارامترهای سیاسی نشان میدهد که تهاجم وحشیانه طالبان،قتل وکشتار وجریان آبشارخون توسط انها، کاتالیزوری بود برای انگیزش رستاخیز ملی وایجادگر فصل جدید رزمی وبرتابیدن روح آزادگی در تاروپود جامعه ،مردم ،ارتش ونیروهای نظامی و امنیتی کشور.

فصل نو فصل پیکار سراسری در افغانستان وفصل انهدام ونابودی کامل پایگاه های پاکستانی در کشور خواهد بود واین جنبش در راستای نجات کامل میهن باید به سرعت این جاده را بپیماید.

نباید عقربه های زمان به گذشته بازگردد. حال باید وجاهت وجایگاه افغانستان را در داخل سنگر مشخص ساخت. سنگری که از ارداه توانای ملی نیرو میگیرد وشکستن نیروی خلق در دمادم امواج میهن پرستانه دیگر ناممکن است.

پاکستان ونیروی نیابتی آنرا باید به عبرتگاه سوق داد تا که عشق سوزان امارت برای همیش از جمجمه های آنها بیرون گردد.

در حال حاضر ضرورت تغییرات جدی در ارکان نظامی دولت دیده می‌شود. باید خانه تکانی شدید در ارگانهای دفاعی و امنیتی کشور بوجود آمده،مسئولین بیکفایت سبکدوش ومجازات شده ونیروهای وطنپرست،مجرب ،شجاع وکار آزموده بویژه افسران میهن‌دوست سابق در مقامات رهبری کننده،سوق دهنده وعملیاتی گماشته شوند.

باید درین جوطوفانی در مورد اتحاد و همبستگی ملی وبرای حمایت از نیروهای مسلح وطغیانهای ملی ومردمی ،کارهای گسترده‌ای را به انجام رسانید.

باید اتحاد قلم را شکل داد، مسیر رسانه های اجتماعی را برای دفاع از مردم ،خیزشهای مردمی و نیروهای مسلح قهرمان کشور سامان داد واز هرگونه تبلیغات سوء که مورال رزمی رزمندگان شجاع افغانستان را صدمه میزند پرهیز کرد و ماهیت وانگیزه اصلی جنگ میهنی را که به غرض تسلط پاکستان در افغانستان براه افتیده است، روشنایی بخشید.

باید بردولت فشار وارد ساخت تا از مدار سیاهچالهٔ مرگبار صلح کاذب بیرون آمده وآرایش قوت های نظامی را برای دفع تهاجم پاکستان سازمان داده وصلح واعتماد سیاسی را میان نیروهای خودی تامین نماید.

در لحظه کنونی بیش از هرزمان دیگری افغانستان به گفتمان ملی نیاز دارد.

گفتمان ملی باید ایجاد "شورای مستقل نظامی"با ترکیب افسران سابق، مجرب ووطندوست برای هماهنگی عملیات سراسری وتشکیل جبهه بزرگ میهنی را برای اداره کشور مورد بحث قرار دهد.

مهارسازی بحران کنونی مستلزم افگندن طرح جدید سیاسی است واین طرح جدید سیاسی باید ساختار وترکیب دولت بااعتبار وبا تدبیر "موقت "مشارکت ملی را مشخص ساخته تا این دولت با کارآیی و حمایت سراسری ملی، موضوع صلح وجنگ افغانستان را موفقانه رهبری وادراه  نموده وافغانستان را ازین باطلاق سیاسی ونظامی نجات دهد.

با احترام

عارف عرفان

لندن،جون ۲۰۲۱