طالبان درشمال افغانستان سیاست عبدالرحمان خان را دنبال می‌کند!

لشکرکشی طالبان در برابر مردم و فراخوان قیام عمومی مردم افغانستان علیه آنان! از خیزش مردم بدخشان ده روز گذشت. قرار گزارش های رسانه ها، و برخلاف ادعای طالبان، أوضاع در ولایت و ولسوالی های بدخشان بی ثبات است. چنين وانمود می گردد، که عامل این خیزش های مردمی، برخاسته از مبارزه علیه طالبان غیر بومی، مخالفت با جابجایی طالبان غیر بدخشانی در شمال کشور، انفجار، خونریزی و لشکرکشی در برابر مردم، محکمه های خود سر و غیر انسانی و سرانجام علیه تفکر و عملکردهای طراز فاشيستی هيتلری، بنیاد گرایی و تحجر آموزش ديدگان مدارس ديوبند پاکستان می باشد.

گفته می شود، که مردم در اکثر مناطق به اساس بسیار مجبوریت دست به قیام زدند؛ چون دروازه آموزش و پرورش به روی فرزندان شان بسته شده، درس خواندن برای شان جرم و گناه پنداشته می شود؛ معلم و شاگرد بودن؛ بشمول  انجام کار مزدوری برای شان جرم و گناه بوده؛ در منازل مردم خود سرانه داخل شده، دست به اذيت و آزار فاميل ها زده  و مزرعه مردم را تحت عنوان کشت کوکنار تخریب می کنند.

 فساد گسترده و بی نظیر در جامعه حاکم است؛ از اينرو مردم خواهان خاتمه بخشيدن به اين زندگی طاقت فرسا استند.

 معترضان در ارگوی بدخشان از مردم در سراسر کشور خواستند علیه طالبان قیام کنند. پس از انتشار فراخوان «قیام عمومی» از سوی معترضان ولسوالی ارگو، باشندگان محل گفتند زنان نیز از خانه‌ها بیرون شدند و به جمع شرکت کننده های «قیام » علیه طالبان پیوستند.

امید و آرزو میرود که اين خيزشها به يک جنبش واقعاً خود جوش ملی، دموکراتيک، صلحجو و عدالتخواه؛ دروجود يک حکومت مردمسالار، هرچه زودتر سراسری گردد و درمقابل تجاوز خارجیها و مزدوران آنها برزمند.

اما، به باور نگارنده ی این سطور، تا وقتی که نيروهای سياسی ترقيخواه، وطنپرست و مردم دوست افغانستان بدور يک برنامۀ جامع گرد هم نيايند و اقدامات لازم را در راستای تشکيل  يک دولت ملی و برخاسته از آراء پاک مردم انجام ندهند و درآن دولت، تمام اقوام افغانستان حضور در قدرت، اراده و آزادی رأی و عقيدۀ خويش را در اتخاذ همه تصاميم لشکری و کشوری لمس و مشاهده نکنند؛ شکل يابی هرگونه حرکتهای مبهم و حتا مشکوک "مليشا يی" و"اربکی" و ... که خود جوش تعريف و توصيف می شود، تأثير مثبتی در زمينۀ تأمين نظم و امنيت، ختم جنگ و دفع و طرد تجاوز خارجی برجا نخواهد گذاشت.

از جانبی هم خشم طبیعت؛ توأم با کینه توزی تماميت خواهانه ی طالبان، زندگی را بر مردم افغانستان به جهنم موعود و تعريف شده مبدل نموده است.

طوری که هم ميهنان ما آگاهی دارند؛ در جريان اين  هفته، مردم مان؛ بويژه شهروندان ولايت بغلان در روزهای اخیر شاهد رویداد های تلخ و فاجعه باری بوده اند.

 رویداد های زندگی براندازی که با هم دست یاری داده اند؛ از يکطرف خشم طبیعت و از جانب ديگر، کینه توزی طالبان، چهره ی اصلی جنايتبار و درعين زمان بی کفایتی اين گروه جهالت پيشه ی مزدور را بیش از پیش برملا می سازد.

رویداد زندگی برانداز جاری شدن سیلاب های مرگبار در کشور؛ بويژه در ولايت بغلان تا کنون جان بیش از ۳۰۰ نفر را گرفته است، و صدها تن دیگر را زخمی و بی سرپناه ساخته است. همچنین بالغ بر یک هزار خانه نیز در این منطقه تخریب شده است. طالبان شمار جانباختگان را بیش از ۱۵۰ نفر اعلام کرده؛ درحالی که ولایت‌های بغلان، بدخشان، غور و غرب هرات بیشترین خسارت را دیده ‌اند. یک تن از گزارشگر ولایت بغلان می‌گوید که هیچ نهاد و سازمانی وجود ندارد تا به مردم این منطقه برای بیرون کشیدن جنازه‌های قربانیان از بین سیلاب‌ها کمک کند.

به گزارش ایرنا به نقل از رویترز، بارندگی شدید در روزهای اخیر به بالا آمدن آب و طغیان رودخانه‌ها و جاری شدن سيلاب ها در روستاها و مناطق شمال افغانستان از جمله بغلان، تخار و بدخشان شده است. سيلاب های این رویداد طبعی؛ بويژه در ولايت بغلان هزاران خانه را خراب کرده و شماری مردم ناگزیر شدند به مدارس، مساجد و ساختمان‌ های دولتی پناه ببرند.

این رخداد فاجعه بار درحالی دامنگير مردم آن مناطق شده است، که در افغانستان حکومت قانونی وجود ندارد. تنها یک گروه وحشی و غارتگر به زور سر نیزه بر بنیاد برنامه ی

غارتگرانه ی ايالات متحده ی امریکا، اتحادیه اروپا، کشو های عضو پیمان ناتو و شورای 

امنیت سازمان ملل متحد در قدرت آورده شده و بالای مردم امر و نهی می کند.

تفنگداران این گروه جاهل به نهاد های امداد رسانی هم اجازه نمی دهند که به کمک مردم در

 مناطق آسیب رسیده ی سيلاب ها بشتابند.

     در يک کلام و سخن آخر:

تا که اين طالب است و اين آخوند  ــ وضع را دردناک می بينم

هدايت حبيب