اعلامیه کمیته فعالین حزب دموکراتیک خلق افغانستان

پیرامون وضعیت اسفبار مردم و مداخله ی بی شرمانه ی دولتهای پاکستان

 و قطر در امور داخلی افغانستان

----------------------------------------

۱۲ / ۹ / ۲۰۲۱

       هم میهنان عزیز! 

      رفقا و دوستان ارجمند! 

       با فرار شرم آور غنی احمدزی زمامدار تقلبی و نامشروع رژیم پوشالی، فاسد و دزد سالار، جمهوری اسلامی افغانستان نیز فروپاشید و در یک زد و بند خائنانه ی از پیش برنامه ریزی شده، یک حکومت فاشیستی جایش را به یک گروه فاشیستی جنگ افروز، دیگر خالی کرد و دسته ی از ملا های دیوبندی خون آشام برآمده از مدرسه های آدمکشی اکوره ختک در قدرت آورده شدند و روزگار تیره و تار طالبانی سر از نو آغاز و آی اس آی و ارتش پاکستان بر سرنوشت مردم و میهن ما حاکم گردیدند.

      این بار نخست نیست که پاکستان، افغانستان را در گودال سیاه روزی پرت کرده است؛ بلکه کشور ما بیش از پنج دهه است که بار سنگین مداخله ی خارجی، بویژه دست درازی نظامی گران پاکستان و حکومت شاهی و جمهوری آخوندی ایران را بر دوش می کشد و سخت ترین زیان های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی را می بیند که بهای آن را توده های مردم با ریختن خون خود پرداخته اند.

 در این مدت، امپریالیسم و ارتجاع جهانی و متحدان منطقه ای آنها،از زمره پاکستان، عربستان، شیخ های حوزه خلیج فارس و ایران با همه ی توانایی خرابکارانه برای بر هم زدن آرامش و ثبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در افغانستان دست به تبهکاری زده و پول های هنگفتی را هزینه کردند تا مردم ما را از کاروان پیشرفت و رشد سیاسی و اقتصادی و اجتماعی باز دارند.

       به همگان روشن است که پاکستان از بیداد خانه ی استعمار انگلیس سر بیرون آورده و از همان روز نخست تشکیل خود، بنابر سیاست های سبک سرانه ی حکومت های خاندان حکمران، در ضدیت با مردم افغانستان بوده است.

      مداخله ی پاکستان در افغانستان در دهه ی هشتاد در زمان جنگ سرد به نقطه ی اوج خود رسید و آن کشور به کانون توطئه های رنگارنگ (سیاسی،اقتصادی،نظامی،مذهبی) و محل زایش، پرورش و آموزش دهشت افگنی و بنیاد گرایی مذهبی و نظامی گری در سیاست،علیه افغانستان مبدل گردید. حکومت های نظامی و ملکی در پاکستان در ویران سازی و بربادی میهن ما،  کشتار و آواره ساختن مردم افغانستان، از پشتیبانی دنیای سرمایه داری و نفت سالاران عربی برخوردار بود و ملیارد ها دالر کمک های مالی را صاحب شد.

       در دهه ی نود، هنگامی که گروه های جهادی هفتگانه و هشتگانه نتوانستند تا خواسته های غارتگران جهان را برآورده سازند، آن وقت بود، که آمریکا، انگلیس، پاکستان و عربستان سعودی گروه وحشی طالبان را بر سر قدرت آوردند و روند جنگ و خونریزی و ویران سازی را در افغانستان وحشیانه تر و جنایتکارانه تر ساختند.

     مردم ما، بویژه زنان، جوانان و کودکان بنیادی ترین حق و حقوق خود را از دست دادند، امکان ها و زمینه های کاری، آموزش و پرورش، فعالیت های ادبی - فرهنگی- هنری و دسترسی به خدمات بهداشتی از آنان گرفته شد. در این دوره ی سیاه، افغانستان پناهگاه امن برای دهشت افگنان القاعده و مرکز جهانی تولید و قاچاق مواد مخدر بود.

       پس از یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، دهشت افگنان طالب و جنایتکاران سازمان القاعده به پاکستان رفتند و تجدید قوا شدند.

       در بیست سال پسین، پس از اشغال افغانستان از سوی آمریکا،انگلیس و پیمان ناتو و متحدان آنها، در کشور ما حکومتی بر سر کار آمد که از بنیاد ضد مردم بود.

       فساد، چور و چپاول، زورگویی، قانون شکنی، تمامیت خواهی، قوم گرایی بیداد می کرد، صلح، ثبات، آرامش و آسایش به افغانستان باز نگشت؛ بلکه جنگ، خشونت، خونریزی، انفجار، انتحار، فقر، بدبختی، آوارگی، بیکاری و بیماری زندگی مردم را تهدید نمود و جان بسیاری از شهروندان را گرفت.

        در بیست سال گذشته، افغانستان باز هم عمق سیاست استراتژیکی پاکستان و میدان رقابت آمریکا و متحدان آن با دیگر قدرت های جهان بود؛ ازاین رو گروه وحشی طالبان، شبکه ی حقانی، دهشت افگنان القاعده، داعش و گروه های دهشت افگن دیگر که به مانند گذشته در خاک پاکستان دارای پایگاه شده بودند و به کمک مالی عربستان، قطر و امارات متحده عربی آموزش یافتند، از سوی آی اس آی وظیفه گرفتند تا بر ضد مردم افغانستان بجنگند و حمله های دهشت افگنانه را انجام و خونریزی و ویرانی را گسترش دهند.

       دهشت افگنان طالب و جنایتکاران القاعده و آدمکشان وابسته به گروه های تروریستی جهانی و منطقه ای به فرماندهی آی اس آی و افسران ارتش پاکستان، جنگ و خشونت را به شهر ها و شهرستان ها کشانیده، به قرارگاه های نظامی و پاسگاه های امنیتی و نهاد های ملکی حمله کردند؛

قتل های سازمان یافته و هدفمند؛ حمله های تروریستی به جان فعالان سیاسی - مدنی- رسانه ای و کارمندان شبکه ی خبر رسانی - مدافعان آزادی و دموکراسی- استادان دانشگاه ها - آموزگاران- دانشجویان و دانش آموزان؛ بمب گذاری ها، فرش ماین ها، جابجایی ماین های مقناطیسی؛ همه روزه جان و زندگی مردم را می گرفت و بهترین انسان های این سرزمین به خاک و خون کشیده می شد. 

      به تاریخ ۲۹ / ۲ / ۲۰۲۰ ایالات متحده آمریکا با یک گروه فراری دهشت افگن در دوحه قطر، توافقنامه صلح را به امضاء رسانید، که بر بنیاد آن آمریکا تعهد سپرد، که نیروهای نظامی خود را از افغانستان بیرون می کند و دست طالبان و شبکه ی حقانی را باز می گذارد تا جنگ و خشونت را افزایش دهند و با وحشیگری و جنگ افروزی وحشی تر از گذشته به کشتار مردم، ویران سازی زیر ساخت های اقتصادی و اجتماعی و فرو ریزی بنای زندگی شهروندان افغانستان به پیش روند و ارزش های انسانی را پایمال کنند.

       با آغاز خروج غیر مسؤولانه و نا سنجیده شده و بدون قید و شرط نیروهای نظامی آمریکا و پیمان ناتو از افغانستان، بر اساس یک برنامه ی از پیش طرح ریزی شده از سوی دشمنان مردم ما (بخش پنهانی توافقنامه میان آمریکا و طالبان) دهشت افگنان طالب به فرماندهی افسران و شرکت جنگجویان پاکستانی در جنگ ها، به استان های شمالی- شمال شرقی- شمال غربی-غربی- جنوب

غربی حمله کردند.

       دولت پوشالی و دست نشانده، با ترفند "عقب نشینی تاکتیکی" و" تغییر موقعیت پایگاه های نیروهای دفاعی و امنیتی" شهرستان ها را یکی پی دیگری به طالبان و پاکستانی ها تسلیم داد.

       گروه وحشی طالبان و اشغال گران پاکستانی در شهرستان های به اشغال درآمده به نابود سازی نهادهای آموزشی - فرهنگی و به آتش زدن به بیمارستان ها و ساختمان های دولتی، انفجار دادن پل ها  وپلچک ها؛ ویران کردن راه ها و سرک ها، پرداختند. افزون بر کشتار شهروندان، تخریب وآتش زدن خانه های مردم و آواره ساختن آنان؛ به نقض سازمان یافته ی حقوق بشر و حقوق شهروندی و ده ها تبهکاری دیگر، دست زدند.

        در حمله های وحشیانه طالبان و جنگجویان پاکستانی به استان های: تخار، بدخشان، کندز، بغلان، بلخ، جوزجان، فاریاب، بادغیس، فراه، هرات، ارزگان، هلمند، کندهار، زابل، غزنی، دایکندی، کنر، لغمان... بسیاری خانواده ها از جای بود و باش خویش رانده و آواره شدند،تا اينکه این استان ها از زیر اداره ی حکومت برآمدند.

       به تاریخ ۱۵ / ۸/ ۲۰۲۱شهر کابل، درحالیکه نیروهای محدودی از ترویستان درحومه های آن حضور یافته بودند، دو دسته به آنها تسلیم داده شد و نظام جمهوری اسلامی فرو ریخت و بر خرابه های آن طالبان دهشت افگن، حکومت و ژنرال های پاکستانی، شیخ های قطری و اماراتی، وهابی های سعودی،حکومت چین و دولت پوتین با سر دادن نعره ی تکبیر، حاکم شدند.

       بیست سال بازی با سرنوشت مردم افغانستان زيربانگ دموکراسی، آزادی، حقوق بشر و ادعاهای اقتصاد بازار آزاد؛ لیکن پایانش هموار سازی راه برای سپردن افغانستان به طالبان، لشکر نیابتی پاکستان، با سلاح توافقنامه صلح آمریکا با طالبان در پيش چشم همه ی جهانيان!

       بهای سنگین این عقبگرد شرم آور را ملیون ها افغانستانی آواره و بیچاره، بیکار و بی روزگار، بی دارو و بی درمان، معلول و معیوب، بیوه زنان و کودکان یتیم و هزاران در هزار انسان به خون خفته پرداختند و بازنده ی اصلی میدان شدند.

      برندگان اصلی این بازی بسیار خطرناک: پاکستان (ارتش و آی اس آی) قطر،عربستان سعودی، امارات متحده عربی، چین، روسيه، آخوند های ایرانی و همه ی دهشت افگنان جهانی،گرديدند وبرطبل اين پيروزی با فخر فروشی کوبيدند.

       کابل زخمی؛ ولی شهر دل ها بسیار به سادگی به دهشت افگنان، لشکر نیابتی پاکستان وعربستان سعودی و قطر...سپرده شد و در اندک ترین مدت،آنچه که نشانه ی از ادب و فرهنگ، دانش و دانشوری، آموزش و پرورش و ارائه خدمات به مردم، در آن دیده می شد، تعطیل شدند و ملیشه های بی سر و سامان و درنده خوی با زبان تفنگ درهمه جا حاکم شدند. کوچاندن بزرگ آغاز یافت و هزارها آواره ی سرگردان به امید رسیدن به یک جای امن، ترک خانه و کاشانه و میهن کردند و

برخی ها در راه ها و مرز ها جان باختند.

       تراژدی قرن، وحشت قرن، دهشت قرن، در یک کشور بر باد رفته دامنگیر مردم شد؛ لیکن دختران و زنان آزاده و دلیر، جوانان سر سپرده و مردان روزگار دیده، در دفاع از آزادی و آزادگی برای عدالت خواهی و حق طلبی و در ضدیت با تاریک اندیشی و کور دلی به جاده ها ریختند و از خشونت و زورگویی لشکر جهل نهراسیدند.

       صدای مقاومت در برابر تجاوز، اشغالگری و یکه تازی و وحشت جنایتکاران تاریخ بلند و بلندتر گردید.

در استان پنجشیر طالبان و پاکستانی ها آتش جنک را شعله ور ساختند. آی اس آی موفق شد که لشکر نیابتی خویش را داخل پنجشیر سازد و فاجعه ی انسانی بیافریند.

       فاکس نیوز به نقل از منبع آگاه در ستاد فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا در خاور میانه (سنتکام) فاش ساخت که در حمله به پنجشیر،ارتش پاکستان با بم افگن ها و ۲۷ فروند چرخبال پر از نیروهای ویژه، به کمک طالبان شتافته است.

      معلوم می شود که حمله ی وحشیانه به پنجشیر یک برنامه مشترک حکومت پاکستان و دولت چین بود تا مقاومت درهم بشکند.لشکر نیابتی در پنجشیر روستا ها را از مردم خالی ساخته و بسیاری ها را سوار بر خودرو ها کرده،کوچ اجباری دادند.

      در پنجشیر جوی خون روان است. راه های رفت و آمد به آنجا، همچنان شبکه ی برق و مخابرات را قطع کرده اند و کسانی را که در پنجشیر باقی مانده اند، در محاصره ی اقتصادی قرار داده اند و همه ی دار و ندار مردم را از آنان گرفته اند و جهان نیز در برابر اين فاجعه انسانی و تجاوز پاکستان خموشی اختیار کرده است.

بنابرآن ضرورت حق ادامه ی زندگی مردم ما؛ زُجه و فرياد زنان و مردن اسير و دربندکشيده ی کشور مان؛ بود و نبود سرزمينی به نام " افغانستان" ؛ ندای مادروطن و وجدان بيدار، از همه انسان های رسالتمند اين کشور می طلبد تا آواز خشم پراز نفرت خود را در برابر فاجعه ای که پاکستان در کشورما بوجود آورده است؛ بلند نمايند.

کميته فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان، اشغال ميهن مألوف خويش را از سوی ارتش پاکستان، با شرکت و رهبری سازمان جهنمی " آی. اس. آی" در لشکرکشی و اشتعال جنگ خانمان سوز در استان پنجشير بشدت محکوم کرده هشدار می دهد تا هرچه زودتر به اين تجاوز نقطه ی پايان گذاشته شود.

کميته فعالين ح. د. خ. ا، پشتيبانی خود را از قيام سراسری مردم افغانستان دربرابر اشغالگران پاکستان؛ از تظاهرات شاندار، عدالتخواهانه و رستاخيز افتخارآفرين زنان، دختران و پسران جوان افغانستان در شهر کابل و استانهای هرات، بلخ، نيمروز، کاپيسا، پروان، بدخشان، باميان، دايکندی و غور... در ضديت با مداخله نظامی پاکستان ؛همچنان دربرابر فرهنگ ستيزی و دشمنی طالبان مزدور، که عليه نيمی از پيکر جامعه مستعد به تکامل افغانستان قرار گرفته اند؛ اعلام می دارد.

کميته فعالين ح. د.خ.ا، عملکردهای وحشيانه ی نسل کشی ("genocide) را، که آغازگرآن عبدالرحمان خان عليه فرزندان زحمتکش هزاره بود؛ محمد نادرخان، محمد هاشم خان و محمد گل خان مهمند آن جنايت را در کشتار جمعی مردم کوهدامن زمين ـ پروان و کاپيسا بصورت وحشيانه ادامه دادند؛ طالبان بدستور باداران پنجابی خويش، بارنخست در دهه 90 ترسايی درتاکستانهای شمالی ـ دشتهای سوزان استان بلخ و شهرستان يکاولنگ باميان و در ده سال پسين در غرب کابل ودر ماه اگست و سپتامبر سال روان در استان پنجشير با وحشتبار ترين شکل، تکرار نمودند؛ بشدت محکوم می نمايد.

کميته فعالين ح. د. خ. ا، سکوت مرگبار کشورهای جهان و نهاد های بين المللی را دربرابر اشغال افغانستان از سوی ارتش و آی. اس. آی پاکستان؛ همين گونه سريال ترور و کشتار فرهنگيان، ژورناليستان؛ نظاميان حکومت گذشته و روش های ضد انسانی که طالبان دربرابر تظاهرات مسالمت آميز زنان و مردان آزادی دوست درپيش گرفتند؛ نسل کشی را در استان پنجشير پيشه کرده اند؛ لکه ی ننگين و سياه در جبين مدعيان دموکراسی سرمايه سالار دانسته، از سازمان ملل متحد جداً مطالبه

می دارد تا مکلفيت قانونی خود  را به حيث يک موسسه ی جهان شمول و دارای اعتبار حقوقی درقبال سرنوشت مردم افغانستان انجام دهد. شورای امنيت سازمان ملل درباره ی مداخله نظامی و تجاوز آشکار پاکستان تصميم عاجل اتخاذ نمايد و موضوع پياده نمودن عساکر حافظ صلح ملل متحد را از کشورهای اسلامی، برای جلوگيری از ادامه جنگ و نسل کشی و برقراری صلح و امنيت در افغانستان، شامل آجندای جلسات خود بسازد.

کميته فعالين ح. د. خ. ا، از تمام احزاب، سازمانهای اجتماعی، جامعه ی مدنی و شخصيت های با اعتبار افغانستان؛ اعم از استادان دانشگاهها و دبيرستانها؛ نويسندگان، ژورناليستان، هنرمندان، حقوق دانان، پزشکان، عالمان و روحانيون پاک طينت، سرمايه داران ملی و هر آن کسی که خود را شهروند باعزت افغانستان دانسته به جايگاه والای انسان و حفظ کرامت انسانی؛ ازجمله به حقوق حقۀ زنان ارج می گذارد؛ به دموکراسی و نظام مردمسالار معتقد است و خود را پيرو تفکر عصرحجر دين سالار و قبيله سالار نمی داند؛ خواهش بعمل می آورد تا همگان در يک صف واحد قرارگرفته، صدای اعتراض خويش را برضد اشغالگران پاکستانی؛ مزدوران " آی. اس. آی" و حاميان بين المللی ـ عربی ـ منطقه ای و داخلی آنان بلند کرده و به گوش جهانيان برسانند، تا زمينه های لازم برای به کرسی نشاندن خواست برحق مردم مان در راستای مشارکت همه اقوام برادر وباهم برابر افغانستان، بشمول زنان کشور در ساختار نظام سياسی و تشکيل دولت وسيع البنياد در افغانستان،فراهم گردد و به زورگويی ها؛ انحصار طلبی ها؛ بيگانه پرستی ها و لشکرکشی های پاکستانی ها و ادامه ی حيات ننگين شب پرستان خفاش و تيکه دران دين و دالر؛ قوم و قبيله؛ ترور و تفنگ، پايان داده شود.

کمیته فعالین حزب دموکراتیک خلق افغانستان براین امرتاکید می نماید:همانطوریکه شورای امنیت سازمان ملل درجايگاه یک نهاد جهانی، همه ساله دوره ماموریت( درماهیت تجاوز واشغال) نظامیان خارجی به رهبری واشنگتن را جهت مبارزه علیه تروریزم،استقرار دموکراسی، حمایت ازحقوق بشر وعمران وبازسازی افغانستان تمدید می نمود؛ کنون که میهن ومردم ما بنا بردسیسه وتوطئه سازمان یافته واشنگتن وشرکاء به کام تروریست ها و تروريست پروران فروبرده شده است؛ چرا به برگزاری اجلاس مشابه نپرداخته ودر رابطه با این شکست اخلاقی، نظامی وسیاسی آنها ،ازمسؤولین این فاجعه ی تحمیل شده بر مردم ومیهن ما سکوت مرگباراختیار نموده؛ ویا نهاد های حقوق بشری جهان با آوردن فشارهای اخلاقی کشورهای ذی دخل دردو دهه تجاوز واشغال چون واشنگتن، ناتو واتحادیه اروپا را وادار به پاسخگویی  نمی نمایند.

همین گونه دررابطه باخیانت ملی بی پیشینه ی غنی احمدزی رئیس جمهورپيشين ودسته شرکاء، که درتوأمیت با توطئه بزرگ واشنگتن وشرکاء، به حیث سرقوماندان اعلی، بدون به کارگیری قوای دفاعی وامنیتی ۳۵۰ هزارنفری وامر یک فیر، با دزدی وغارت ۱۶۹ ملیون دالر دارایی عامه به فرار دزدانه دست زده است؛ بايد نهادهای جهانی مسؤول و ذی صلاح در پيوند به اين مسأله برخورد حقوقی نمايند، تا عدالت تأمين و دادخواهی مردم افغانستان برآورده شود.

     در فرجام؛ کميته فعالين ح. د. خ. ا در حالی که مجموعه ی توطئه های آشکار و پنهان ارتجاع جهانی و امپریالیسم بین المللی را در افغانستان محکوم می کند، به این باور است که مردم افغانستان بر دشواری ها پیروز خواهند شد؛ دهشت افگنان طالب؛ حکومت - ارتش و آی اس آی پاکستان؛

آخوند های ایران، قطری ها، سعودی ها، اماراتی ها و کلیه دسیسه گران و مداخله کنندگان نمی توانند با افروختن آتش جنگ، زورگویی و ویران گری با جبر به هدف های خود برسند و مردم ما را فرمانبردار خود سازند!

پيروزی حق برباطل؛ ارتقاء بر ارتجاع؛ حکم زمان و قانون تکامل جامعه انسانی است!

زنده باد مردم آزاديخواه و فرهنگ دوست افغانستان!

مرگ بر دهشت افگنان مزدور و همه ی دشمنان مردم افغانستان!

کمیته فعالین

ح.د.خ.ا