چرا اسراییل می خواهد پناهجویان فلسطینی را بر یک ملت غربی واریز کند؟

===========

نوشته راشل مارسدن: ۷/۱۱/۲۰۲۳

یک برنامه درز کرده سابق دولت اسراییل؛ کانادا را به عنوان یک آدرس نهایی محتمل برای پناهجویان جنگ غزه پیشنهاد کرده است.

وزیر اطلاعات اسراییل با یک راه حل خلاق برای بیجا شده گان از بابت درگیری های نوار غزه؛ سر رسیده و به شمار ۱٫۴ میلیون فلسطینی پناهجو هدایت می دهد: “به غرب بروید - خیابان مستقیم به جانب کانادا ! “

طوری که اسراییل باشنده گان نوار غره را دستور تخلیه به سمت مرز جنوبی با مصر داد، زیرا قوت های دفاعی اسراییل (IDF) شمال منطقه را، که بر مبنای گزارش ها بیشترین نیروهای حماس با موشک های خود در آنجا تمرکز کرده اند، محاصره کرده - یکی از عمده ترین پرسش های که نزد ما پدید می آید این است که دو میلیون فلسطینیان کجا می توانند بروند.

از برکت یک سند افشا شده دولت اسراییل (در غرب اسناد رسمی را دولت ها بنام اسناد درزکرده به نشر می رسانند،م.)، مورخ ۱۳ اکتوبر گذشته، که توسط وبسایت خبری اسراییلی به نام ‘سیچا میکومیت’ به نشر رسید، اکنون  در میان شماری از شخصیت های دولتی این کشور افکاری در گردش است.

بر مبنای این سند، که دفتر صدراعظم بنیامین نتانیاهو آنرا یک ایده خاکه یی ارزیابی نموده، زیرا تطبیق آن پیش از ختم جنگ غیر قابل تصور است، بیجا شده گان در گام نخست به سوی مصر سوق می شوند. اما به دلیل آنکه مصر در آغاز از پزیرش ساکنان غزه خودداری کرد، لذا این پیش زمینه یی می شود برای گسیل گروهی آنها در آینده نزدیک به کشورهای دیگر. این پیشنهاد به جانب کشورهای مصر، ترکیه، عربستان سعودی و امارات متحده عرب می باشد تا شماری از بیجاشده گان را به عنوان پناهجو بپذیرند، و در غیر آن دست کم کمک های مالی کوتاه- یا دراز مدت برای این بیجا شده گان ارایه بدارند.

اما انگیزه حقیقی این است که یک کشور ویژه غربی - در آن طرف دنیا یعنی در فاصله های دور از جایی که درگیری جریان دارد - که با سیاست مهاجرتی ملایم خویش شهرت دارد، آن سرزمین را به محلی مبدل کرده که افراد دولتی اسراییل می پندارند که جای است که بطور عملی برای اسکان دادن بیجا شده گان فلسطین می تواند مساعد باشد. و آن کشور کانادا است. به سبب آنکه باوجود نکات سختگیرانه در نظام مهاجرتی کانادا، که برای تازه واردان، متکی بر مهارت ها و سطح تحصیلی آنها بکار بسته می شود، این کشور هنوز هم بطور آشکار یک مرجع خوش آمدید برای پناه جویان است، با آنکه امروز واقعیت مسئاله پناهجویی از چنین درکی فاصله گرفته.

نه برای آن که شخصیت های دولتی دهنگشاد کانادا در این زمینه کمک عملی کرده اند. در ماه جنوری سال ۲۰۱۷، زمانی که جستین ترودو صدراعظم در واکنش به فرمان اجرایی دونالد ترامپ رییس جمهور آنوقت ایالات متحده؛ مبنی بر منع پذیرش مهاجران از لیست شماری از کشور های مسلمان، در تویتر خویش چنین گفته بود: “ کانادایی ها به آنعده افرادی که از شکنجه، ترور و جنگ فرار می کنند، بدون درنظرداشت باورهای شان خوش آمدید می گوید. قوت ما در تنوع است. به کانادا خوش آمدید! ”

اما در گذشته نه چندان دور، همین ترودو باید افراد اداره خویش را نزد انجمن های همان پناهجویان می فرستاد تا به آنها شرح دهند که تویت های وی بیانات انفرادی خود او است که با سیاست های رسمی دولت بطور حتم یکی نیستند.

و نه چهره کانادا به عنوان بهشت مفتخواران با واقعیت زنده گی پناهجویان، ‘به مجرد پا گذاشتن به این سرزمین ‘، شوخی بردار است.

تا سال ۲۰۱۹، کانادا در حدود ۶۰۰۰۰ پناهجوی جنگ سوریه را از بابت سیاست مورد حمایت ایالات متحده برای تعویض دولت بشار اسد، خوش آمدید گفت. فراوانند تصویر های جستین ترودو که در بخش مواصلت (arrival) میدان هوایی ‘پیرسن’ تورونتو به خانواده های تازه وارد جمپر زمستانی اهدا می کرد. او به آنها می گفت: “ شما در خانه خود اکنون در امن هستید! ” آن تصویرها از سال ۲۰۱۵ هستند. نظر به احصاییه رسمی دولت، تنها چهار سال پس از آن شماری از ایالت ها هرگونه حمایت از برنامه مهاجرت و کمک با پناهجویان را ترک کردند و تنها ٪۲۴ از مردان و ٪۸ از زنان پناهنده سوریه موفق به دریافت کار شدند.

به عنوان شهروند کانادایی، کم نیستند کسانی که زمان درازی را در آن کشور گذشتانده اند، هنوز هم از آموزگاران/معلمان مکتب ها شنیده می شود که شمار زیاد از کودکان سوریه یی تلاش می کنند تا به مکاتب جذب شوند که از خود نشانه های قابل ملاحظه اختلال های رفتاری تبارز می دهند.

برابر با هر داستان موفقانه احساس خوب داشتن، یک داستان دیگر از برگشت سوریه یی به کشورش وجود دارد، زیرا اکنون زیر رهبری بشار اسد، که هنوز هم در کرسی قدرت قرار دارد، وضع در آنجا باثباتتر شده و ایالات متحده از آن فراتر رفته و در سزمین سوریه، متحد روسیه؛ مداخله نموده و مشابه آنرا در داخل اوکراین انجام می دهند.

اگر سوریه یی ها در کانادا نگرانی بزرگی برای امنیت خویش ندارند اما با وعده های نخستین ‘حمایت دولتی’ دست و گریبان هستند، پس چی امیدی برای آن عده فراریان غزه که عمر خویش را در محاصره گذشتانده اند، وجود خواهد داشت؟

از قول سازمان ملل، “ نزدیک به ٪۵۰ از دانش آموزان (میان سنین پنج تا هفده ساله) از ظرفیت مکمل دانش آموزی خویش، به دلیل آنکه خصومت های جاری تاثیرات بد روانی بر توانایی های تحصیلی آنها داشته است و آنها مشکلات در خواندن و نوشتن دارند، بی بهره هستند. (ما از دختران کشور خود که در شرایط اختناق جنگ هرگز به مکتب راه ندارند، چی بگوییم که تا چی حد استعداد آموزشی آنها کشته شده، م.)

حتا در میان کسانی که در کانادا به دنیا آمده و در آنجا تحصیل کرده اند، و مشاغل عایداتی دارند، هستند شماری که با انفلاسیون و هزینه های کنونی بلند زنده گی دست به گریبان هستند. و به سبب بحران حاضر مسکن در کانادا، کرایه/اجاره و قرضه/وام گزاف خانه که از توان اکثریت طبقه زحمتکش بالاتر است، در واپسین نظرسنجی ٪۴۴ از کانادایی ها می پندارند که شمار مهاجران در این کشور بیش از حد است.

این در حالی است که هرگز اسراییل به خود زحمت نداده تا از فلسطینی ها بپرسد که آیا آنها آرزو دارند تا از خانه های شان به آن کنج دیگر دنیا بیجا ساخته شوند و از جانب دیگر روشن است که از کاناداییان هم کسی نپرسیده که آنها در این مورد چی می اندیشند، و نه کسی در مورد تلاش اسراییلی ها؛ با استفاده از زمینه بوجود آمده برای تصفیه قومی در غزه، چیزی پرسیده است. زیرا اگر چنین کاری اجرا می شد، برای آنها روشن می گردید که کانادا دیگر مشبوع شده است.

پس کی به اسراییلی ها چنین ایده یی را داده است؟ آیا خود شان به چنین نتیجه یی رسیده اند؟ یا شاید در اداره و دولت ترودو کسی هست که چنین سناریویی را حقیقی پنداشته؟ تا زمانی که مسئاله به پارلمان کانادا به بحث کشیده شود، هیچ گفتگویی در مورد چنین امکانی وجود نداشته است. پس در آن حالت افراد دارای سمت رسمی کانادا بیم خواهند داشت تا گردن خود را از مسئاله بیرون کرده و به خودکشی سیاسی بپردازند، لذا دولتی های کانادا باید به  مقامات دولتی وزارت اطلاعات اسراییل گفته باشند تا این ایده را بالا بکشند.

موضع رسمی کانادا درست مانند سایر متحدان غربی اش، حمایت از ایجاد دو دولت در سرزمین فلسطین است. ترودو تنها چند روز پیشتر بار دیگر تکرار کرد که: “ جهان و منطقه به یک دولت صلح پسند، با امنیت، مرفه و قابل زیست فلسطین در کنار یک دولت صلح آمیز، مرفه، دموکراتیک و امن … اسراییل نیاز دارد. ” این به آن مفهوم است که باشنده گان غزه در آینده باید در آنجا باقی بمانند، و نباید بطور کتلوی به کدام کشور دیگر تخلیه شوند، تنها به دلیل آنکه مردمانی در اسراییل هستند که از وضعیت بوجود آمده انتقام جویی از حماس نفع برده و به این بهانه می خواهند غزه را به عنوان یک منطقه خودمختار تهی نموده و از نقشه جهان بزدایند.

دست کم ۱۰۰۰۰ تن فلسطینی در عملیات ‘پیگیری امنیت اسراییل’ در پی حمله هفتم اکتوبر حماس کشته شده اند. نه آنها - و نی کاناداییان، که چنین پیشنهاد به آنها صورت گرفته تا نجات یافته گان را تخلیه کنند، نباید خود را توسط این برنامه پیشنهادی، تا حد یک پیاده شطرنج تقلیل دهند.

بهتر است سر را دوباره به تخته مشق خودتان فرو برید و با ایده یی در مورد “ امنیت “ خویش کنار آیید، که کمتر افراطی می نماید تا تخلیه کل یک دولت به یک دولت دیگر.

منبع خبر: برگ انستاگرام راشیا تو دی (انگلیسی).

نشر شده در رخنما

برگه ی عصیانگر