دروغ وجنگ درسیاست امریکا

اسدالله کشتمند

     دروغ وجنگ اهرم های سیاست بین المللی امریکا، بشریت رابه سوی تباهی می برد.

ایالات متحده امریکا درنزدیک به دوصدوپنجاه سال موجودیت خود، تنهادرحدود ده سال بدون راه اندازی جنگ زندگی کرده است؛ گوئی جنگ باسرشت این دولت عجین شده است.

     اتفاقاًهمه جنگ های امریکا برای سودورزی بوده، نه برای دفاع ازامری که باعدالت هم سرسازگاری داشته باشد. حتی شرکت امریکا درجنگ جهانی دوم هم باحساب گری خاصی اعمال شد؛ اگرارتش آلمان نازی به ویژه بعدازنبردهای خونین استالینگراد درسراشیب شکست قرارنمی گرفت، چه بسی که امریکا ازدورناظرشکست اتحادشوروی می بود وبا نازیسم که زاده ی سیستم سرمایه داری است، باراحتی کنارمی آمد. چنانچه امروزدراوکرائین این کار رامی کند.

     دردوران حاضر، ازجنگ جهانی گذشته به اینسو پیش درآمد جنگهای بزرگ امریکا، همیشه یک دروغ بزرگ بوده است؛ دروغ هاهمیشه درخدمت یک سیاست معین بوده اند.

این باردروغی که درباره حضورسربازان کره شمالی درجبهه جنگ کورسک براه انداخته شده است، برای دادن اجازه حمله به عمق روسیه به رژیم پوشالی کیف است. این دروغ هم تبعات بسیارخطرناکی برای بشریت رابه همراه دارد.

دروغ های بزرگ برای بالابردن کیفی درجه جنگ وتجاوز به وسیله امریکا درحافظه بشریت تازه وگویا است:

 ـ بیاد بیاوریم دروغ خلیج "تونکن" را، که باعث تجاوزوجنگ ده ساله امریکا علیه ویتنام شد وبیشتراز3.8 ملیون ویتنامی(به شمول2ملیون غیرنظامی) رابه قتلگاه فرستاد وسراسر کشور رابه آتش کشید؛

ـ بیاد بیاوریم دروغ های دوره کلینتون را، که به همیاری کشور های عمده اروپائی، کشورشگوفان یوگوسلاویا را، فروپاشاند وصربستان را درطول 78 روز، به شدیدترین نحوممکن درزیربمباران های وحشیانه خورد وخمیرکرد؛

 بیادبیاوریم دروغ امریکا وبهانه آوردن آن برای اشغال کشور ما وغارت بی بند وبارانه آن درطول بیست سال را بااستفاده ازحادثه 11سپتامبرکه به گفته دانشگاه براون به قیمت جان بیشتراز71هزارغیرنظامی درافغانستان وپاکستان به اضافه ده هاهزارنظامی درافغانستان تمام شد؛

 بیادبیاوریم دروغ بزرگ"کالین پاول"ازپشت تریبون سازمان ملل را، که باکپسول کوچک گویا حاوی نمونه ای ازسلاح های کشتارجمعی، راه جنگ باعراق وبربادی این کشوررا باکشتن بیشترازیک ملیون نفروویرانی سراسرکشورعراق رارقم زد؛

 بیادبیاوریم دروغ هاوتوطئه های متکی براخبارجعلی امریکا را درلیبی وسوریه وغیره....

 امروز باردیگرامریکا واقمارش دروغ بزرگی رادرباره حضورسربازان کره شمالی درجبهات جنگ درکورسک روسیه به راه انداخته وبشریت رادرلبه پرتگاه نابودی قرارداده است.

هدف ازاشاعه این دروغ مانند همیشه هموارکردن راه برای پیاده نمودن برنامه های تجاوزی درداخل سرزمین تاریخی روسیه به وسیله رژیم پوشالی وتاعمق استخوان فاسد ودست نشانده زلینسکی درکیف است.

 به مراحل ونازکی های نهفته دراین ترفند اخیر باید توجه داشت. اینکه آیا سربازان کره شمالی درکورسک می جنگند یانه، درآغازهیچ یک ازمقام های مسئول امریکا وناتو ادعائی نکردند وحتی"ویلیام برنز"رئیس سی. آی. ای. گفت تاکنون علایمی ازحضورسربازان کره شمالی درکورسک ندیده ایم و"بلینکین"که درآتش افروزی جنگ شهره شده است هم اظهارداشت که چنین چیزی دیده نشده است؛ اما درعین زمان ماشین دروغ پراگنی امپریالیستی دست به کارشد ومانند همیشه اذهان مردمان جهان راچنان آلوده به این خبردروغ ساخت، که درسراسرجهان رسانه های رسمی طرفدارغرب، آن را به مثابه یک حقیقت مطلق جازدند واساس تحلیل به اصطلاح متخصصین این جنگ قرارگرفت.

 گرچه این خبرجعلی برای باراول درزرادخانه های کوریای جنوبی ساخته شد؛ ولی نیویورک تایمزکه به نحوعملی ودرپرده، بلندگوی سی. آی. ای. ونئومحافظه کاران است، برای اولین باربه این شایعه رسمیت بخشید.

 جالب است که این خبرمبدل به بهانه اصلی درجهت صدوراجازه به کیف درجهت ضربه زدن به سرزمین روسیه درعمق آن گردید و برای اولین بارموشک های ATACSMامریکائی وسایه طوفان انگلیسی مناطقی رادرداخل سرزمین تاریخی روسیه موردحمله قراردادند.

می بینیم که دراین راستا، ناتو وامریکا گام به گام خطوط قرمزی راکه درعمل درهرجنگی میتواند ظهورکند وگاهی هم اعلام شده می باشد وگذشته ازآن هرانسان آگاه می تواند حدود و ثغورآن را بادرنظرداشت وضع حاضر وتناسب نیروها تشخیص بدهد، پشت سرمی گذارند تا ازیک سودرعمق سیستم پدافندی ارتش روسیه وشیوه عملکرد آن  ورود پیداکنند وازجانب دیگر گام به گام و"ذره به ذره"روسیه راعقب برانند.

هرگامی که ناتوبه پیش می گذارد برای این است که تمام زوایای پنهان وضعف های دفاع روسیه رابشناسد ودرعین زمان این کشور راتضعیف کنند. کمک امریکا به اوکرائین راازاین زاویه باید دید.

هریک ازاین مراحل پشت سرگذاشتن خط های قرمزی است که اصولاًقدرت های با مسئولیت به آن می اندیشند وبه رعایت آن پایبند هستند، اما امریکائی ها وناتوغره ازپیشرفت های گذشته خود، بدون درنظرگرفتن تحولاتی که درتقریباً یک دهه اخیربا سرعت رخ داده است، همچنان به پیش روی ونادیده گرفتن خطوط قرمز واقعی که عملاً ایجادشده اند، متوسل می شوند.

پشت سرگذاشتن این خطوط قرمز برای تغییرتناسب های موجود صورت می گیرد.

درگذشته امریکائی ها می توانستند این خطوط قرمز را نادیده بگیرند وازهمه شرایط مناسب برخورداربودند، که ازآن هاعبورکنند ومتاسفانه به این امرعادت کرده اند وعلی رغم اینکه درسال 2007 درکنفرانس امنیتی مونیخ ولادیمیرپوتین زنگ ختم این فضا رابه صدادرآورد؛ امریکائی هابه آن نه تنها توجه نکردند؛ بلکه ازتمسخرهم کارگرفتند وهمچنان درعرصه ی تجاوزگری وعقب راندن روسیه ازمواضع وحقوق خودش ادامه دادند.

 تجربه عملی بعد ازفروپاشی اتحادشوروی نشان داده است که امریکائی ها با حریفان خود از دوشیوه کارمی گیرند:

 یکی ضربه قاطع متقابل وخارج ازچهارچوب عرف وقوانین بین المللی (درصورتی که طرف مقابل ضعیف باشد) ودیگر اینکه پیشروی گام به گام همراه باتوطئه، دروغ، پنهانکاری، دادن ظاهری قانونی به اعمال شان ونهایتاً آماده ساختن شرایط تعرض مستقیم(درصورتی که طرف مقابل ازنیرومندی برخوردارباشد).

 درمورد روسیه امریکا بعدازسالهای آخردهه اول قرن حاضر،ازهمین شیوه دوم استفاده کرده است.

 ازسال2014 به این سو، امریکائی ها باتوطئه ودروغ وصحنه سازی ها شرایط محصور ساختن وتضعیف روسیه را باوضاحت وشدت بیشتردرپیش گرفته اند وباانتخاب سیاست پیشروی گام به گام تلاش دارند روسیه رادر"کنج میدان" قرارداده، ضربات خود را وارد وحریف راضعیف سازند.

 طوریکه دراین رابطه دریکی ازمقله های دیگر نوشته بودم:

"... باید اندیشید که امریکا با تراکم تدریجی پیشرفت های کوچک می تواند به درجات کیفی ای ازتقابل وتهاجم دست پیداکند."

 مامصداق این امر را درسیاست امریکا ازهمان آغاز درعرصه استفاده ازانواع سلاح هائی که درآغاز به نحوی دردائره خط قرمز قرارداشته اند وبه ویژه دراین اواخر درباره راکت های "اتک امز"و"استورم شدو"ی انگلیسی می بینیم.

 بهانه دروغین ودروغ صریح دراین مقطع مسئله سربازان کوریای شمالی است. اما این بار وضع موجود قافیه را برای امریکائی ها تنگ آورده وآن ها بالاجبار به وسیله ای که ازلحاظ ظاهری هم چندان محکم نیست، چسبیده اند.

 ببینیم این ادعاکه اساس تجاوزخطرناک کنونی امریکا راتشکیل می دهدتاچه حد در برابر واقعیت می تواند تاب بیاورد؟

 درنخستین روزهائی که این مسئله به وسیله نیویورک تایمزمطرح شد، اقای"Jacque Baud"(ژاک بود) یکی ازپرقدرت ترین، آگاه ترین ومنطقی ترین تحلیل گران غربی (کارمند سابق استخبارات استراتیژیک سویس) این دروغ راافشاکرد.

 وی صراحت داد، که موجودیت سربازان وافسران کوریای شمالی درروسیه یکی ازعادی ترین ومعمولی ترین مسائلی است که بین کشورهای دوست وجوددارد، اما موجودیت آن ها درصحنه جنگ کورسک یک دروغ است. زیرا تاکنون ازهیچ جائی سندی مبنی برموجودیت آن ها درصحنه جنگ ارائه نشده است.

 وانگهی روسیه به اندازه کافی سربازدارد وموجودیت واحدهائی ازیک ارتش بیگانه درچنین حالاتی مفید نیست. زیرا یگانگی تصمیم رهبری وعمل درصحنه جنگ رادچارمشکل می سازد ومزید برآن مشکل زبان درصحنه جنگ مطرح است.

 "ژاک بو"درباره عکسی که دریکی ازروزنامه های غربی درباره موجودیت عساکرکره شمالی درروسیه منتشرشده بود، باتمسخرگفت که بیچاره ها دیگرسندی نداشتند وعکس یک سربازلاوسی را، که دریکی ازمناطق سرد سیر روسیه برداشته شده بود، به عنوان مصداق وجود کره ای ها گذاشته اند.

حالابه طورمجرد وصرفاً فرضی اگر بیندیشیم که سربازان کره شمالی درکورسک بوده اند، برای حمله برکشور دیگری (به طریق اولی اوکرائین) نه، بلکه برای دفاع ازروسیه برپایه پيمان دوستی وهمکاری ای که بین دوطرف وجوددارد، می توانند حضورداشته باشند. درحالیکه حتی باهمین مشروعیت هم آن ها درکورسک نیامده اند.

کافی است درباره دروغ بودن خبرمربوط به حضور نیروهای نظامی کره شمالی درجنگ کورسک گفته شود، که آقای "Regisse Lesommi"گزارشگرمشهورفرانسوی که زمانی هم مسئول هیآت تحریرمجله مشهور"پاری ماچ"بوده وازجنگهای تجاوزی امریکا برعراق وافغانستان هم ازنزدیک ودرمحل، گزارش تهیه کرده وبا دو رئیس جمهورامریکاهم مصاحبه داشته است، همین هفته گذشته ازکورسک برگشت.

این ششمین بارسفرایشان به اوکرائین وروسیه بوده است. وی وهمکارش به نام Charles d’Anjous که مشترکاً مجله ماهنامه ای ورسانه انترنتی"Omerta"را ایجادکرده اند، دراین سفرهمراه بودند ودوهفته درجبهه های جنگ کورسک درزیرباران گلوله ها وراکتها به سر بردند وازخطوط مقدم جبهه گزارش تهیه کردند.

ایشان هفته گذشته به طورمستقیم ازدرون پناهگاه های جبهه کورسک درجواب سوالی گفت که هیچ سربازکره ای را درکورسک ندیده است. دربرگشت به پاریس اومهمان"Tele liberte" بود وبار دیگر موجودیت سربازان کره شمالی درجبهه کورسک راتکذیب کرد.

همین آقای "رژیس لوسومییه"درسفرقبلی خود به جبهه های دون باس، درحدود دوسه ماه قبل ازموجودیت گلوله های توپخانه ای کره شمالی درجبهه های روسی پرده برداشت. بناًهیچ گونه طرفداری خاصی ازروسیه رانباید به اونسبت داد.

دراینجا می بینیم که کارد تجاوزگری ناتو وامریکا به استخوان روسیه رسیده ورهبران ورئیس جمهورکشور با اتکا برپشتیبانی بی دریغ اکثریت مطلق مردم خودچنان جواب دندان شکنی به حریفان دادند، که هیچگاه ازیاد نخواهند برد.

روس هاباشلیک موشک های پرسونیک"اورشنیک"،غرب متفرعن را ازخواب خوش لمیده درغفلت ناشی اززورگوئی های بیشترازسی ساله اش باتکان شدیدبیدارکرد. شش راکت رعدآسای اورشنیک کارخانه بسیاربزرگ زیرزمینی ساخت موشک ودیگرسلاح های پیشرفته را باسرعت نزدیک به 3کیلومتردرثانیه درشهر"دنیپروپطروفسک"به خاکریزمبدل کرد.

 ازقرارمعلوم شدت انفجاربه حدی بود، که درحوالی اصابت راکت ها زلزله رخ داد وازاین کارخانه زیرزمینی که برای محافظت حتی دربرابرانفجار زروی درنظر گرفته شده بود، چیزی باقی نماند.

گوینداین پناهگاه زیرزمینی اگر مستحکم تراز"آزوف ستال"نباشد، ضعیفترازآن نبوده است. ولادیمیرپوتین به آدرس غربی ها؛ به ویژه انگلیس ها وامریکائی ها اتمام حجت کرد، که روسیه به خود حق می دهد کارخانه های این سلاح های دوربرد راکه به کمک غربی ها برسرزمین روسیه شلیک می شوند، هدف قراربدهد ووسیله این هدف قراردادن راهم به جهانیان نشان داد،که همین موشک هیبتناک "اورشنیک"است که بعدازاین آزمایش عملی به طرف تولید انبوه سمت داده شده است.

این حوادث نشان داد، که این باردروغ بزرگ امریکا وآنچه درپی آن بود، برایش نتیجه معکوس به بارآورد. ناتو سراسیمه شده وجلسه اضطراری وزرای خارجه آن صرفاً به این موضوع معطوف است که دربرابراین ضربه قاطع واین سلاح مرگبارروسیه که هیچ پدافندی دردنیا  دربرابرآن نمیتواندمقاومت کند، چه خاکی برسرکنند.

 پوتین بادادن هشدارباش به غرب جمعی اعلام کرد، که هنوزسلاح های افشانشده دیگری درزرادخانه های روسیه وجود دارد، که برای دفاع ازسرزمین تاریخی روسیه دشمنان آن را از رودرروئی، ناامید خواهدساخت.

غرب جمعی متجاوز، باید این باربادقت بیشتربه هرگامی که دراین بادیه می گذارد بیاندیشد. وطن پرستی وروحیه فداکاری درباره وطن دراین سرزمین را دست کم نگیرند. توان علمی وتکنولوژیک ووجود انبوه دانشمندان مبتکر، کارگران وسربازان فداکار وجوانان سرسپرده آن واین واقعیت را، که این کشوردرطول هفتاد سال سوسیالیزم باروحیه ویژه ای بالاآمده است نادیده نگیرند.

اینجا دیگر نه عراق، نه افغانستان، نه لیبی ونه...است؛ اینجا سرزمین استالین وژوکوف والکساندرنفسکی وکوتوزوف است.