پيام تسليت و همدردی

با اندوه بی پايان خبر رسيد که مرحومه بی بی طاهره واعظی مادر مهربان و فرشته خوی رفقای عزيز، احسان واعظی و زبير واعظی دراثر بيماری عايده، چشم از اين جهان پر از درد و رنج بسته و به ابديت پيوسته است.

سجايای عالی انسانی ای که در وجود اين مادر والاگهر نهفته بود، نگارش همه دراين پيام، تنها گنجايش گوشه ای از محبت مهمان نوازی هايش را هم ندارد.

با آنهم تنها خاطره ی يک شب فراموش ناشدنی هفت سال پيش اين مادر والا مرتبه، که فردای آن نگارنده را مجبور به نبشتن اين منظومه نمود:

« نمی دانم چی محفل بود، شب جای، که من بودم

صفا و صدق و"همدل" بود، شب جای،که من بودم

چو ديدم، الفت و مِهر و صفای مادری سالمند 

همه درس و تأمل! بود، شب جای که من بودم...»

بدين وسيله مراتب تسليت خود و همه اعضای فاميلم را، بمناسبت درگذشت اين مادر مهربان، به پيشگاه همه اعضای خانواده ی فرهنگ دوست روانشاد واعظی بزرگوار، بويژه حضور عزيزان گران ارج، احسان واعظی ـ زبير واعظی ـ فريد واعظی ـ کريمه جان ابراهيم خيل و شفيقه جان واعظی، که در خاطرات ديروز و درغم و اندوه امروزآنان و ساير وابستگان اين خانواده ی بزرگ، شريک هستيم؛ تقديم داشته، به مادر مرحومی بهشت برين و برای همه اعضای فاميل و بازماندگانش، صبر و شکيبايی بيشتر ازاين اندوه بزرگ را آرزو می نماييم.

عبدالواحد فيضی

از دنمارک