اعلامیه ی کمیته ی فعالین ح. د. خ. ا

به مناسبت هشتم مارچ ، روز

همبستگی بین المللی زنان جهان 
    مورخ ۷/۳/۲۰۱۵

              فرخنده باد هشتم مارچ ، روز گرامی داشت خاطره ی 
              فراموش ناشدنی زنان که بخاطررهایی از ستم طبقاتی و      
              تبعیض جنسیتی به پا خاستند و در راه آزادی، برابری ، 
            صلح ، دموکراسی ، پیشرفت و عدالت اجتماعی می رزمند 

      درست ۱۵۸سال از روز راه پیمایی مسالمت آمیز زنان کارگر که به تاریخ هشتم مارچ ۱۸۵۷ م در شهر نیویورک صورت پذیرفت، می گذرد . این همایش صلح آمیز که بمنظور دست یابی به تساوی حقوق کار زنان با مردان و پرداخت مزد مساوی با کار مساوی، به راه انداخته شده بود ، با هجوم وحشیانه ی پولیس نظام سرمایه داری، پاسخ گفته شد و در جریان حمله به راه پیمایان، شماری از سازماندهند گان و پیشگامان این نمایش اعتراضی به خاک و خون کشیده شدند. 
     خیزش حق طلبانه ی زنان کارگر در هشتم مارچ ۱۸۵۷ م در شهر نیویورک ، صفحه ی نوینی را در تاریخ مبارزات زنان جهان گشود و به نماد مقاومت دلیرانه ی نیمی از پیکر جامعه ی انسانی در مقابل زورگویی ها، حق تلفی ها و بی عدالتی های اجتماعی، مبدل گردید.       کمیته ی فعالین ح.د.خ.ا این روز تاریخی را در گرامی داشت از مبارزات رهایی بخش زنان و پیکار آنان بر ضد ستم طبقاتی و انواع تبعیض ، به کلیه زنان جهان ، بویژه زنان درد دیده و بلاکشیده ی افغانستان عزیز تبریک و تهنیت می گوید.

      پس از حادثه ی روز هشتم مارچ در شهر نیویورک، در سال ۱۹۱۰م در دومین گردهمآیی زنان سوسیالیست ، در شهر گوپنهاگن دنمارک، بنابر پیشنهاد خانم کلاراستکین سر دبیر نشریه ی « برابری » ار گان نشراتی حزب سوسیال دموکرات آلمان ( ویژه ی مسائل زنان ) ، به هدف بزرگداشت از جانبازی ها و قهرمانی های زنان کارگر، موضوع تعیین یک روز زیر نام روز بین المللی زنان شامل آجندای کنفرانس گردید و مورد تصویب قرار گرفت و سنت فرخنده ی هشتم مارچ از سال ۱۹۱۰م به بعد ، در سطح جهان رسمیت پیدا کرد .
    از عرصه ی بیش از یک قرن است که زنان مترقی و پیشرو جهان، با قبول دشواری های فراوان به مقصد نجات از ستم طبقاتی و تبعیض جنسیتی ، با هیولای تحجر فکری و اندیشه یی و علیه استبداد ، ارتجاع ، استعمار ، استثمار ، نژادپرستی ، امپریالیسم ... به پا خاسته اند و جهت رسیدن به حقوق حقه ی سیاسی - اقتصادی - اجتماعی خویش می رزمند و حماسه می آفرینند . 
  جای هیچ شک و تردید نیست که جنبش بین المللی زنان جز انفکاک نا پذیر پروسه ی پيکار و مبارزه ی عادلانه ی جامعه ی بشری می باشد . از این رو زنان پیشتاز و مبارز جهان با ایستادگی دلیرانه در مقابل مناسبات پوسیده ی اجتماعی و در ضدیت با قوانین زن ستیزانه ، با پیگیری و استواری در مبارزات سیاسی و توده ای ، دربسیاری از نقاط این کره ی خاکی ، جایگاه خویش را در روند تغییرات و تحولات انقلابی و اجتماعی ، تثبیت و به پاره ی از حقوق سیاسی ـ اقتصادی و اجتماعی خويش دست یافته اند و برای توسعه ی آنها به پیکار حق طلبانه ی خود ادامه می دهند . 
    کار و پیکار بیش از یک قرن زنان نشان داد و ثابت ساخت که نمی توان نقش ارزنده و سازنده ی آنان را بمثابه ی مادر ، خواهر ، همسر و دختر ، در راستای تعمیل دگرگونی های دمکراتیک و مترقی و دست یابی به پیشرفت های سیاسی- اقتصادی - اجتماعی در جامعه ، نادیده گرفت و یا به آن کم بها داد ؛ بلکه بایست حضور فعال و مشارکت گسترده و سهمگیری مؤثر آنان را در عرصه های سیاسی و اجتماعی ، در فعالیت های اقتصادی و در روند تولید نعمات مادی و ارزشهای معنوی ، بخشی از راه حل مشکلات اجتماعی دانست . 

     در بسیاری از کشور های جهان زنان در اتحاد و همبستگی خلل نا پذیر با نیروهای انقلابی ، موفق به آن شدند که در برابر زورگویی ها و حق تلفی های زمامداران خود کامه و نظام های ضد مردمی به پاخیزند و از حقوق اجتماعی - سیاسی - اقتصادی خویش قاطعانه دفاع کنند و موفقیت های چشمگیری بدست آورند . 

   جنبش بین المللی زنان یک بخش مهم مبارزه ی جهانی بر ضد جنگ و جنگ افروزی بوده و فعالیت های اتحادیه های سراسری و نهاد های اجتماعی زنان در امر برقراری صلح و ثبات ، حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلودگی هوا، در ابعاد وسیع ، اهمیت کسب نموده است . 

    یکی از پیروزی های درخشان زنان ، ارتقای سطح آگاهی سیاسی و اجتماعی و بلند رفتن دانش مسلکی آنان می باشد که در نتیجه زحمات و سعی و تلاش خستگی ناپذیر پیشگامان جنبش بین المللی زنان ، توأم با فداکاری ها ، از خودگذری ها و قربانی دادن ها ، بدست آمده است . این ره آورد اجتماعی توانست نقش زنان را در جامعه در سمت و سوی در هم کوبیدن مناسبات ظالمانه و زن ستیزانه ، در جوامع مرد سالار ، بالا ببرد و جایگاه آنان را در کارزار مبارزه در راه آزادی ، دمکراسی ، صلح ، ترقی ، پیشرفت و عدالت اجتماعی تثبیت کند . 

   و اما در افغانستان عزیز ، پایه گذاری نخستین هسته ی نهضت نسوان بر می گردد به حوادث سیاسی نزدیک به صد سال گذشته پس از حصول استقلال سیاسی کشور در سال ۱۹۱۹م ؛ ولیک جنبش مترقی زنان میهن ما پیشینه ی نیم قرنه دارد . 

    مبارزات افتخار آمیز زنان پیکار جوی افغانستان به هدف رهایی از قید و بند مناسبات فرتوت فئودالی و رستن از زیر بار ستم قرون وسطایی و بخاطر تبلیغ و ترویج اندیشه های برابری خواهانه و عدالت طلبانه در جامعه ی عقب نگهداشته شده ی مان ؛ از کارنامه های درخشان در تاریخ مبارزات مردم افغانستان جهت رسیدن به پیشرفت و عدالت اجتماعی محسوب می گردد. 

    جای بس مسرت و خوشی است که سنت تجلیل و برگزاری شایسته از جشن هشتم مارچ ، روز رژه پر شکوه ی زنان جهان ، با مبارزات انقلابی و میهن دوستانه ی حزب دمکراتیک خلق افغانستان پیوند محکم و نا گسستنی دارد . 

    آغاز مبارزات نوین و منسجم زنان افغانستان بر محور اندیشه های جنبش روشنگری و فعالیت های روشن فکری در وطن ما ، با درنظرداشت اوج گیری تغییرات انقلابی در سطح جهان ؛ با نام سازمان دموکراتیک زنان افغانستان که از سوی بانوی شایسته و پر افتخار میهن ، زنده نام رفیق دوکتور اناهیتا راتبزاد ، بر اساس همکاری و اشتراک صمیمانه ی عده ی بی شماری از زنان آگاه و فرهیخته ی میهن ، پایه گذاری شد ، پیوند گسست نا پذیر دارد . 

    سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در تحت رهبری مدبرانه ی زنده یاد دوکتور راتبزاد ، فعالیت سیاسی و اجتماعی زنان پیشرو کشور را بطرز بهتر و به شکل بی سابقه انسجام بخشید و نقش ارزنده ی را در امر بیداری زنان ایفاء نمود و تحرک لازم را در بین فعالان جنبش زن در افغانستان بوجود آورد . 

   برای نخستین بار موضوع تحقق حقوق حقه ی زنان ، در برنامه ی ح.د.خ.ا (سند مرامی حزب منتشره ی جریده ی خلق ) تسجیل یافت و تأثیر بس ژرفی را در شاخص ارتقای کیفی فعالیت های اجتماعی و سازماندهی مبارزات صنفی و سیاسی زنان افغانستان ، از خود بر جای گذاشت . 

   تاریخ معاصر افغانستان بر حق و هر گز دست آورد های تاریخی جنبش انقلابی زنان میهن را که در دهه های چهل ، پنجاه و شصت خورشیدی بدست آمده بود ؛ فراموش نخواهد کرد ! 

  مواردی از دست آورد ها ی را که زنان در دهه ی شصت خورشیدی به آن نایل آمدند، باید بر شمرد : 

   - اشتراک زنان در ایجاد تشکل های سیاسی- صنفی و اجتماعی ؛ 

   - بالا رفتن سطح آکاهی سیاسی و اجتماعی و آموزش های مسلکی و تخصصی ؛ 

   - سهم گیری فعال در فعالیت های اقتصادی و در پروسه ی تولید و مصرف نعمات مادی ؛ 

   - ایفای نقش مؤثر و سازنده در کار های خلاقانه ی ادبی - فرهنگی - هنری - پژوهشی - اجتماعی ؛ 

  - شرکت در کادر پروژه ی ملی آموزش و پرورش و جنبش سراسری سواد آموزی ؛ 

   پیوستن در کارزار مبارزه برای صلح و فعالیت های ضد جنگ - تبعیض نژادی و نقض حقوق بشر ....

  با دریغ و درد که پس از پایان جنگ سرد ، محافل امپریالیستی و ارتجاع جهانی به مانند گذشته با شعله ور ساختن در گیری های نظامی و دامن زدن به جنگ های خانمانسوز فرقه یی - مذهبی - قومی - میان گروهی و تجاوز به حق حاکمیت ملی ملل ، شرایط زند گی و کار، صلح ، ثبات و امنیت مردمان را به مخاطره انداختند و حیات آنان را در معرض تهدید های شدید قرار دادند . در روند تحمیل سیاست های ضد بشری حلقه های تجاوزگر ، تعداد پرشماری از انسان های بی گناه و بی دفاع قربانی امیال غارتگرانه ی دول ارتجاعی و امپریالیستی شدند ، که زنان و کودکان ، هم چنان سالمندان بخش بزرگ این جنایت های سازمان یافته را تشکیل می دهد.

      دهه ی نود میلادی ، اوج بحرانهای انسانی را در دنیای معاصر در خاطره ها تداعی می کند که زمینه ها و زیر ساخت های آن ، در گذشته در جریان جنگ سرد ، از سوی دستگاه های استخباراتی قدرت های اهريمن غربی و متحدان منطقه یی و بین المللی آنها فراهم ساخته شده بود .
    وقوع حوادث دلخراش و تکاندهنده در افغانستان و یوگوسلاویای سابق ، پس از آن اشغال نظامی افغانستان و عراق  و نصب حکومت های پوشالی دست نشانده  در آن سرزمين ها ، حمله ی غارتگرانه بر لیبیا ، ویران گری های تجاوزکارانه در سوریه و سرزمین های اشغالی در فلسطین ، مشتعل کردن نا آرامی ها تخریبگرانه و خانمان برانداز در سایر دول عربی و در کشور های افریقایی ، تلاش در راه بی ثبات سازی اوضاع سیاسی و اجتماعی در ونزیویلا و دیگر ممالک آزاده ی امریکای لاتین ، دامن زدن به درگیری های خشونت آمیز در سرزمین های آسیایی ... همه وهمه پروژه ی بزرگ ٔانحصارات سرمایه داری و پلانهای آزمندانه ی ارتجاع جهانی بوده اند که گام به گام در پياده نمودن آنها دست به توطئه های رنگارنگ می زنند و می کوشند تا روند آن را تسريع و تکمیل سازند. سوگمندانه که سوء تأثیر های ناگوار آن بیشتر زندگی، کار و حيات روزمره ی  زنان و کودکان  و سالمندان را در معرض نابودی قرار می دهند .

       کميتۀ فعالين ح. د. خ. ا ، آن طوری که در طرح خطوط اساسی اهداف مرامی و برنامۀ  خويش، منتشرۀ سايت سپيده دم ازحقوق حقۀ زنان و دختران ميهن به شرح زير دفاع نموده است:

      « -  تامين برابری واقعی حقوق زن ومرد ( درعمل نه درحرف که صرف ماهيت پوچ تبليغاتی داشته باشد) درزندگی فردی واجتماعی بوسيلۀ تدوين قوانين دموکراتيک وفعال نمودن ارگانهای نظارت برقانونيت ؛

 -  لغو قانونی تبعيض جنسی درگزينش کادرهای مسلکی درفعاليتهای ادارۀ دولت ورشته های اقتصاد ملی ؛

 -  رفع کليه تضيقات مرد سالارانه ( محدوديت دراشتغال- آموزش وتحصيلات عالی ، فعاليت های علمی-  پژوهشی-فرهنگی- ادبی- هنری، ورزش وسرگرمی های سالم ) بالای قشر زن؛

 -  منع قانونی نکاح دختران صغير ونوبالغ وغيرقانونی شمردن ازدواج های اجباری و جلوگيری از تعدد زوجات ؛

 -  پرداخت حقوق مساوی برای زن ومرد درمقابل کارمساوی ( مسايل مربوط به حقوق وامتيازات ويژۀ خانم ها مطابق به قانون تنظيم می شود ) »؛

     يک بار ديگر پشتيبانی عام وتام خود را از تعهدات انسانی و حزبی خويش، بدفاع ازکليه حقوق و آزادی های دموکراتيک و مدنی زنان و دختران افغانستان ابراز می دارد و هرگونه تفکر زن ستيزانه و برخورد ضد انسانی تيکه داران دين و دالر و شب پرستان عصر حجر را در برابر اين قشر ستم کشيده و محروم از حقوق و جايگاه شايسته ی آن، به شدت محکوم می نمايد.     

       مادران و خواهران گرانقدر!

        به گواهي تاريخ و تجارب حاصله از روند زند گي ، يک ملت زمانی ميتواند به  حقوق وآزاديهای دموکراتيک خود دسترسی پيدا کند و از مزايای تأمين عدالت اجتماعي مستفيد گردد که همۀ مردم ( مرد وزن )، آراسته  به زيورعلم و دانش وآگاهي اجتماعی باشند و درراه اتحاد و همبستگی با همی سعی بليغ بخرج دهند تا وسيلۀ موثری شود ، برای تحقق عملی خواستها و هدف های که جهت اعتلا و ترقی اقتصادی ـ اجتماعی درپيش روی  خود قرار داده اند . دراين کارزار نقش تشکل ها و سازمانهای سياسی ترقيخواه و پيشرو و معتقد بحقوق وآزاديهای دموکراتيک همه زحمتکشان بخاطر رسيدن به هدف از اهميت ويژه ای برخوردار است.

        دراين ميان زنان يک جامعه وقتی به  حقوق و آزاديهای دموکراتيک و مد نی ، همچنان به تساوی حقوق برابر با مردان، نايل می آيند که بدور سازمانهای اجتماعی و توده ای مدافع منافع خويش گرد آيند و بربنياد يک برنامۀ علماَ تنظيم شده فعاليت خود را به پيش برند. زيرا حق داده نميشود؛ بلکه حق گرفته ميشود.