هشتم مارچ طنین فریاد های  زنان رنجدیده افغانستان

هشتم مارچ حاصل مبارزات وفداکاری میلیونها زن جهان است. زنان ازهمان آغازهستی باچالشها، دردها، ظلم ها وستم ها مواجه بوده؛ اما بمنظورزنده ماندن، کار وبخاطرآزادی مبارزه کرده اند.

پس از قرنها تحمل ظلم و قربانی، تا آنکه مبارزات جمعی را درجریان کارجمعی برگزیدند.

چنانچه ۱۶۶ سال قبل در امریکا ودرسال ۱۹۱۰در اروپا، کارگرزنان آزاده، بادادن تلفات و قربانیهای بیشماری، آزادی نسبی را بدست آوردند، که بعد ها درسال ۱۹۱۷مقارن به انقلاب اکتوبر در روسیه ودر سال  ۱۹۴۵از طرف سازمان ملل متحد، روز هشتم مارچ بحیث روز همبستگی جهانی زنان برسمیت شناخته شد.

آزادی زنان جهان با نام انجیلا دویس، نادیژدا کروپسکایا، جمیله بوپاشا، لیلا خالد، اندیرا گاندی،

روزا لوکزامبورگ، کلاراتگین، ملکه ثریا، دکتورس اناهیتا راتبزاد، ترشکوا ودیگر شیر زنان پیشکسوت وپیشتاز جنبش دموکراتیک زنان جهان ثبت تاریخ گردیده است.

اما در وطن عزیز ما افغانستان: درد و رنج زنان دراین کشورمهلکتراز تمام رنجهای زنان ستمدیده ی جهان بوده وحتا با هیچ کشوری قابل مقایسه نیست، که در طول تاریخ زنان مورد استثمار، ظلم و ستم قرار گرفته اند. باآنهم شیر زنانی هم بودند که علی رغم دشواریها و مشکلات ناشئ از جامعه عقب نگهداشته شده وسنتی توانستند که درسنگر دفاع از استقلال وتمامیت ارضی کشور ودرعرصه های سیاسی وفرهنگی افتخارات تاریخی از خود بجا بگذارند.

چنانچه درجنگ تاریخی میوند با استعمارگران انگریزی زنان مبارزهمچون ملالی ها،زرغونه ها،نازوها ودر سنگرهای کوه آسمایی کابل زهرا ها وحماسه ها، در عرصه دانش وفرهنگ عایشه ها ،شمیله ها، سلطان بیگم ها، راضیه ها، سلطانه ها،سمنبوها،درانی ها، مخفی ها وهزاران زن قهرمان درسنگر کار ومبارزه همراه با مردان حماسه ها آفریده اند.

ولی با وجود هم متأسفانه در نتیجه ی عقب مانده گیهای قرون وسنن ناپسند واستبداد جامعه ی ارباب رعیتی، اکنون زنده گی زنان کشورما با فقر، جهل، مرض و بیماری، زمانگیر شده ودرزیر پاشنه های استبداد وحشیانه دوران حجر،بسختی نفس میکشند. زیراکه وضع رقتبار زنان کشوردراین اواخر

هول انگیز وغیر قابل تحمل گردیده است.

آنگونه که فریاد های زنان اسیر شده در بند زنجیرحاکمان زن ستیزان کوردل چنان بلند است، که گوش فلک را کر میسازد؛ ولی در روی زمین گوشی نیست، که این فریاد های خزن انگیز را بشنوند وچشمی نیست که زنان در بند کشیده ی زندان، شلاق، دُره وسنگساررا ببیند. به استثنای چند مورد کوتاه نمایشی بدفاع از زنان کشور به زبان مدعیان حقوق بشر، دیگر نهادهای جهانی وهیچ مرجعی نیست، که زنان دربند کشیده افغانستان را ازخطر قربانی دوران حجر نجات داده واز آتش تعصبات قومی، سمتی، زبانی، جنسیتی، قبیلیه یی، مذهبی و سنن رسوم استخوان سوز قرون وسطایی در چنین عصر ترقی ساینس، تکنالوژی وانترنیت بیرون سازند.

تاهنوززنان تحت ستم بصورت بی سرنوشت ومحکوم به حبس منازل، درشرایط فقرومریضی بسر میبرند، که بخشی از زنان به نسبت فقر شدید گرسنگی وبیماری مجبور بفروش اعضای بدن وفرزندان خود میشوند که لکه ننگ آن برجبین گزافه گویان مذهبی ومرتجعین سیه دل میباشد.

فقط یک زمان کوتاهی با نهضت دوره امانی، زنان کشور ما برهبری ملکه ثریا به حقوق  وآزادیهای نسبی خود رسیدند واز کلیه امتیازات مدنی ودموکراتیک بخصوص حق تحصیلات درداخل وخارج کشور برخوردارگردیده بودند؛ اما دیری نگذشته بود که با عکس العمل شدید ارتجاع وآمپریالیزم روبرو گردیده ونهضت دوره امانی ازهم فروپاشید.

پس ازسی سال رکود سیاسی بار دیگرمبارزه بخاطرحقوق و آزادی زنان افغانستان برهبری وخلاقیت فکری زنده یاد داکتر اناهیتا راتبزاد رونق تازه بخود گرفت وبه این منظورسازمان دموکراتیک زنان افغانستان درسال ۱۳۴۴ تاسیس گردید که بر بنیادآن پرچم مبارزه برای ازبین بردن جهل و بیسوادی، سیه روزی وبر ضد ظلم واستبداد وانواع ستم وتعصبات، بدفاع از حقوق وآزادی زنان رنجدیده کشور برافراشته گردید ودر دوران رهبری وحاکمیت ح د خ ا زنان کشور در تمام عرصه ها به حقوق وآزادی های کامل ودموکراتیک شان نایل گردیدند؛ تاحدی که مواقف ودستاورد های زنان افغانستان در کتابها نمیگنجد. ولی این پیروزی زنان میهن ما بازهم برای ارتجاع و آمپریالیزم قابل تحمل نبود، که درنتیجه یک جنگ غیرعادلانه ونابرابراز هم فروپاشید.

پس از آن افغانستان بمرکز گروهای فنده منتالیست مذهبی و دیگرتروریستان داخلی وخارجی صادر شده ازپاکستان مبدل گردید، که در گام نخست کلیه ارزشهای حقوقی وآزادی قشر زنان کشور پایمال وازعادی ترین حقوق انسانی گرفته تا حق تحصیل،حق کار ودیگر حقوق حقه شان محروم گردید به این ترتیب گروهای اجیر شده مذهبی میخواهند براساس فرمان دشمنان افغانستان انتقام کشتگان لشکر انگریزی در سه بار جنگ افغان وانگلیس بخصوص جنگ میوند و آسمایی حالا  بوسیله گماشتگان مزدور خود از زنان بگیرند و نیمی از نفوس جامعه را فلج سازند. آنها، زنان را محروم از تحصیل ودرقید منازل، مردان را خلع سلاح، جوانان را از کار محروم،کودکان را مغز شویی نموده سنگ وچوب کشور را بگروگان گرفته اند.

اما زنان آزاده افغانستان بدون مبارزه شکست را نپذیرفته وبتاسی از آموزه های جنبش دموکراتیک زنان افغانستان وتجارب دوران طلایی عصر آزادی ورهبریت دموکراتیک کشورعلی رغم دشواریها، مخالفتها وتهدید ها پرچم مبارزه آزدای وعدالتخواهی را شجاعانه در سر تاسر کشور بر افراشته اند وهمانند یک جنبش انقلابی در راه بدست آوردن حقوق حقه شان با شجاعت واستواری، با دلیری وعزم آهنین، بیهراس از غل وزنجیر در سنگر مبارزه ایستاده گی مینمایند، که این درس آزادی وعدالتخواهی زنان آزاده ی کشور قابل پشتیبانی وافتخار تاریخی زن ومرد افغانستان است.

همچنان این رسالت تاریخی مبارزان سرسپرده وصدیق کشور است که دراین مقطع حساس تاریخی از جنبش دموکراتیک زنان کشورمتحدانه دفاع وپشتیبانی نمایند. از خواهران، مادران و رنجدیده گان میهن دفاع نموده ودراین مقطع زمانی دین ورسالت تاریخی خود را ادانمایند.

با عرض حرمت

برخیز تا که دین وطن  را ادا  کنیم

بهر نجا ت  طرح  نوی را  بنا  کنیم

درهمچو لحظه های حساس زمانه ها

با همدگر رسا لت خود را بجا کنیم

با اتحاد و حدت و همبستگی  خو یش

یک جنبش ی نجات زنان را بپا کنیم

در سنگر مبارزه، بهر نجات زن

خود رابه همنوایی آن همصد ا کنیم

مگذار حق تحصیل زن زیر پا شود

صد باب بسته، پنجصد دیگر بنا کنیم

آنگاه  بزیر پرچم آزاد یی  وطن

با ا فتخار از حق مردم دفاع کنیم

وکیل کوچی