غفار عریف

        برای به خون خفتگان 

    نمازگزار در مسجد امام زمان 

      در نماز جماعت روز جمعه

گردش درد و رنج را پایانی نیست!

زمین گرم است از باران خون، امروز 

ولی دل ها درون سینه ها سرد است 

مبند امروز چشم منتظر بر حلقهٔ این در 

که قلب آهنین حلقه هم آگنده از درد است.

(نادر نادرپور)

        راستی از شما چه پنهان ، دلم در دوران سینه تپیدن گرفت- سوخت و ناله سر داد، وقتی خبر آمد که موهوم پرستان روسیاه سوار بر ستوران سرکش، با بی خردی و از سر نفرت و نخوت، به گلستان زندگی و زیبایی های باغ حیات تاخته اند و جوهر انسانیت و رسم وفاداری و احترام به ارزش های انسانی در زیر سم جانوران، به طرز وحشتناکی لگد مال شده است.

        قلم در لای انگشتانم لرزیدن گرفت، وقتی خواستم جنایت دیو های ظلمت را که باران بلا آوردند - روشنایی خورشید را دزدیدند -سیلاب خون را جاری ساختند، به نگارش گیرم و به آنانی که با تیشه ی خونین جهالت به ریشه ی درختان زندگی ضربه زدند و درد و رنج و غم آفریدند؛ به خرمن هستی آتش خشم و کینه و نفرت افروختند؛ از شاخه های زندگانی شگوفه ها و گلبرگ ها را بر زمین ریختند؛ نشاط چمن را به دست سیاه شب سپردند تا زاغ و زغن و جغد اوهام در آنجا امکان لانه کردن یابند؛ با چنگال های خون آلود لاله ها و گل های خوش رنگ و خوشبو را خونین دل ساختند تا دیگر لب به خنده نگشایند... نفرین بفرستم.

اکنون جمال باغ بسی محنت آور است

غمگین تر از غروب غم انگیز آذر است

در چشم هر چه می نگرم، در عزای باغ

از اشک غم تر است

(فریدون مشیری)

      و اما، در حال حاضر، در سرزمین خورشید، خیره سر های بی آزرم- سنگدل- بی عزت و بی غیرت و نا آشنا با غم و درد و مصیب مردم،  بر سریر فرمانروایی نشسته و با دل و دماغ تهی از احساس انسانیت، در ویرانسرای پر از آه و ناله و فریاد،  توسن قدرت را چهار نعل می دوانند و با تعصب کور جلو روییدن و بالیدن هزاران جوانه را بر شاخه زندگانی

 می گیرند؛ فروغ امید شهروندان در ژرفای شام سیاه راه گم کرده است و مژده دیدار با آفتاب را در غمکده زندگی تا نا کجا آباد، به دور رانده اند.

        لیکن پیوند دست ها و دل ها و قلب ها که پاکیزه و بحر صفا و جلوه گاه محبت اند، یخبندان پلید را آب خواهد ساخت و بر در و دیوار شهر عشق و آفتاب، نور زندگی انسانی تابیدن خواهد گرفت.

(پایان )

۲۵ / ۸ / ۲۰۱۷(۳ / ۶/ ۱۳۹۶ خ)