غفار عریف

توطئه گری و دسیسه سازی های فاجعه آفرین!

      در این روز ها دیده می شود که به سلسله ی وحشیگری ها و عملکرد های فتنه گرانه گذشته، سکاندار نامشروع و خودکامه ی دولت فاسد وحدت ملی (!) در افغانستان، موسلینی وار و هتلر گونه با روش های مافیایی در همدستی و هم آهنگی با اشغال گران بین المللی و در زد و بند های خائنانه با شماری از جنایتکاران داخلی، به هدف تکمیل فصل ناتمام جنایت های تاریخی در حق مردم، گیوتین قومی سازی و یک دست کردن قدرت سیاسی را بر گلوی شهروندان گذاشته و با اشتهای سیری ناپذیر، سر می برد و خون می مکد و به خاطر سرعت بخشیدن به عملی شدن برنامه های خویش، چرخ های ماشین خونریزی را با شدت هر چه بیشتر چرخ می دهد.

     (یادداشت: در اکتبر ۲۰۱۷ در یک نبشته زیر تیتر" چشم دید ها و گفتنی ها " از این قلم، در رابطه با وضعیت سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در افغانستان، حرف های با خوانندگان عزیز در سایت سپیده دم و در شبکه های اجتماعی، شریک ساخته شده بود. حالت موجود در کشور ما می رساند که اوضاع هر چه بحرانی تر می گردد و زندگی مردم را خطر وقوع فاجعه های پی در پی تهدید می کند که به همه ی آنها در آن نوشته اشاره شده بود.) 

      در حال حاضر که این دلقک خون آشام در زیر چتر حمایتی دستگاه های استخباراتی دنیای سرمایه داری و به پشتیبانی ارتجاع عرب و ستمگران منطقه ای، با انگیزه برتری طلبی، حقوق و آزادی های دموکراتیک و قانونی شهروندان افغانستان را پایمال می کند و هر روز به نام های مختلف علیه مردم دست به دسیسه سازی و توطئه گری می زند  تا اوضاع را تنش آلود و نا آرام بسازد؛ در همه ی این کارها که دستور اجرای آن را " CIAوISI " صادر نموده اند، یک هدف نهفته است: 

      زمینه سازی برای کشانیدن دامنه ی جنگ به مرز های شمالی افغانستان با جا به جایی دهشت افگنان طالب و داعش و بر اندازی استان های شمالی، شمال شرقی و شمال غربی کشور به دست دشمنان اصلی و سوگند خورده مردم و سوار شدن بر اسپ مراد.

      سریال توطئه گری علیه مردم را بایست از برنامه مشکوک اعلام آتش بس بدون هیچ قید و شرط وایسرای آمریکایی با طالبان، شروع کرد: در این جا به خوبی قابل درک است که این کار نه به خاطر صلح؛ بلکه به منظور سرپوش گذاشتن به بی کفایتی وناتوانی دولت پوشالی وحدت ملی(!) در امر تأمین امنیت و پرده پوشی به شکست برنامه هاو سیاست های ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو در افغانستان، راه اندازی شده بود. 

      این دلقک مزدور" ISI" با این اقدام غیر قانونی خود، از یک طرف خواست سیاست های استبدادی، خودکامگی، انحصار طلبی، قوم گرایی، تعصب گری، تبعیض ورزی، بی عدالتی، برتری جویی، تمامیت خواهی... خویش را نهادینه کند و بی امنیتی، بی ثباتی، بی بند و باری، فساد گسترده ای سیاسی - اقتصادی - اجتماعی موجود در جامعه را کم رنگ نشان دهد؛ از سوی دیگر با این ترفند کوشش کرد که میدان را برای قدرت نمایی دهشت افگنان طالب باز بگذارد. 

      از آغاز روز آتش بس تا پایان آن، رخداد ها نشان داد که از پیامد سیاست نادرست یک آدم گرفتار بیماری قوم گرایی فاشیستی، خون چه شماری از شهروندان افغانستان، بویژه از رده ی نیروهای امنیتی و نظامی میهن بر زمین ریخت.

      چرا حادثه ای خونین شهر جلال آباد رخ داد؛ چه توطئه ی آشکار و پنهان در پشت این کار در دست اجرا قرار دارد؛ چرا گروه دهشت افگن طالب با بیرق های سفید و سیاه ( داعش همان طالب است) شهروندان هندو باور افغانستان را نشانه گرفت و خون انسان های بیگناه را بر زمین ریخت؟ 

      این ها همه پرسش های می باشند که باید پاسخ های خود را در یابند.

      همشهری های عزیز مان بنابر خواست غنی احمدزی به خاطر رسیدگی به شکایت آنان در خصوص زمین های غصبی شان گرد آمده بودند؛ لیکن سالار تقلب و مکار عوام فریب برای دیدن و صحبت با آنان حضور نیافت، در عوض به انتحاری وظیفه سپرد تا جان این هم میهنان را بگیرد. 

        همگان شنیدند که غنی احمدزی از پشت میز خطابه گفت که ریاست امنیت ملی از وی خواسته بود تا برنامه ی سفر خود را به شهر جلال آباد قطع کند؛ زیرا از وقوع یک حمله ی انتحاری گزارش ها رسیده است. اما این شیاد هوشدار را نادیده گرفت و قصدی گذاشت تا یکی از همفکرانش در بین مردم، خودکفانی کند وبا این کار پاکستان خوشنود گردد و هندوستان گوشمالی ببیند. شواهد گواه آن است و تحلیل های سیاسی نیز می رساند که این نسل کشی و پاکسازی قومی به اشاره ی پاکستان سازماندهی و انجام یافت.

        در آن روز زمین و فضا در شهر جلال آباد به یک جزیره ی نظامی تبدیل شده بود و بدون اجازه نیروهای امنیتی و نظامی در هیچ جایی پشه پر زده نمی توانست. این که خودکفان چگونه  در بین مردم رسید، دفتر فرمانروای خودکامه بایست پاسخ بگوید.

      چرا پس از حمله انتحاری، در هنگامی که شهروندان پارچه های تکه تکه شده ی جان باختگان را جمع آوری و زخمی های خود را به واسطه کراچی های دستی انتقال می دادند، نیروهای امنیتی به روی آنان تیراندازی کرد؟ 

      چرا با این شهروندان دردمند در انتقال زخمی ها نهاد های دولتی همکاری و کمک نه نمود که ضرورت استفاده از کراچی دستی پیش نمی آمد؟ 

      آیا این برنامه سازمان داده شده، توطئه برای کوچاندن اجباری شهروندان افغانستان و برانگیختن حس بدبینی کشور دوست هندوستان نسبت به مردم افغانستان، به دستور پاکستان نیست؟ 

        توطئه سازمان یافته روز های اخیر توسط ارگ نشینان در استان فاریاب به هدف حاکم شدن طالب و داعش در آنجا و در کل در شمال افغانستان، پرده از روی جنایت های فاشیست های داخلی و اشغال گران خارجی بر می دارد.

      شهروندان افغانستان در استان های: فاریاب، جوزجان، بلخ، سرپل، سمنگان، بغلان، کندز، تخار، بدخشان خوب می دانند که اشرف غنی احمدزی، پاکستان، انگلستان، آمریکا و پیمان ناتو در شمال افغانستان در پی تطبیق کدام برنامه ها هستند. 

    لیکن واکنش جدی، به موقع و آشکار مردم، طلسم شرم آور ارتجاع جهانی و امپریالیسم بین المللی و انگل های افغانستانی را درهم شکست و همه توطئه گران پاسخ خود را در موج اعتراض های مردمی به دست آوردند.

        آنچه که خون خواران دولتی و یا مزدوران مزد بگیر در آمده در خدمت تطبیق برنامه های فاشیستی سکاندار دولت وحدت ملی(!) و یا قوم گرایان و برتری خواهان در شبکه های اجتماعی، در این باره می گویند و می نویسند و حرف های واهی را به خورد مردم می دهند، به پشیزی نمی ارزد؛ زیرا از واقعیت موضوع همگان آگاهی یافته اند که چه توطئه و دسیسه راه اندازی شده است.

        آمریکا، انگلیس، پیمان ناتو، پاکستان، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و تمام کشور های مداخله گر باید بدانند، که توطئه و دسیسه گری و پرونده سازی های دروغین توسط دست نشانده ها در افغانستان، دیگر کارساز بوده نمی تواند و این مزدوران تا ابد توانایی آن را ندارند که به سرکوب مردم بپردازند.