شكست در اوكرايين و تلخي روزگار بر امريكا وغرب

اگر هدف اسراييل و امريكا مهار (حماس) أست، چرا به گلوله بستن اطفال معصوم غزه جاغور را خالي ميكنند، اگر پاك سازي حماس سنگيني ميكند بر توان ارتش اسراييل و متحدين غربي، غزه چرا تاوان بازي هاي ژئوپولتيك منطقه شود.

درحاليكه سران حماس در (قطر) پايگاه دارند و برنامه سازي تشكيلاتي اين سازمان از زيرنظرساختار قدرمند كه بوسيله شيخ هاي ثروتمند قطر تمويل و اكمال ميگرد، و انهم در كشور ( قطر) كه امريكا بزرگترين پايگاه دارد و همه ساخت بافت سازمان حماس و قدرت گيري لوژيستكي و مالي توسط قطر انجام مي پذيرد، امريكا نفوذ قابل ملاحظه در قطر دارد.

بنابرآن، چرا برنامه ريزي حذف فزيكي حماس از انجا سرنگون و نيست نابود نه ميگردد كه خشونت بي سابقه و كشتار بيرحمانه فلسطيني هاي مظلوم در غزه هر دقيقه يك تاريخ دراماتيك را رقم ميزند

بنابرين اين جنگ اهداف دراز مدت و منافع ژئوپولتيك را در خود مي پروراند.

اول - شكست در اوكرايين در مقابل پوتين، كام غرب را سوزاند و تلخي اين شكست عملا دشوار أست بر سياست گران غرب وامريكا كه در بازي هاي بعدي بدون برنامه دفاعي و استراتيژيك منطقه را بر چين و روسيه تنها بگذارند.

دوم - حلقه محاصره خط ( ابريشم) وحشتناك تر از ان أست كه امريكا و متحدين اش تصور انرا مينموده اند، چون سايه نفوذ چين و رشد بي همتا غول پيكر چين، اقتصاد ژئوپولتيك منطقه را از زير زانو امريكا خالي ميكند وتمدن غرب ارام ارام پهـلوعوض ميكند در چارجوب يك استراتيژي كاملا جديد بنام (بريكس)؛ ازاينرو ديدار اخير رهبر چين و بايدن پر از مخاطره و خالي از دست اورد بود بر سرمداران كاخ سفيد در واشنگتن، تيم بايدن تلاش داشت تا رهبر چين را ترغيب كند كه هنوز در جال اقتصاد غرب ميتواني كه شنا كني و ماهي را كه از ساحل در جال مي اندازي بكمك ما نياز داري؛ ولي از قضا كه وضعيت از تراوش فكري بايدن خارج أست بايدن نه ميتواند كه همه چيز را بساده گي بر گرداند به هژموني قدرت از دست رفته غرب و امريكا بعد از جنگ دوم جهاني.

سوم - اگر روسيه پسا از جنگ اوكرايين بتواند تمامي ابزار و ساختار ناتو را در شرق اروپأ مجبور به عقب نشيني و مرزهاي سال (1945) كند؛ يعني دوره اعتدال قدرت نظامي شوروي كه دنيا را به دو قطب منقسم كرد و يكه تازي شوروي نظم جهاني را در سيطره خود نگاه داشت، بنمايد؛ دراين صورت غرب و امريكا از درامد نفتي منطقه خليج كاملا بي بهره ميگردند و انهم در شرايطي كه حجم بي ثباتي سياسي تهديد اصلي و استراتيژيك امريكا و متحدين اش را، وارد يك دست پاچه گي ساخته، بنا برآن وضعيت طبق مراد واشنگتن انكشاف نه ميكند حتي اكر اسراييل برنده جنگ شود. چون پايگاه نظامي امريكا در دراز مدت و بطور سيستماتيك در انگاره خطرات موشكي گروه نيابتي جمهوري اسلامي قرار خواهد گرفت.

اين وضع غير قابل قبول بر امريكا خواهد بود كه ازلحاظ مانور هاي استخباراتي در منطقه و تسلط هژموني خود را در اين بالايشگاه كه بطور سنتي و دايمي در اختيار امريكا بود از دست بدهد.

شكست غرب در حوزه خليج و از دست دادن نفت و درامد هاي اقتصادي يك خود كشي سياسي أست. بنابرين تلاش اسراييل و ادامه اين جنگ نقطه حساس محاسبه شده بر ادامه سياست هاي غرب و امريكا برنامه ريزه شده؛ ولي حالا كنترول از دست امريكا خارج أست، نتانياهو ديگر هوای رهبران كاخ سفيد را ندارد؛ چون در داخل، زير فشار دست راستي هاي محافظه كار و صهيونيست ها أست.

 در چنين شرايط سر نوشت ساز، ما با عدم اعتماد راهبردي و تبادل اطلاعات ويژه ميان واشنگتن و اسراييل هستيم شكاف ها عميق تر و عميق تر ميگردد و كابينه نتا نياهو ديگر تاب شنيدن دستور از كاخ سفيد را ندارد؛ چون اسراييل تداوم جنگ را در بقا خود ميبيند؛ ولي سياست فعلي كاخ سفيد اتش بس تاكتيكي أست نه استراتيژيك، بخاطر چه ؟
بخاطريكه وجهه بايدن بعد از شكست هاي جنگ اوكرايين نزد افكار عامه افت چشم گير داشته هم چنان انتخابات پيش رو، وزنه بايدن و ديموكرات ها را بشدت ضربه زده، چه بخواهند يا نخواهند ديمو كرات ها محكوم به شكست اند و اين شكست راهبردي را حتي در صورت پيروزي جمهوري خواهان در انتخابات سال اينده ديد، چون ترامپ كسي نيست كه امريكا را از تنزل ابرقدرتي و يك تازه هاي نجات داد.

 ترامپ و هركسي ديگر كه باشد نه ميتواند معجزه خلق كند و شكست هاي استراتيژيك كه امريكا در افغانستان، اوكرايين و شرقيمانه خورده تلافي كند.

 حالا غرب و امريكا در سرنوشت نامعلوم بسر ميبرند، يا جنگ اتمي با روسيه را اغاز كنند؛ و يا سر تسليم با حريف هاي مطرح تسلحياتي چون روسيه فرود بياورند وياهم رشته اقتصاد دنيا را بدست چين بسپارند؛ اين امر دشواراست بر امريكا و غرب؛ ولي نا ممكن نيست.

و اما: در اوكرايين چه خبر!

بازي را غرب چنان باخت به پوتين كه ميتوان ركود تاريخي ناميد، به اين رويداد شكست ناتو در مقابل روسيه.

همانطوريكه كه گفتم كه غرب خسي شد در اين جنگ، نه توان نظامي ديده ميشود در جبهه اوكرايين، نه پشتيبانه مالي و تسلحياتي، اوكرايين به رهبري زلنسكي هر روز رنگ زرد و رنگ پريده در مقابل دوربين های دنيا، از ندامت دروني چهره برخ ميكشد و درست مانند رهبران باخته شده ( كرزي ها و غني ها) بار مسؤوليت را به شانه غرب و امريكا مي اندازد.

او حق بجانب أست، از يك لحاظ، كه هر پروژه را كه امريكا راه اندازي نموده محكوم به شكست شده و رهبران پوشالي را در قالب يك مهره هاي نا كارامد و فاسد بعد از خروج خود در ميدان سياست و جنگ تنها رها نموده درست مثل غني و كرزي ورهبران مجاهدين كه به غرب اتكا داشتند؛ ولي حالا اوكرايين حتي توپ مرمي ندارد كه در مقابل تحركات روسيه تاب بياورد جنگ وارد يك مرحله جديد شده و مهره هاي كارازماتيك نظامي و بدرد بخور اوكرايين تسليم به ارتش روسيه ميشوند. چنانچه يك پيلوت مطرح اوكرايين كه در وظايف محاربوي خيلي نقش برازنده داشت در همين هفته وارد روسيه شده و تقا ضا پناهنده گي نمود…

اين پروسه كمر مقاومت ها را قبل از اينكه پوتين عمليات وسيع ديگر را بر تمامي فتح اوكرايين راه بي اندازد اسان تر و راحت تر ميكند؛ چون نيازي نيست كه توپ تانك بر متلاشي شده تمامي كي يف و خاركوف وارد عمل شود ، فروپاشي داخلي توازن قوا را در بي برنامه گي كه غرب مسول اين رويداد دراماتيك بود بيشتر برجسته ميكند احتمال كودتا شتاب بيشتر ميگيرد ، و نفس مسله اينكه اوكرايين بايد ميكانيزم مزاكره را با پوتين در فكر داشته باشد البته بعد از زلنسكي ، در غير ان جغرافيا سقوط بيشتر خواهد كرد بنفع روسيه و مقياس از هم پاشيده گي اوكرايين بطور استراتيژيك متصور أست.

برداشت از سايت همايون

پایان