( نورمحمد سنگر)

حزب دموکراتیک خلق افغانستان چالشهاوپرسشها؟

( بخش سوم )

  یکی از چالش های بزرگ در برابر جنبش های آزادی بخش ملی در کشور های اسلامی و بویژه افغانستان ، همانا اسلام سیاسی است که استعمارگران انگلیس ازاواخر قرن نزده تا حال آن را در دست دارند و با تربیت و آموزش و تجهیز نیروهای عقبگرا بمثابه نیروی بازدارنده از آن استفاده می کنند که سیاهترین کار نامه آنان را در آغاز قرن بیستم، در مقاومت علیه اصلاحات رژیم جوانان افغان به قیادت امان الله شاه، وآخری را در جنگ کثیف و لعنتی شان بعد از سال 1352خورشیدی تا امروز، زیر نام "جهاد" و شعار "اسلام در خطر است!"، شاهدیم و تاریخ  آن رادر حافظه اش حفظ دارد.
  بعد از تاسیس حزب دموکراتیک خلق افغانستان، امپریالیست ها از وجود این غدۀ های سرطانی، تشکیلات های منظم دهشت افگنی را پی ریختند و رویا رو با حزب و جنبش تجدد طلبی قرار دادند. دیری نگدشت که این قطاع الطریقان حرفوی پیوند خويش را با شبکه های فندومنتالیستی در منطقه و جهان ، قایم کردند و به خطر جدی در برابر هر نوع تحول طلبی مبدل شدند و اکنون به هیولای بزرگی تبديل گردیده اند که بشریت را بسوی نابودی تهدید می کنند.
  این باند گروپ ها که با ریختن تیزاب به روی دختران پاکیزه دامن ميهن ما دشمنی شانرا با دموکراسی و آزادی و تامین حقوق حقه زنان بخاطر زیست بهتر به نمایش گذاشتند، بمرور زمان نیرو گرفتند و با حربه تکفیر ، فتوای جهاد در مقابل آزادی، دموکراسی، ترقی و پیشرفت مادی و معنوی ...را اعلام داشتند و تحت حمایت امپریالست ها، اسلام سیاسی را در مقابل اسلام سنتی قرار داند و در دشمنی با حزب دموکراتیک خلق افغانستان که روز بروز در قلب توده ها راه پیدا می کرد؛ قد علم نمودند.

   چهره واقعی آنان زمانی برملا گردید که جنگ سازمان یافته و منظم را در نخستین سالهای جمهوریت محمد داوود طرح ریزی کردند و از سال 1354 خورشیدی تا اکنون ادامه میدهند . سر دسته های این باند های آدمکش که در معامله های خائنانه با اجانب ، افغانستان را به پایگاه نیرومند فندومنتالیستی و قاچاق و ترافیک مواد مخدر مبدل ساخته اند، اکنون کشور و مردم بلا دیده ما را در اسارت خود و باداران امپریالیستی شان زیر نام مزخرف " جامعه جهانی" که چیزی جز سیادت جهانخواران استعمار نو و کهنه نیست؛ در آورده اند.

   آخوند های فرصت طلب اهل تشیع نیز از این کاروان عقب نماندند و تحت حمایت مادی و معنوی آیت الله های جمهوری اسلامی ایران ، به شکار اذهان توده های شریف و زحمتکش پرداختند و در جنگ و مسلمانان کشی گوی سبقت را از برادران تنظیمی شان در پاکستان که بیشتر اهل تسنن بودند، ربودند.
   یکی از جنایتبار ترین اعمال این آخوند ها ایجاد دشمنی میان مذاهب و سوء استفاده از تضاد های ملی بود که عملاً وحدت ملی را تخریش و جناح بندی های مذهبی را تشدید میکرد که در نتیجه هزاران هموطن شریف و نجیب ما جان های شیرین شان را از دست دادند و این پروسه بلاانقطاع ادامه دارد.
   سر دسته های جنایتکار احزاب و سازمانهای به اصطلاح اسلامی نه تنها دین اسلام را در افغانستان وسیله دستیابی به ثروت های بیشمار ساختند که صد ها هزار زن و مرد این مرز و بوم را نیز معتاد به مواد مخدر نموده و افغانستان را به بزرگترین مرکز تولید و تورید کننده ترياک و حشیش مبدل ساختند.

   این تنظیم های مزدور به خوبی میدانند که یگانه نیروی مدافع منافع زحمتکشان افغانستان و پرچمدار تحولات ملی و دموکراتیک همانا اتحاد و همبستگی حزب دموکراتیک خلق افغانستان و بازگشت فعالانه آنان در عرصه مبارزه و سیاست است. ازینرو است که با تماس و همکاری با عناصر سست عنصر و فاقد درک و دانش سیاسیکه زمانی را در
 آغوش حزب دموکراتیک خلق افغانستان، به شهرت و مقامی رسیده بودند، دست به ترفند ها و توطئه ها بزنند و با ایجاد سازمانک های گوناگون ، جلو اتحاد و نیرومندی این حزب محبوب و مورد احترام مردم افغانستان را بگیرند اما فراموش کرده اند که :" لکوموتیف های تاریخ به عقب بر نمی گردد.!" و طشت رسوایی این گروهک ها از بام دروغ به زمین حقیقت ریخته است و دیر یا زود پیروان این سازمان ها به آغوش پر مهر حزب محبوب شان برمیگردند و در رستاخیز نجات وطن و مردم، نام های خويش را درج اوراق تاریخ می کنند.

          ادامه دارد