محمدالله  وطندوست

سال ۲۰۱۴، انتخابات و پیمان استراتژیک نظامی

در محافل سیاسی، اجتماعی، مذهبی، تعلیمی و تحصیلی، در رادیو ها و تلویزیون ها و در سایت ها و صفحات اینترنتی مربوط افغانستان، خلاصه در همه جا مسله خروج نیروهای نظامی ناتو در سال ۲۰۱۴،انتخابات ریاست جمهوری و امضای پیمان استراتژیک نظامی افغانستان و ایالت متحده آمریکا مورد بحث است و همه مردم اعم از روشنفکران، دانشگاهیان، نظامیان،روحانیون، دولت مداران، سرمایه داران، بازاریان، دهقانان، کارگران و اهل کسبه در موارد یاد شده ابراز نظر می نمایند و با پیش بینی هایی توام با خوش بینی و بد بینی و صدور حکم در موارد یاد شده تمایلات، آرزو ها و منافع خود را انعکاس می دهند. 

بازار بحث چنان گرم داغ است که هیچ مسله یی در کشور بدون ارتباط به مسایل یاد شده مورد بحث قرار نمی گیرد و طبق گفته نویسنده خوب ما حلیم یارقین، حتی مسله عروسی و نامزدی و کشت و کار و خرید و فروش روز مره هم به سال ۲۰۱۴ گره خورده است. 

آیا مسایل یاد شده واقعا چنان بحث انگیز، قابل تامل و با اهمیت است که بایست مجموع حیات کشور به آن وابسته گردد و همه ذهنیت ها بدان معطوف گردد؟

یقینا که مسایل سه گانه حایز اهمیت جدی بوده، سال ۲۰۱۴ می تواند سال سرنوشت ساز تلقی گردد اما اینکه مجموع روابط و مناسبات اجتماعی و جریان عادی و نورمال زنده گی روزمره هم وابسته به مسایل یاد شده تلقی گردد تا حدی مبالغه آمیز است. سیاست مداران اعم از دولتیان و اپوزسیون که متاسفانه آن ها هم در ماهیت دولتی اند، بازار بحث را گرم و گرمتر می سازند تا مردم از مشکلات روز مره، از فساد گسترده اداری، از بیکاری روز افزون، از فقر کشنده، از بی عدالتی استخوان سوز، از عمق دره ایجاد شده طبقاتی، از ظلم و جنایات سازماند داده  شده، از تجاوز عریان بیگانگان، ازقلدری نظامیان امریکایی و انگلیس، از استبداد خشن مذهبی و تجاوزبر حقوق زنان و غیره صحبت نکنند و حکمرانان بتوانند فارغ از دغدغه به حاکمیت ننگین خود ادامه دهند.ورنه با اندک فکر می توان پی برد که تصمیم در مورد خروج نیروهای نظامی از افغانستان، امضای پیمان استراتژیک نظامی و حتی نتیجه انتخابات ریاست جمهوری قبلا اتخاذ گردیده، آنهم نه در افغانستان بلکه در پایتخت کشور های دیگر. 

خروج نیرو های نظامی ناتوقبلا قطعی گردیده، این نیرو ها همین حالا در حال ترک افغانستان اند و در سال ۲۰۱۴ این پروسه خاتمه می پذیرد. بحث درین مورد هیچ مسلی یی را تغیر نمی دهد. اینکه بعد از خروج نیرو های ناتو، مخالفین مسلح دولت چگونه عمل خواهند کرد از همین حالا معلوم است. طالبان و حزب اسلامی حکمتیار با تمام نیرو و توان و با پشتبانی بی دریغ آی اس آی پاکستان به عملیات تخریب کارانه خود شدت خواهند داد و بخش های آسیب پذیر را تحت تسلط خود قرار خواهند داد. اپوزسیون مسلح که از برکت برادر خوانده گی جناب کرزی به نیروی قابل توجه تبدیل شده و از آغاز به اصطلاح مبارزه با تروریزم تا امروز به نیرو مندی شان افزوده شده و حتی امروز به نیرویی تبدیل شده که هم دولت افغانستان و هم امریکا برای کشاندن آنان به میز مذاکره با هم به رقابت می پردازند، بهیچ صورت حاظر نیست سلاح به زمین گذاشته و به حاکمیت فاسد و بی کفایت امروزه اشتراک ورزد. اپوزسیون مسلح مخصوصا طالبان امیدوارند با خروج نیروهای ناتو در قسمت عمده کشور حاکمیت قرون وسطایی را تامین و شریعت خود ساخته شان را جاری سازند. حاکمیت موجود با بزرگ نمایی طالبان و با سیاست  برادر خوانده گی و با فراهم نمودن زمینه گسترش افکار طالبانی در سراسر کشور، امکان تسلط مجدد آنان را مساعد نموده است. در دهات و قرا و ولسوالی ها و حتی در مراکز ولایات همین حالا ده ها و صد ها گروپ تبلیغاتی طالبی بدون هیچ ممانعتی به پخش افکار طالبانی می پردازند و نیروهای دولتی نه تنها عکس العمی نشان نمی دهند بلکه عملا بااغماض از فعالیت این گروپ ها زمینه پیوستن جوانان را به صفوف طالبان و گروپ های تبلیغاتی شان روز تا روز بیشتر مساعد می سازند. چهار سال قبل در یادداشتی که از طریق سایت آریایی نشر شد، خاطر نشان نموده بودم که طالبان با فعالیت های گسترده تبلیغاتی که در شمال کشور براه انداخته اند زمینه نفوذ خود را روز تا روز مساعد تر می سازند. امروز عملا دیده می شود که در اکثریت ولسوالی های شمال گروپ های تبلیغاتی طالبان نتیجه مطلوب داشته افکار عمومی علیه آزادی زنان بسیج شده، عده یی خواهان محدودیت آزادی زنان می شوند و با تجاوز بر حقوق زنان و دختران از جانب مردان فامیل هرروز فاجعه بوجود می آید. 

می خواهم متذکر شوم که تسلط طالبان این بار نه صرف با زور اسلحه بلکه با استفاده از تبلیغات و تغیر ذهنیت هموطنان ساده ما امکان پذیر است و چنین زمینه را سیاست برادر خوانده گی ریئس جمهور موجود مساعد نموده است. 

در مورد امضای پیمان استراتژیک نظامی افغانستان و امریکا غوغای تبلیغاتی موجود صرفا و صرفا مصرف داخلی دارد و تیم حاکم ارگ نشین در راس ریئس جمهور از این غوغای تبلیغاتی بخاطر بقای خود و ادامه حاکمیت فاسد کنونی سود می برند و بس.

جناب حامد کرزی که بر بال هلی کوپتر امریکایی به ارزگان و از آنجا به ارگ کابل انتقال داده شد و همین حالا هم به کمک نظامیان آمریکایی امنیت خود را تامین می کند بهیچ وجه نمی تواند در برابر اراده کاخ سفید ایستادگی نشان دهد. او ملزم به امضای این پیمان است و با تدویر لویه جرگه فرمایشی می خواهد بار سنگین و ننگین این پیمان را بردوش یک عده متنفذین قومی و قبیلوی بی خبر از همه جا بگذارد و گویا خود را برات دهد. در حالیکه حاکم مزدور و معاش گیر ارگ نشین به هیچ صورت صلاحیت و امکان مخالفت با خواست و اراده کاخ سفید را ندارد. می خواهد به مردم وا نمود کند که او عنصر ملی و مستقلی است که حتی با ولی نعمت خود، با نیرویی که زمامداری کشور را به وی تحفه داده است مقابله می نماید؟! این ترفند تبلیغاتی می تواند عده محدودی را فریب دهد اما اکثریت عظیم مردم ما چهره واقعی این روباه جنگل را بخوبی تشخیص داده اند و نیات او را بخوبی درک می کنند. 

پیمان استراتژیک نظامی که زمینه امضای آن مساعد گردیده است، متاسفانه یکی از پیمان های اسارتباریست که سالهای طولانی پاشنه آهنین نظامیان امریکایی را بر گرده مردمان ما تحمیل خواهند کرد و قدرتمندان امریکایی را بر جان و مال و ناموس افغان ها مسلط خواهد ساخت. موجودیت نظامیان خارجی همانطوریکه در طول ده سال در قلع و قمع طالبان و دیگر تروریستان منجر نشد، در آینده نیز این نیرو ها به نابودی طالبان کمکی نخواهند کرد. بلکه بر عکس مردم آزاده کشور ما لگد مال پاشنه آهنین آنان خواهند بود و حاکمیت های فاسد و مردم ستیز با اتکا به این نظامیان در کشور مسلط خواهند بود.

پایگاه های  مظامی امریکا در هر نقطه یی از جهان باعث تشنج و بحران بوده از شمال افریقا تا شرق میانه، از غرب آسیا تا جنوب شرق آسیا خلاصه در هر جاییکه نا آرامی، بحران، نا امنی و جنگ های به ظاهر داخلی شعله ور شده پای نظامیان آمریکایی در میان بوده پایگاه های نظامی امریکایی نقش تشدید کننده بحران را بازی نموده اند. 

پایگاه های نظامی امریکایی در افغانستان نیز نمی تواند مستثنی باشد و به صلح و آرامش خدمت نماید. برعکس این پایگاه ها باعث افزایش جنگ های داخلی و مداخلات بیشتر همسایه گان خواهد شد و بحران منطقوی را عمق بیشتر خواهد بخشید. اگر امریکا خواهان تامین صلح پایدار در کشور افغانستان باشد و بخواهد لانه های ترور را در منطقه بکلی نابود کند که در ده سال گذشته با موجودیت یک صد و پنجاه تا دو صد هزار نیروی خا رجی این امر میسر نشد، می تواند موجودیت نیروهای ناتو را از طریق ملل متحد برای دو سه سال آینده تمدید بخشد و نابودی قطعی تروریزم را در سر لوحه وظیفه این نیرو ها قرار دهد. در چنین صورتی نه تنها افغانستان بلکه پاکستان و منطقه نیز از شر تروریزم نجات خواهد یافت و هدف آمدن ناتو در افغانستان نیز برآورده خواهد شد و در آمریکا و دیگر نقاط دنیا نیز فاجعه ۱۱ سپتامبر تکرار نخواهد شد. اما از آنجائیکه سرمایه  داران آمریکایی مخصوصا شرکت های بزرگ اسلحه سازی آمریکایی و اروپایی از افزایش تشنج، بحران و جنگ نفع می برند و فروش اسلحه در سایه ادامه جنگ در نقاط مختلف جهان میسر است هیچگاهی آرزو ندارند بحران افغانستان نقطه پایان یابد و بازار فروش اسلحه در منطقه ما کساد پذیرد. از جانبی کشوری که از پیروزی انقلاب اکتوبر در روسیه تا امروز آرزوی تسلط بر منطقه ما را بر سر می پروارانید، امروز به رایگان در منطقه داخل شده و حاکمیت دست نشانده یی را در افغانستان مستقر ساخته است با چه منطقی آماده خواهد شد که از این همه امکانات مساعد چشم بپوشد و منطقه را بر رقیبان واگذارد. لهذا امضای پیمان استراتژیک نظامی افغانستان_ آمریکا قطعی و مسلم است. چانه زنی ها و ملاقات های فشرده یی مقامات دو کشور، مخالفت های ظاهری ارگ نشینان همه و همه بخاطر فریب اذهان عامه مردم جهان مخصوصا اذهان ساده و بی غل و غش افغان ها است و بس. اما عواقب این پیمان در دراز مدت به هیچ صورت به نفع افغانستان نبوده رنج و درد مضاعف را نسل امروز و فردای کشور متحمل خواهد شد و چهره شاه شجاع های گذشته در برابر چهره سیاه حامد کرزی سفید خواهد گردید.

ادامه دارد...