محمد الله وطندوست

یادداشت هفته

(هفته اول نوامبر)

یکم: وزیر خارجه ی امریکا، جناب تلرسن به حاکمان پاکستانی متذکر شده است که کشور متبوعش تصمیم گرفته است، لانه های هراس افگنان را در خاک پاکستان نابود سازد.

اینکه پاکستان موافق باشد یا مخالف، این اقدام صورت خواهد گرفت.

چین نیز از تقویت هراس افگنان در خاک پاکستان و تمرکز انان در سرحدات آن کشور ابراز نگرانی نموده، تلاش برای نابودی هراس افگنان را لازمی دانسته است.

 حکومت افغانستان نیز لابد آماده گی کامل برای نابودی هراس افگنان در لانه های اصلی شان را دارد.

در حالیکه بزرگترین قدرت جهانی و مزدوران وطنی آنان در افغانستان به نابودی دهشت افگنان تاکید دارند، اما پاکستان گوئی این صدا ها را نمی شنود و یا هم همچون وُز وُز مگسان به گوشش می رسد. در چنین حالتی معیار و محک واقعیت، اقدام عملی بر ضد هراس افگنان است، نه اظهارات پر طمطراق و میان تهی.

مردم افغانستان خوب می دانند که امریکا بر نابودی هراس افگنان نه جدیست و نه هم منفعتی رادر این امر سراغ دارد؛ بلکه می خواهد هراس افگنان را نام تازه بخشد و در تأمین اهدافش بگمارد.

 اگر در گذشته ها مجاهدین اسلام نیرو های آزادی بخش خوانده می شدند و طالبان، کبوتران صلح بودند؛ اینک داعش و لو در سوریه و عراق دشمن امریکا است،در افغانستان به حافظ منافع امریکا تبدیل گردیده، برای نفوذ در آسیای میانه و تسلط بر منابع غنی کشور های آسیای میانه وسیله مؤثر آن کشور است.

 پاکستان این امر را خوب می داند. اگر ناگزیر شود که از گروه حقانی وطالب ویا دیگر گروه های هراس افگن دست پرورده خویش صرف نظر نماید، به آسانی آنان را چهره تازه می بخشد. چنانکه امروز صفوف داعش در افغانستان بیشتر با طالبان تقویت می گردد و در اختیار سرمایه جهانی قرار می گیرد. نوکران افغانی امریکا  و مزدوران حلقه بگوش پاکستان در ادارات افغانستان نیز در همین خط در حرکت اند. لهذا امید بهبود وضعیت امنیتی و اقدام قاطع در برابرهراس افگنان خواب و خیالی بیش نیست.

دوم: توزیع شناسنامه های برقی بازهم در میدان بزکشی کشانیده شد و چاپ اندازان ارگ نشین و پارلمان نشین در رقابت تنگاتنگ در برابر هم قرار دارند؛ اما مردم به این حاکمان نابخرد می گویند در توزیع تذکره برقی عجله یی نکنید، هر زمان که خواستید کار را آغاز نمائید. ما حوصله فراخ داریم، شما با جنجال درج و یا عدم درج قومیت، ملیت ، مذهب وزبان مصروف باشید.اما یقین داشته باشید که با این جنجال ها به ذلت و خواری دچار می گردید و لعن تاریخ را بر جان می خرید. لطفا به وعده های کوتاه مدت ما را فریب ندهید.

سوم: کشوریکه بر فساد گسترده شهره است و مسؤولینی که به فساد گستری موظف اند، جز گسترش فساد نمی توانند هدفی داشته باشند. چنانکه در سه سال حاکمیت دوسره داکتران در افغانستان، میراث حاکمیت کرزی مبنی بر فساد گستری نه تنها تقلیل نیافته؛ بلکه قوس صعودی نیز پیموده است تا آن حد که لقمه نان پولیس به حلقوم قوماندانان فرو می رود و پولیس سنگر نشین مجبور می گردد از مردم بی نوا و فقیر قریه ها ودهات لقمه نانی گدائی نماید و بدون مرمی و مهمات با هراس افگنان مقابله کند ویا در وزارت معارف هفتاد و پنج فیصد فارغان دارالمعلمین ها سرگردان باشند؛ اما افراد بی سواد وکم سوادیکه خود به آموزش سواد ضرورت دارند با واسطه ووسیله بحیث معلم ایفای وظیفه نمایند. در چنین حالت طبعیست این سربازان طعمه هراس افگنان می گردند و بصورت دسته جمعی نابود می شوند ویا جوانان تحصیل یافته با یأس و ناامیدی به اعتیاد رو می آورند ویا هم در سیل مهاجران می پیوندند. راه دیگری در برابر آنان قرار ندارد.

چهارم: در پهلوی این همه نا بکاری ها و ندانم کاری ها، خوشبختانه در گوشه یی از کشور، درهرات باستان، مجموعه شعری شاعر کهن سالی به نشر می رسد ویا هم بنا به راهکار ابتکاری ریاست اطلاعات و فرهنگ بدخشان، گردشگران علاقه مند می شوند که از بام دنیا، از پامیر بازدید نمایند و از مزایای طبعیت دست نخورده ی آنجا مستفید شوند. ویا هم در افغان فلم مسؤولین دلسوز، آرشیف همه داشته های آرشیف را دور از چشم طالبان حفظ نموده و حتی فلم مستندی از زمان شاه امان الله را نگه داشته اند. این قدم ها ولو ظاهراً کوچک در غنامندی فرهنگ کشور و معرفی داشته های باستانی و فرهنگی وطن مان می تواند نقش مهمی داشته باشد. باید این اقدام ها را ارج گذاشت و امید وار باید بود که مردم ما با وجود این همه نابسامانی ها در ارگان های دولتی و بی کفایتی مسؤولین بالا نشین، با زهم همچون ملتی سرفراز، فرهنگ خود را پاس می دارند و در حفظ آن همت می گمارند.

اینکه می گویند ملت ها هر گز نمی میرند ، اشاره به خلاقیت های فرهنگی ملت ها  و تلاش بری حفظ و گسترش داشته های فرهنگی آنان است وبس.