صلح امریکایی در افغانستان ادامه ی همان جنگ خانمان سوز است وبس!

14.08.2020

written by مجله هفته

جواد عارفی
همان‌گونه که بارها گفتم و نوشتم که آمریکایی‌ها نیامدند تا برای ما کار کنند، بلکه اهداف شوم داخلی و منطقه‌ای در سر دارند تا به آنها برسند حتی با نابودی کشور و مردم ما. چنانچه قبل از انعقاد پیمان‌های استراتژیک و امنیتی با واشنگتن نیز با جدیت عنوان داشتم؛ امضای این پیمان‌ها به نفع ما نیست، بلکه در راستای به اسارت گرفتن مردم و به یغما بردن تمام هست و بود کشور خواهد بود، اما عده‌ی زیادی گلو پاره کردند که خیر؛ اگر حضور آمریکایی ‌ها در افغانستان نباشد و با این ابرقدرت پیمان ‌های استراتیژیک و امنیتی امضا نکنیم اوضاع بدتر از قبل گردیده و شرایط کشور برمی ‌گردد به اوایل دهه ۷۰ و گرفتار جنگ ‌های خانمان برانداز داخلی خواهیم شد.
در ادامه شبکه ‌های استخباراتی و رسانه‌ های اغواگر آمریکایی و وابستگان منطقه‌ای و داخلی آنها نیز به این ذهنیت دامن زدند، اما دیدیم که شد آنچه که نباید می‌شد، امروز باز هم می ‌گویم و می ‌نویسم که صلح آمریکایی نه تنها دردی از آلام مردم و کشور ما را کم نخواهد کرد، بلکه در راستای تامین منافع کوچک و بزرگ، کوتاه‌ مدت و درازمدت آمریکایی‌ها چه در داخل افغانستان و چه منطقه و حتی جهان طراحی گردیده، می‌رود تا جنگ و نابسامانی را به گونه‌ی دیگر در افغانستان نهادینه کند.
حساب آمریکایی‌ ها و وابستگان سرسپرده داخلی‌ شان که معلوم است، اما به هموطنان مسلمان آمریکایی ‌زده و مرعوب سیاست‌ های شیطانی واشنگتن می ‌گویم؛ اگر عقل تفسیرگر و تبیین‌کننده‌ تان کِدر گردیده تا راهنمای درست زندگی ‌تان باشد؛ حداقل تاریخ عملکرد آمریکایی ‌ها را در منطقه و دنیا مطالعه کنید تا ببینید و بدانید؛ آیا شده پای این کشور در جایی احساس شود، اما جنگ و ویرانی نباشد، بلکه روی صلح و آرامش و آسایش احساس شود؟!
در طول تاریخ سیاسی آمریکا دیده نشده است که کوچکترین خیری از ناحیه این ابرقدرت نصیب سایر ملل و کشورها گردیده باشد، به جز وحشی ‌گری و دهشت، قتل و غارت و تخریب و تضعیف منابع گوناگون طبیعی و ملی و حداقل بی ‌بندوباری اجتماعی و فروپاشی زندگی خانوادگی.
دور نمی ‌رویم؛ تنها نگاه گذرا به وضعیت عراق و لبنان و سوریه کافی به نظر می ‌رسد تا حقایق کاملا آشکار گردد، یا اصلا چرا خارج از محدوده‌ی زندگی خود زحمت فکر و اندیشه کردن را بکشیم، در خود افغانستان از روز آغازینی که صدای پای آمدن آمریکا احساس شد تا امروز که بر تمام مقدرات کشور مسلط است چه گلی بر سر مردم و کشور ما زده است به جز کشتارهای وسیع و تخریب گسترده زیرساخت ‌ها در مرکز و اقصی نقاط کشور!!!
حالا که بحث صلح مطرح است و آمریکایی‌ ها باد به غبغب انداخته و وابستگان داخلی آنها نیز برای مفید بودن آن گلو پاره می‌ کنند؛ یقین بدانید که برای آوردن صلح نیست و فردا نیز چون امروز که برخی کارشناسان و تحلیل‌ گران هموطن با اظهار ناراحتی از خیانت ‌های آمریکا نسبت به افغانستان می‌ گویند و می‌ نویسند، باز خواهند گفت و خواهند نوشت اما چه سود. بایستی از همین حالا فکری برداشت و اندیشه‌ای کرد تا جلو تداوم ضرر گرفته شود و نباید بیشتر از این افسار اختیار کار به آمریکایی‌ ها داده شود.
هموطنان باید با دست کشیدن از منافع کوچک و زودگذرِ کم ‌اهمیت به افق دور نگاه کنند و با گذاشتن دست در دست همدیگر، در راستای بهره‌ برداری از داشته‌ های داخلی و قطع ایادی استکبارِ جنایت‌کار خارجی تلاش کنند و خود ارادیت را در پیش گرفته، با تکیه به خدای متعال و توسل به ائمه اطهار علیهم‌السلام در جهت ساختن افغانستان مستقل، آزاد و آباد کار فراگیر نمایند. در غیر آن، بایستی سال ‌های سال شرایط موجود بلکه بدتر از آن را تحمل کرد و راه نیستی و فنا را در پیش گرفت.