محمد الله وطندوست

حادثه فاریاب و موضع عده ای از روشنفکران چپ نما

دولت مشارکتی امریکایی - جهادی در شرایط حساس کنونی با تبدیل والی سابق فاریاب که گویا به گفته رییس ارگان های محلی دولت در کار خود موفق وگویا نازدانه رییس جمهور نیز بوده است، غوغایی را در فاریاب و ولایات شمال ایجاد کرد.

غنی و شرکاء شاید هم به استشاره وایسرای کابل، جناب خلیلزاد با نصب محمد داوود لغمانی در فاریاب می خواست زمینه ی نفوذ بیشتر برادران نا راض خود را در شمال کشور مساعد نماید. زیرا فاریاب منحیث سد مقاوم در برابر طالبان در سال های اخیر توانسته است مقاومت نماید و مانع هجوم طالبان در شمال گردد.

تجربه تسلط طالبان در دهه اخیر قرن گذشته نشان داد که با سقوط فاریاب ولایات شمال غرب نیز با سقوط مواجه شده، مزدوران پاکستانی تنها از این طریق توانستند حاکمیت

نامیمون خود را در شمال مستقر نمایند.

امروز نیز پروگرام ارگ نشینان و طالبان نیکتایی پوش در این مورد همچون آفتاب روشن است و از دستگاه مزدور غرق در فساد و حاکمان تمامیت خواه تحمیل شده ازغرب توقع دیگری نمی توان داشت.

اما حرف من با روشنفکران به اصطلاح جمهوری خواه است که به حرکت خود جوش و عادلانه مردمی، بر چسپ ناروا می زنند و اراده ی ملیون ها هموطن خود را که فقط در چوکات قانون اساسی ولو نیم بند کنونی در برابر اقدام غیرعقلانی و تعصب آمیز ارگ نشینان از حقوق مدنی خود استفاده نموده اند، نادیده می گیرند و از تصمیم نا عاقبت اندیشانه اشرف غنی و حواریون دفاع می نمایند.

در زمره این روشنفکران جمهوریخواه؟! عده ای از روشنفکران چپ نما نیز نه تنها حرکت مردمی فاریاب را محکوم می نمایند؛ بلکه خواهان سرکوب این حرکت عدالتخواه از جانب ارگ اند. صفحات فیسبوک را اگر دقیق مرور نماییم، عده ای از منسوبین خانواده چپ دیروز نیز به کاروان مدافعین دولت فاسد و ناکاره کنونی پیوسته اند ویگانه راه حل مشکل را درسرکوب مردم فاریاب می دانند.

به این دوستان می خواهم توضیح کنم که عالی جنابان محترم!

یکی از اهداف اصلی حزب دموکراتیک خلق افغانستان در سال های حاکمیت، سپردن کار به اهل کار و رشد همه جانبه کادرهای محلی بود. حتی با ایجاد زون ها و انتخاب والیان از جانب شوراهای ولایتی نوعی حاکمیت غیر متمرکز بوجود آمده بود و خود گردانی محلی قدم به قدم تحقق می پذیرفت. حال که مردم شمال مخصوصا فاریاب می خواهند آن خواست های انسانی و عادلانه تحقق یابد، چگونه با خیره سری در برابر آن قرار می گیرند و بخاطر دوام حاکمیت فاسد چند عنصر خود فروخته ارگ نشین می خواهند خلق ها سرکوب شوند و حرکت مردمی به خاک و خون کشانیده شوند.

باید این دوستان در نظر داشته باشند که در سقوط حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان نیز برعلاوه عوامل دیگر مشوره های نا بخردانه عده محدودی عناصر ناعاقبت اندیش باعث گردیده بود تا رهبری دولتی آن زمان از شناخت واقعیت ها و خواست های عادلانه مردم عقب افتد و بجای تمکین در برابر اراده مردم به اراده و خواست چند عنصر خود خواه و خود محور تکیه نماید و سرکوب شمال را با گماشتان دوباره جنرال جمعه اثگ و جنرال رسول مشهور به رسول بی خدا عملی نماید.

قابل ذکر است که تمامیت خواهان امروزی نیز که منفعت قومی و شخصی را بر منفعت کشور ترجیح می دهند و بی صبرانه حاکمیت قرون وسطایی طالبان را انتظار دارند، باید بدانند که حاکمیت طالبان به معنی حاکمیت عام وتام دستگاه جهنمی آی اس آی وجرنیل ها و کرنیل های پاکستانی است وبس .

طرفداران دموکراسی و جمهوری صادر شده از امریکا  به شمول روشنفکران به اصطلاح چپ نباید  با تکرار اشتباه گذشته سقوط حتمی حاکمیت موجود را تسریع نموده تسلط نیرو های عقب گرای قرون وسطایی را تامین نمایند. زیرا عدم تمکین در برابر خواست بر حق و عادلانه مردم، حاکمیت لرزان موجود را از پشتیبانی مردم محروم نموده زمینه سقوط آن را مهیا می سازد.

لازم است روشنفکران مردمی فارغ از تعصبات قومی، سمتی و مذهبی و وفادار به آرمان های والای مردم، صف نیرومند ترقی، دموکراسی و عدالت اجتماعی را فشرده نموده در جبهه وسیع ضد جنگ و اشغال، علیه اشغال گران، فساد پیشه گان، جنگ افروزان و مزدوران آشکار و پنهان بیگانگان متحدانه ایستاده گی نموده علیه هر گونه بی عدالتی و تمامیت خواهی چون مشتی آهنین قرار گیرند .

پیروزی نهایی بالاخره از مردم و نیرو های عدالت خواه است وبس!