اعلامیه ی کمیته ی فعالین حزب دموکراتيک خلق افغانستان

به مناسبت هشتم مارچ ، روز همبستگی بین المللی زنان جهان

مؤرخ: هفتم مارچ ۲۰۱۹ 

فرخنده باد هشتم مارچ، روز گرامی داشت خاطره ی فراموش ناشدنی زنان که بخاطر رهایی از ستم طبقاتی و تبعیض جنسیتی به پا خاستند و در راه آزادی، برابری، صلح، دموکراسی، پیشرفت و عدالت اجتماعی رزمیدند و هنوز هم می رزمند!

      درست ۱۶۲ سال از روز راه پیمایی مسالمت آمیز زنان کارگر که به تاریخ هشتم مارچ ۱۸۵ م در شهر نیویورک صورت پذیرفت، می گذرد. این همایش صلح آمیز که بمنظور دست یابی به تساوی حقوق کار زنان با مردان و پرداخت مزد مساوی با کار مساوی، به راه انداخته شده بود، با هجوم وحشیانه ی پولیس نظام سرمایه داری، پاسخ گفته شد و در جریان حمله به راه پیمایان، شماری از سازماندهند گان و پیشگامان این نمایش اعتراضی به خاک و خون کشیده شدند. 

     خیزش حق طلبانه ی زنان کارگر در هشتم مارچ ۱۸۵۷ م در شهر نیویورک، صفحه ی نوینی را در تاریخ مبارزات زنان جهان گشود و به نماد مقاومت دلیرانه ی نیمی از پیکر جامعه ی انسانی در مقابل زورگویی ها، حق تلفی ها و بی عدالتی های اجتماعی، مبدل گردید.

     کمیته ی فعالین ح.د.خ.ا این روز تاریخی را در گرامی داشت از مبارزات رهایی بخش زنان و پیکار آنان بر ضد ستم طبقاتی و انواع تبعیض، به کلیه زنان جهان، بویژه زنان درد دیده و بلاکشیده ی افغانستان عزیز تبریک و تهنیت می گوید.

      پس از حادثه ی روز هشتم مارچ در شهر نیویورک، در سال ۱۹۱۰م در دومین گردهمآیی زنان سوسیالیست، در شهر گوپنهاگن دنمارک، بنابر پیشنهاد خانم کلاراستکین سر دبیر نشریه ی « برابری » ار گان نشراتی حزب سوسیال دموکرات آلمان ( ویژه ی مسائل زنان )، به هدف بزرگداشت از جانبازی ها و قهرمانی های زنان کارگر، موضوع تعیین یک روز زیر نام روز بین المللی زنان شامل آجندای کنفرانس گردید و مورد تصویب قرار گرفت و سنت فرخنده ی هشتم مارچ از سال ۱۹۱۰م به بعد ، در سطح جهان رسمیت پیدا کرد .

    از عرصه ی بیش از یک قرن است که زنان مترقی و پیشرو جهان، با قبول دشواری های فراوان به مقصد نجات از ستم طبقاتی و تبعیض جنسیتی، با هیولای تحجر فکری و اندیشه یی و علیه استبداد، ارتجاع، استعمار، استثمار، نژادپرستی، امپریالیسم ... به پا خاسته اند و جهت رسیدن به حقوق حقه ی سیاسی - اقتصادی - اجتماعی خویش می رزمند و حماسه می آفرینند .

  جای هیچ شک و تردید نیست که جنبش بین المللی زنان جز انفکاک نا پذیر پروسه ی پيکار و مبارزه ی عادلانه ی جامعه ی بشری می باشد. از این رو زنان پیشتاز و مبارز جهان با ایستادگی دلیرانه در مقابل مناسبات پوسیده ی اجتماعی و در ضدیت با قوانین زن ستیزانه، با پیگیری و استواری در مبارزات سیاسی و توده ای، دربسیاری از نقاط این کره ی خاکی، جایگاه خویش را در روند تغییرات و تحولات انقلابی و اجتماعی، تثبیت و به پاره ی از حقوق سیاسی ـ اقتصادی و اجتماعی خويش دست یافته اند و برای توسعه ی آنها به پیکار حق طلبانه ی خود ادامه می دهند. 

    کار و پیکار بیش از یک قرن زنان نشان داد و ثابت ساخت که نمی توان نقش ارزنده و سازنده ی آنان را بمثابه ی مادر، خواهر، همسر و دختر ، در راستای تعمیل دگرگونی های دمکراتیک و مترقی و دست یابی به پیشرفت های سیاسی- اقتصادی - اجتماعی در جامعه، نادیده گرفت و یا به آن کم بها داد؛ بلکه بایست حضور فعال و مشارکت گسترده و سهمگیری مؤثر آنان را در عرصه های سیاسی و اجتماعی ، در فعالیت های اقتصادی و در روند تولید نعمات مادی و ارزشهای معنوی، بخشی از راه حل مشکلات اجتماعی دانست. 

     در بسیاری از کشور های جهان زنان در اتحاد و همبستگی خلل نا پذیر با نیروهای انقلابی، موفق به آن شدند که در برابر زورگویی ها و حق تلفی های زمامداران خود کامه و نظام های ضد مردمی به پاخیزند و از حقوق اجتماعی - سیاسی - اقتصادی خویش قاطعانه دفاع کنند و موفقیت های چشمگیری بدست آورند. 

   جنبش بین المللی زنان یک بخش مهم مبارزه ی جهانی بر ضد جنگ و جنگ افروزی بوده و فعالیتهای اتحادیه های سراسری و نهاد های اجتماعی زنان در امر برقراری صلح و ثبات، حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلودگی هوا، در ابعاد وسیع، اهمیت کسب نموده است .

    یکی از پیروزی های درخشان زنان، ارتقای سطح آگاهی سیاسی و اجتماعی و بلند رفتن دانش مسلکی آنان می باشد که در نتیجه زحمات و سعی و تلاش خستگی ناپذیر پیشگامان جنبش بین المللی زنان ، توأم با فداکاری ها، از خودگذری ها و قربانی دادن ها، بدست آمده است. این ره آورد اجتماعی توانست نقش زنان را در جامعه در سمت و سوی در هم کوبیدن مناسبات ظالمانه و زن ستیزانه، در جوامع مرد سالار، بالا ببرد و جایگاه آنان را در کارزار مبارزه در راه آزادی، دمکراسی، صلح، ترقی، پیشرفت و عدالت اجتماعی تثبیت کند .

   واما در افغانستان عزیز، پایه گذاری نخستین هسته ی نهضت نسوان بر می گردد به حوادث سیاسی نزدیک به صد سال گذشته پس از حصول استقلال سیاسی کشور درسال۱۹۱۹م ؛ ولیک جنبش مترقی زنان میهن ما پیشینه ی نیم قرنه دارد. 

    مبارزات افتخار آمیز زنان پیکار جوی افغانستان به هدف رهایی از قید و بند مناسبات فرتوت فئودالی و رستن از زیر بار ستم قرون وسطایی و بخاطر تبلیغ و ترویج اندیشه های برابری خواهانه و عدالت طلبانه در جامعه ی عقب نگهداشته شده ی مان؛ از کارنامه های درخشان در تاریخ مبارزات مردم افغانستان جهت رسیدن به پیشرفت و عدالت اجتماعی محسوب می گردد. 

    جای بس مسرت و خوشی است که سنت تجلیل و برگزاری شایسته از جشن هشتم مارچ، روز رژه پر شکوه ی زنان جهان، با مبارزات انقلابی و میهن دوستانه ی حزب دمکراتیک خلق افغانستان پیوند محکم و نا گسستنی دارد. 

    آغاز مبارزات نوین و منسجم زنان افغانستان بر محور اندیشه های جنبش روشنگری و فعالیت های روشن فکری در وطن ما ، با درنظرداشت اوج گیری تغییرات انقلابی در سطح جهان؛ با نام سازمان دموکراتیک زنان افغانستان که از سوی بانوی شایسته و پر افتخارمیهن، زنده نام رفیق دکتر اناهیتا راتبزاد، براساس همکاری واشتراک صمیمانه ی عده ی بی شماری از زنان آگاه و فرهیخته ی میهن، پایه گذاری شد، پیوند گسست نا پذیر دارد. 

    سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در تحت رهبری مدبرانه ی زنده یاد دکتر راتبزاد، فعالیت سیاسی و اجتماعی زنان پیشرو کشور را بطرز بهتر و به شکل بی سابقه انسجام بخشید و نقش ارزنده ی را در امر بیداری زنان ایفاء نمود و تحرک لازم را در بین فعالان جنبش زن در افغانستان بوجود آورد. 

    زنده ياد دکتر راتب زاد، از عنفوان جوانی در سنگر دفاع از آزادی و برابری، سعادت و بهروزی مردم افغانستان، بويژه زنان ستمديده ی ميهن، همچنان آبادی و شگوفايی وطن عزيز ما قرار گرفت و تا دم مرگ در سن 83 سالگی، لحظه ی هم امر مبارزه ی سياسی سازمان يافته و منسجم را بمنظور گشودن راز گره های کوری که سد بزرگی در برابر روند تکاملی در تاريخ کشور و بهبود شرايط زندگی توده های مردم شمرده می شوند، به فراموشی نسپرد و در پيکار انقلابی جهت درهم شکستن بنياد وشيرازه ی پنج ستم استخوان سوز و زندگی برانداز ( طبقاتی، ملی، مذهبی، جنسيتی، امپرياليستی ) تا واپسين رمق حيات فرو گذاشت نکرد و يک وجب هم به عقب برنگشت.

   برای نخستین بار موضوع تحقق حقوق حقه ی زنان، در برنامه ی ح.د.خ.ا (سند مرامی حزب منتشره ی جریده ی خلق ) تسجیل یافت و تأثیر بس ژرفی را در شاخص ارتقای کیفی فعالیت های اجتماعی وسازماندهی مبارزات صنفی و سیاسی زنان افغانستان، از خود برجای گذاشت. 

   تاریخ معاصر افغانستان بر حق و هر گز دست آورد های تاریخی جنبش انقلابی زنان میهن را که در دهه های چهل، پنجاه و شصت خورشیدی بدست آمده بود؛ فراموش نخواهد کرد! 

  مواردی از دست آورد ها ی را که زنان در دهه ی شصت خورشیدی به آن نایل آمدند، باید بر شمرد: 

   - اشتراک زنان در ایجاد تشکل های سیاسی- صنفی و اجتماعی؛ 

   - بالا رفتن سطح آکاهی سیاسی و اجتماعی و آموزش های مسلکی و تخصصی؛ 

   - سهم گیری فعال در فعالیت های اقتصادی و در پروسه ی تولید و مصرف نعمات مادی؛ 

   - ایفای نقش مؤثر وسازنده در کارهای خلاقانه ی ادبی - فرهنگی - هنری - پژوهشی- اجتماعی؛ 

  - شرکت در کادر پروژه ی ملی آموزش و پرورش و جنبش سراسری سواد آموزی؛ 

   پیوستن در کارزار مبارزه برای صلح و فعالیت های ضد جنگ - تبعیض نژادی و نقض حقوق بشر ....

  با دریغ و درد که پس از پایان جنگ سرد، محافل امپریالیستی و ارتجاع جهانی به مانند گذشته با شعله ور ساختن در گیری های نظامی و دامن زدن به جنگ های خانمانسوز فرقه یی - مذهبی - قومی - میان گروهی و تجاوز به حق حاکمیت ملی ملل، شرایط زند گی و کار، صلح، ثبات و امنیت مردمان را به مخاطره انداختند و حیات آنان را در معرض تهدید های شدید قرار دادند. درروند تحمیل سیاست های ضد بشری حلقه های تجاوزگر، تعداد پرشماری از انسانهای بی گناه و بی دفاع قربانی امیال غارتگرانه ی دول ارتجاعی و امپریالیستی شدند، که زنان و کودکان، همچنان سالمندان بخش بزرگ این جنایت های سازمان یافته را تشکیل  می دهد.

     دهه ی نود میلادی، اوج بحرانهای انسانی را در دنیای معاصردرخاطره ها تداعی می کند که زمینه ها و زیر ساخت های آن، در گذشته در جریان جنگ سرد، از سوی دستگاه های استخباراتی قدرتهای اهريمن غربی ومتحدان منطقه یی وبین المللی آنها فراهم ساخته شده بود .

    وقوع حوادث دلخراش و تکاندهنده در افغانستان و یوگوسلاویای سابق، پس از آن اشغال نظامی افغانستان و عراق  و نصب حکومت های پوشالی دست نشانده  در آن سرزمين ها، حمله ی غارتگرانه بر لیبیا، ویران گری های تجاوزکارانه در سوریه و سرزمین های اشغالی در فلسطین، مشتعل کردن نا آرامی های تخریبگرانه و خانمان برانداز در سایر دول عربی و در کشور های افریقایی؛ تلاش در راه بی ثبات سازی روز افزون اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در ونزیویلا و دیگر ممالک آزاده ی امریکای لاتین؛ دامن زدن به درگیری های خشونت آمیز درسرزمین های آسیایی ...همه وهمه پروژه ی بزرگ انحصارات سرمایه داری و پلانهای آزمندانه ی ارتجاع جهانی بوده اند که گام به گام در پياده نمودن آنها دست به توطئه های رنگارنگ می زنند و می کوشند تا روند آن را سرنگونی نظام های غیر وابسته به آنان را به سود خود، تسريع و تکمیل سازند.

      سوگمندانه که سوء تأثیر های ناگوار آن بیشتر زندگی، کار و حيات روزمره ی  زنان و کودکان  و سالمندان را در معرض نابودی قرار می دهند .