(  اکادميسين دستگير پنجشيری)

خط استعماری ديورند يکی از عوامل عمدهً تشنج منطقه است

(  بخش دوم )

 بخش اول

    بعد از عودت قطعات شوروی و تغيير در پيچ و مهره های حاکميت ح.د.خ.ا. و در شرايط پيدايی گرايشهای نوين در سياست خارجی گرباچف و تسلط تفکر نوين سياسی در کشور شوراها دوکتور نجيب الله برای حل مسايل مورد اختلاف فعالانه تلاش ورزيد. از جمله با رهبران تنظيمهای با نفوذ ، حزب اسلامی ، جميعت اسلامی ، با فرمانده احمدشاه مسعود در داخل ، با غلام اسحق خان  رئيس جمهور پاکستان و اعضای خانواده بينظير بوتو و لوی درستيز اسلم بيگ بشکلی از اشکال تماسها و پيوندهای پنهانی و پشت پرده برقرار کرد. از آنجا که تلاش های داکتر نجيب دور از نظر اکثريت رهبران حزبی و فرماندهان قوای مسلح و مردم کشور بصورت « مرموز» و سری انجام می يافت او نيز قربانی اشتباهات تاريخی تک روانه زيرکانه و عظمت طلبانه ملی و قربان سياست جهانی و منطقه يی خويش گرديد. و سرانجام بدام نيروهای مسلح دشمن افتيد. ( 13 ) و بدون محاکمه تير باران و به کرامت انسانی او استهزاء صورت گرفت.

  بهنگام انتقال داوطلبانه قدرت سياسی از سوی رهبران حزب وطن برهبران تنظيمهای تندرو، کندرو ، ميانه رو و بويژه در سال 1993 و صدمين سال انقضای ميعاد قرارداد استعماری ديورند ، بعلل دخالت و مداخلهً آشکار ميراث خوران استعمار و پادو های منطقه يی آنان بازهم مناسبات سياسی افغانستان و پاکستان عادی نشد و مساله حق خود اراديت پشتونهای آنسوی خط استعماری ديورند راه حل دموکراتيک و عادلانه يافته نتوانست. در حال حاضر نيز استقلال ملی ، تماميت ارضی و حاکميت ملی کشور ما مورد تهاجم افزارهای منطقه يی سرمايه سالاران و صاحبان صنايع جنگی جهان غرب قرار گرفته است. اما باور تزلزل ناپذير دارم که قدرتهای طرفدار تعصب ، تحجر و توحش هرگز با اربابان غربی ، عربی و پاکستانی خود را ازطريق نظامی بسرمنزل مقصود  رسانيده نخواهند توانست. برعکس عقل سليم حکم ميکند که راه حل نظامی مسايل مورد اختلاف افغانستان و پاکستان فاقد دورنما و آينده روشن است. فقط حل صلح آميز مساله يگانه راه صحيح ، اصولی ، عادلانه و دموکراتيک است و اين راه حل منطبق ، به منافع و مصالح خلقهای پشتونخوا ، بلوچستان ، افغانستان ، ايران ، پاکستان و ديگر کشور های ايکو ، منطقه و جهان ما ميباشد. انديشه های صلح ، دموکراسی ، تر قی اجتماعی پيروز ميشود و بزرگترين افتخار مداخله گران و تجاوز کاران بزرگترين خجلت و شرمساری تاريخی برای اربابان استکباری آنان خواهد بود.

     از تمام اين رويداد های تاريخی به  اين نتيجه منطقی ميتوان دست يافت که : محافل حاکمه افغانستان به مسئله پشتونستان تا آن حدودی علاقه می گرفته اند که به دوام و بقای حاکميت آنان مساعدتی ميتوانسته است. بيست و پنج سال جار و جنجال های تبليغاتی حکومت افغانستان بويژه بعد از جنگ عمومی دوم جهانی ، بدون ترديد بخاطر تامين همين اهداف و مقاصد ضد ملی دشمنان خلق افغان صورت گرفته است، هيچگونه توجيهی ديگری شده نميتواند.

     حکومات افغانستان بعد از دهه دموکراسی و مشروطيت جز در موارد معينی ، همواره سياست انتظار ، ترصد ، دفع الوقت و حتی نهضت شکنی را در پيش داشته اند و بتاسی ازاين پاليسی سازش کارانه و تسليم طلبانه خود ، از گسترش و توده يی شدن جنبش ملی و آزادی بخش پشتونها و بلوچها آنسوی خط استعماری ديورند به شيوه های آشکار و پنهان جلوگيری ميکرده اند. تکذيب ناپذيرترين دلايلی که رياکاری محافل کهنه کار افغانستان را نسبت به نهضت ملی و آزادی بخش خلق پشتونخوا فاش و رسوا ميکند عبارتست از:

اولا : مساله پشتونستان در حلقه های رسمی و دولتی توسط عاليترين مقامات رهبری دولت تحت يک نوع نظارت پوليسی بصورت تشريفاتی طرح ميگرديد و در حقيقت طرح خام و نيم بند مساله پشتونستان در مقابل رشد همه جانبه و بنيادی جنبش ملی و انقلابی خلق پشتونخوا، موانع تازه ايجاد ميکرد.

ثانيا : طرح مساله پشتونستان در داخل افغانستان بشکلی صورت ميگرفت که موجب تقويت مواضع مستبدين و محافل حاکمه مسلط فئودالی ميشد و همچنان شرايط پيدايی و شيوع انديشه ها و گرايشهای ناسالم عظمت طلبی ملی ، تفوق ملی ، استثنا طلبی ملی، جدايی ملی و خصومت ملی را فراهم می ساخت و در نتيجه چنين گرايش های ناسالم و تنگ نظرانه و تعقيب سياست تبعيض در ميان خلقهای افغانستان ستم ملی و اجتماعی تشديد می شد و شور شوق انقلابی اقليتهای ملی و مذهبی در مقابل جنبش های ملی ـ انقلابی خلق پشتونخوا فروکش ميکرد و برضد نهضت ملی خلق پشتون و بلوچ آن سوی خط استعماری ديورند گرايش ميافت.

ثالثا : خاندان سلطنی افغانستان بخاطر نقب گذاری و بی اعبار کردن نهضت همبستگی خلق های افغانستان و پشتونخوا و بلوچستان اين مساله عمومی ملی را بطور عمده در انحصار وزارت قبايل و امور سرحدات ، سربراوردگان قبايل ، جاسوسان  حرفه يی  ، پاسداران نظامات قرون وسطايی و بيک سخن در انحصار بيروکراسی فاسد ، و دست های ناپاک متنفذين بدنام وواپسگرا و يک تعداد از پيچ و مهره های افزار مزدور استعمار کهنه و نو قرار ميداد و با اين نيرنگ ها ووسايل کثيف ، نهضت ملی و آزادی بخش خلق پشتونخوا را بدنام ميکرد. و مانع ابتکارات و اقدامات انقلابی تمام نيروهای ملی ، دموکراتيک و ترقيخواهان افغانستان ميگرديد. و اين پاليسی نيرنگ ديگری بود که بدون ترديد زمينه های نفوذ حضور و سلطه ميراثخوران استعمار را دراين منطقه پرآشوب آسيا فراهم می ساخت. صحيح ترين و موثق ترين سندو دليلی که اين نتيجه گيريها را تائيد ميکند همانا داوری سالم ، صادقانه ، درد مندانه و افشاگرانه سيد مسعود پوهنيار ، سابق قونسل افغانستان در کويته بلوچستان ووزير امور سرحدات و قبايل دوران دهه قانون اساسی است. او بعد از پانرده سال کار زير شعار پشتونستان به  تجربه شخصی در زمينه مصارف هنگفت پول قضيه پشتونستان به  اين نتيجه منطقی و تکذيب ناپذير رسيده اند که :  « همه اين پولها مانند فيرهای هوايی يک فيصدی آن به هدف پشتونستان اصابت نکرد و تماما بهدر رفت ... ( 14)

همچنين پوهنيار با همه صراحت لهجه اين واقعيت های تلخ تاريخ را افشا کرده است که : واليان قندهار ، ننگرها ، کنر ، پکتيا ، زابل با مديران قبايل و قبايلی ها معاش خوار و قونسلگری های افغانی در کويته و پشاور از زمان بلند شدن شعار پشتونستان مخصوصا در زمان صدارت سردار محمد داود شديدا در بودجه رياست قبايل چون جوکهای خون چوش چسپيده بوده اند.»

رابعا : اردوگاه صلح و سوسيالزم همانروزگار، بويژه دولت واژگون شده شوروی ، در تمام مراحل مبارزه حق طلبانه خلق پشتونخوا در سنگر دفاع از حق خود اراديت ملل و مردمان پشتون و بلوچ آنسوی خط استعماری ديورند قرار داشته  و ازحل عادلانۀ قضیه پشتونستان درمجامع بين المللی، خلاف استراتژی کشورهای امپريالستی، پشتيبانی معنوی و سياسی کرده است.

      در روشنی اين همه دلايل و حقايق تاريخی اکنون می توان باين نتيجه گيری های صريح دست يافت که مورخان ، محققان ، تحليل گران سياسی ، دولتمردان و خاطره نويسان که تحت تاثير فضای جنگ سرد ، ميان سياست خارجی دو ابر قدرت و دو اردو گاه سوسيالزم وسرمايه داری علامت تساوی ميگذارند در واقعيت امر آب به آسياب صاحبان صنايع جنگی امريکا و اروپا می ريزند و از شناخت دقيق وواقعی، منافع ملی و از شناخت  صحيح دوستان و دشمنان واقعی ملل و مردمان افغانستان، پشتونخواه و بلوچستان و حتی پاکستان کاملا عاجز می باشند. در روشنی اين حقايق و شناخت تعادل ، تناسب نوين قوا ، درعرصهً بين المللی چنين پيش بينی تاريخی می توان کرد که در کشور ما و منطقه ، دير يا زود مسابقات تسليحاتی پايان خواهد يافت. پيمان منع انتشار سلاحهای هسته يی از سوی هند و پاکستان امضاء خواهد شد و ديوار های بلند بی اعتمادی فروخواهد ريخت. سياست صلح و دوستی و همکاری متقابله ، جای سياست جنگ ، تجاوز و تشنج را خواهد گرفت. همه مسايل مورد اختلاف و منازعات منطقه يی راه حل عادلانه و دموکراتيک خود را خواهد يافت و ملل و مردمان افغانستان ، پشتونخوا ، بلوچستان و پاکستان و تمام کشور های عضو ايکو در مسير واحد رشد مستقل ، صلح ، دموکراسی ، همکاری اقتصادی و ترقی اجتماعی قرار خواهند گرفت. اصول همزيستی مسالمت آميز ، تساوی حقوق ملل ، عدم مداخله و احترام متقابله ، زمينه های اعتماد همکاری متقابل و دوستی ميان کشور های منطقه ما را مهيا خواهد کرد. بازار خريد و فروش مواد مخدر را جنگ افزار های مرگبار ، و تروريزم رونق کنونی خود را از دست خواهد داد و ملل و مردمان اين منطقه جهان در فضای بی غبار صلح ، دوستی ، تفاهم ، همکاری ، اعتماد و احترام متقابل زندگی انسانی خواهند کرد.

****************************************************************

(1) ميرمحمدصديق فرهنگ ، افغانستان در پنج قرن اخير جلد دوم ، ايران ، ص 677 و 669

(2) خان عبدالغفارخان ، زما جد او جهد او ژوند ، کابل ، ص 1362 ، ص 737 الی 739

(3) سالنامه افغانستان نگارش شعبه سوم وزارت امورخارجه افغانستان ، ص 118 الی 134

(4) مناسبات افغانستان و شوروی از 1919 تا 1962 ص 78

(5) سالنامهً    1339  افغانستان ، کابل ،ص 27 و 28

(6)  سالنامه 1339 افغانستان ، کابل ص 272

(7) سالنامه 1340 افغانستان ، کابل ص 216 تا 224

(8) سالنامه 1341 افغانستان ، کابل ص 92

(9) افغانستان د دموکراسی او جمهوريت په کلونوکی 1963 ـ 1978 ليک وال عبدالغفار فراهی ص 210 ، ناشر دانش کتابتون چاپ دوم پشاور

(10) افغانستان د ديموکراسی او جمهوريت په کلونو کی 1963 ـ 1978 ليک وال عبدالغفار فراهی ص 210  ، ناشر: دانش کتابتون ، چاپ دوم پشاور

                                                                                                                                       (11 (  ) ا. هارون ، داود خان د کی جی بی په لوموکی ، پشاور ، ص 114

(   12  ) : گزارش زلمی محمود   غازی سفیر کبیر افغانستان به شهنشاه ایران  در باره برکناری افسران تحصیلکرده شوروی  از مقامات  رهبری حکومت  وقو  ای مسلح    یادداشتهای علم وزیر دربار       ص 58             ج  ششم 1355    -1356   ویرایش   علینقی  عالیخانی    

 (   12  )   ديگو کور دو ويز وسليک هريسن ، حقايق پشت پرده تهاجم اتحادشوروی به افغانستان ( ترجمه  بزبان دری عبدالجبار ثابت ) پشاور ؛ می 1996 ص 26 ،  27 

 (     13  )   ديگوکوردو ويز و سليک هريسن ، حقايق پشت پرده تهاجم اتحادشوروی به افغانستان ، پشاور ؛ ص 3 ^ 26 ، 32

(14) 

   (  14)    دکتر نجيب الله ، نامهً اشد محرم به ميخائيل گرباچف ( ترجمهً مسعود روفی ) اروپا ، صابر « مجله » شماره 24 ، حمل 1377 مطابق اپريل 1998

(15)

سيد مسعود پوهنيار ، ظهور مشروطيت و قربانيان استبداد ، پشاور ، جلد دوم ، ص 6 و 19   

اکادميسين دستگير پنجشيری

ایالت  واشنگتن   -امریکا

11جدی 1388  خورشیدی برابر به 1جنوری   2010 م