الله وطندوست

انتخابات موجود و پارلمان آینده

طوریکه از نزدیک مشاهده و با عده یی از کاندیدان ولسی جرگه صحبت صورت گرفت، ترکیب، خواست ها و اهداف کاندیدان ولسی جرگه نا متجانس و متفاوت است.

 در زمره کاندیدان عده یی از اعضای قبلی پارلمان حضور دارند که به انتخاب مجدد خود باور مند و مطمئن اند.

رهبران و قوماندانان جهادی و نیمه رهبران کوشیده اند بجای خود فرزندان خود را به پارلمان بفرستند و طبعا منحیث صلاحیت داران رای مردم از پیروزی فرزندان خود مطمئن هستند.

جوانانی که تحصیلات عالی دارند و یا هم اسناد تحصیلی را به شکلی از اشکال بدست آورده اند در میان کاندیدان بخش عمده را تشکیل می دهند. این جوانان عمدتا وابسته به تنظیم ها ی جهادی ویا احزاب راجستر شده اند. گرچه این جوانان چندان شناخته شده نیستند؛ اما با اتکا به تنظیم و حزب مربوطه و امکانات مالی مورد ضرورت به کامیابی خود مطمئن به نظر می رسند....

در میان نسل جوان کاندید در ولسی جرگه تعداد ژورنالستان، فرهنگیان واهل قلم نیزکم نیستند که هر کدام با اتکا به شهرتی که از طریق کار در وسایل اطلاعات جمعی بدست آورده اند، کامیابی خود را مسلم می دانند.

روشنفکران وابسته به سازمان های چپ و دموکراتیک نیز اینجا و آنجا خود را کاندید نموده اند و حتی ائتلاف نیروهای ملی و دموکراتیک را نیز بوجود آورده اند تا از این طریق بتوانند نما ینده گان خود را به پارلمان بفرستند.

اکثر کاندیدان چه جوان یا مسن، وابسته به تنظیم ها واحزاب و یا مستقل، بصورت عموم فاقد برنامه واهداف دقیق اند. فقط شعار های در پلاتفورم انتخاباتی آنها به چشم می خورد وبس. از جانبی انقطاب کاندیدان به اقوام، قبایل و ملیت ها جدا نگران کننده است. بدین معنی که کاندیدان عمدتا با اتکا به قوم وقبیله و با در نظر داشت رای قومی وارد معرکه انتخاباتی شده اند و برای کسب رای قوم و ملیت خودی بر طبل برتری طلبی و افتراق دامن می زنند و از تخریب و بد گوئی قوم، قبیله و ملیت غیر خودی ابائی ندارند. تا حدی که مسئله تجزیه و جدائی ویا هم حذف ملیت های غیر خودی از جغرافیای موجود شعار داده می شود.

جالبست که هیچ کاندیدی در مورد فقر زدائی، ایجاد کار و محو اعتیاد که عمده ترین مشکل امروزی کشور را تشکیل می دهد حرف دقیقی ندارند. از نظر آنان گوئی مردم خلق شده اند تا همیشه با فقر، بیکاری، مرض و نا امنی زیست نمایند و به امراض گوناگون جسمی و روحی گرفتار باشند و برای تسکین درد بی درمان خویش به اعتیاد رو آورند، اما در انتخابات در برابر لقمه نانی به کاندیدان قوم و قبیله خود رای دهند تا زمینه زنده گی مصئون و مجلل آنان را فراهم نمایند. به استثنای چند چهره انگشت شماری که واقعا به منظور خدمت به مردم و انعکاس صدای اکثریت خاموش در پارلمان خود را کاندید نموده اند. دیگران پارلمان را وسیله تامین مصئونیت، محل امتیاز گیری و پله ئی برای کسب مقام و کرسی می دانند و می خواهند از طریق پارلمان به نان و نامی برسند ویا هم برای حفظ قدرت و ثروت های باد آورده قبلی در کرسی های پارلمان تکیه زنند.

بدین ترتیب پارلمان آینده با آنکه عده یی چهره های جدید عمدتا جوان را با خود خواهد داشت اما از نظر ماهیت، پار لمانی ارتجاعی،نا کار آمد و حتی خیلی جنجالی نسبت به دوره های قبلی خواهد بود. زیرا مردم بنابر تسلط روابط اجتماعی عقب مانده قوم محور، مجبوریت های معیشتی و بیم از تفنگ و مافیا بهیچ صورت رای خود را آزادانه مورد استفاده قرار داده نمی توانند. در نتیجه زور گویان،قلدران و باند های مافیائی به یاری حاکمیت فاسد امریکائی ـ جهادی به پارلمان راه می یابند و پارلمانی تابع دولت مزدور کنونی ایجاد می گردد. 

با در نظر داشت آنچه گفته آمد امید بستن به پارلمان آینده و توقع بهبود وضع کشور از وکلای گویا انتخابی توقعی بیجا خواهد بود. فقط می توان امید وار بود که گروهی ولو خیلی کوچک بتواند منحیث اپو زیسیون نیرومند در برابر فیصله ها و تصمیم های خلاف منفعت مردم ایستاده گی نموده  بدون سهمگیری در معاملات آشکار و پنهان دولت دست نشانده بتوانند صدای مردم را هر چه رساتر بلند نمایند.