( انجنيرعبدالحسين تلاش )         

مروری براستراتژی جديداوباما در مورد وضع موجود افغانستان

    مگر اهمیت قایل شدن به  ظاهر و باطن « ستراتیژی جدید » اوباما ، برای آیندهء نیك وطن و مردم و ایجاد نظام واقعاً مردم سالار و دموكراتیك و مستقل و ...، بسیار خنده آور و مضحك  به نظر نمی رسد؟ آخر همین آمریكایی های اشغالگر و متحدین جهانی شان ، نيستند که برای مبارزه بر ضد القاعده و دست گیری بن لادن؟!(۱)  و« ایجاد ثبات و بازسازی» اقتصاد جنگ زدهء كشور ، بیش از هشت سال در افغانستان حضور فزیكی داشته و دارند؟ اما با دریغ كه با گذشت هر روز وضعیت امنیتی  ناگوارتر و مصیبت های فراوان و استخوانسوز اجتماعی و اقتصادی، سیر صعودی و غم  انگیزرا می پيمايد. علاوه بران، آنچه كه « تهدیدات؟! و نیرو مندی  رو به گسترش رزمی طالبان و القاعده »  بوسیلهء سخن گویان نیرو های اشغالگر، خوانده می شود، اذهان عامه و ساده لوحان سیاسی ( چه در داخل كشور های اشغالگر و چه در خارج ازان، خاصتاً افغانستان ) را مسموم ... و با لنتیجه زمینهء پذیرش ذهنی و روانی آنان را برای افزایش نیرو های نظامی به ميهن مامساعد ساخت.  این در حالی است كه  در حدود  یكصد یازده هزار افسر و سر باز اتحادیهء اشغالگران ( از جمله  شصت و هشت هزار تفنگ دار دریایی آمپریالیسـم آمریكا) در سرزمین ما وجود فزیكی و فعال دارند؛ ولی بجای تحقق وعده های شیرین و عوام فریبانهء قبلی كه شامل « دستگیری اسامه بن لادن(۱)،طرح و تطبیق ستراتیژی سالم برای نابودی ریشه ئی تروریستان و تند روان اسلامی و بر قراری نظم و آرامش دایمی در افغانستان، سازماندهی عملیات مشترک این نیروها با نیروی های نظامی؟ داخلی تسریع و تشدید کمک های انسانی  وبشر دوستانه به مردم افغانستان ، جلب اعتماد مردم به  آینده ء فارغ از وحشت، جنگ و خون، نابودی ریشه یی كشت و قاچاق مواد مخدر،ایجاد دولت دموكراتیك و مردم سالار ( نه دین سالار ) و...!» .  اما  آینده و تجارب هشت سالۀ گذشته ،عكس آن وعده ها رابه نمايش گذاشت.

     چنانچه ما حد صداقت در گفتار وكردارسروران نیرو های اشغالگر در رٱس امپریالیــســم آمریكا را، از  نتیجهء عمل « مؤثر ؟! و  سازندهء» آنان  در« آموزش نیروهای امنیتی  حرفوی وکارآمد افغان» ، ایجاد اردو ی مجهز؟ وبا توانایی لازم رزمی و  مورال قوی وطن پرستانه ، چون مشتی نمونهء خروار،دیده و می بینیم. آن« اردوی حرفوی وکارآمد افغانی» كه ما درجهء شهامت( ! ) و كارایی ( ! ) آنان را،یكجا با جهانیان  درروز یاد بود از« پیروزی انقلاب اسلامی ؟!» ( هشتم ثور سال۱۳۸۷) ،  نظاره نمودیــم كه به طور فاحشی  ضعف و بی كفایتی، ترس و جبن، بزدلی یا شجاعت بزغاله مانند سالاران  امنیتی کشور را به نمایش گذاشت؛ و آن افتضاحی بود ننگین ،بی سابقه وتاریخی و مایهء شرمساری سران رژیم وابسته و مافیایی كشورو وزرای « قوای مسلح  باز سازی » شدهء  میهن ما!

     فرار« مردانه » رهبران ؟! تنظیم  های جهادی، سیافان و شمشیر زن؟ ها و مارشال؟! ها و جنرال های زاییدهء دامان نامقدس  آی اس آی ،  در حالی صورت گرفت كه آقای كرزی رئیس  دولت  انتقالی وقت افغانستان ، درفبروری ۲۰۰۳ با چاپلوسی  و دید احمقانه از وضعیت كشور و جهان و منطقه ، در ديدار خود بادونالد رامسفلد وزير دفاع  وقت آمريكا اظهارنمود:

     «  جنگ  گسترده  با تروريسم  با موفقيت  پايان  يافته  است ، اما هنوز كارهای كوچكی در افغانستان  و مرزهای اين  كشور باقي  مانده  است  كه  ما بايد آنها راانجام  دهيم ...» و به ادامهء این اظهارات  مشمئز کننده از كمك (!) « رامسفلد » در چارچوب  طرح  پنتاگون  برای  تشكيل ارتش  ملی ؟! افغانستان  كه گویا امنيت  و ثبات  را در كشور برقرار خواهد كرد، تقدير نمود .

 سخن كرزی از ارتش ملی (!)، همان ارتشی  بوده و است كه  سران و سروران آن كه مدال  های شجاعت (!)، عقاب(!)افتخار (!)، خنجر (!)، طوفان (!) ... به سر و سینه و گردن و شانه و ... آویخته بودند،و همانطوریكه گفته شد صفت خود را چون كاسهء چینی؟ در هشتم ثور سال ۱۳۸۷ نشان دادند!

       آنچه كه از نتایج بدست آمده طی هشت سال اشغال تا اینجا بطور خیلی كوتاه و ساده بیان گردید، گواه برانست  كه نیرو های اشغالگر برای تداوم حضوراشغال گرانه وتز افزایش روز افزون قوت های نظامی شان در سرزمین  ما كه باز تاب اهداف ا ستراتیژیك آنان در منطقه است، خود زمینه ساز چنین وضعیت خونین و نامیمون در افغانستان وآن طرف خط مرزی دیورند بوده و می باشند.

          اعزام سی هزار سر باز اضافی نیز جزء همین برنامه و اهداف طویل المدت آمریكایی ها و متحدین «ناتو»ی آن است! وضاحت  كامل دارد كه اتحادیهء آمپریالیستان اشغالگر،  بعد از سقوط رژیم خود ساختهء طالبان ، از روی عمدو خلاف آنچه كه طی هشت سال گذشته بوسیلهء  اشغالگران و مزدوران « وطنی» یا « افغانی » شان  تبلیغ گردیده و می گردد، نه به بازسازی اقتصاد ملی و آ سیب دیدهء  کشور توجه خاصی  مبذول داشته اند، و نه هم  به ایجاد ساختار نهادهای سیاسی، اداری، مدنی و حقوقی كارآمد، بمثابه مدافع واقعی حقوق مدنی و دموكراتیك شهروندان، بویژه زنان؛ دفاع از آزادی بیان ، وجدان و عقیده ( نه بشکل نمادین) وهمینطور جدايی دین از دولت و سیاست و... جلب اعتماد و اطمینان مردم این کشور نسبت به آیندهء خود و فرزندان شان.

حال كه آقای اوباما ، اعزام سی هزار نیروی « تازه نفس » را ظاهراً برای « آموزش نیروهای امنیتی کارآمد افغانی وایجاد شرایط مناسب برای انتقال مسئولیت  به افغان ها» ادعا نموده است، با آنچه كه دربالا گفته شد و با آنچه كه ما طی دوران اشغال شاهد بوده ایــم، مگر می توان  بر صداقت این سخنان شك و تردیدی نداشته باشيم؟ آن موضوع

  دیگری كه  می توانددر خور توجه  باشد، این است كه دراین «ا ستراتیژی جدید» ، شیوهء جدید بر خورد زمامداران قصر سفید با پاكستان ( آنچه كه آقای اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی اش وعده داده بود) ، كه از سه دهه بدینسو به  پناه گاه شناخته شده و امن  بنیاد گرایان دینی و تروریستان بين المللی و محل تربیه و تسلیح آنان مبدل گردیده وازآنجا برای دهشت افگنی و خرابكاری به كشورما و سایر نقط جهان، از جمله هندوستان صادر شده ومی شوند؛ مثل گذشته با شفقت « مادرانه » ناروشن و در پردهء ابهام گذاشته شده است.

با چنین شیوهء عمل و حركت اشغالگران،« خطر ... امنی متحدان ... و امنیت عمومی دنیا...»  و خلاف سخنان شوخی آمیز اوباما « این جنگ با موفقیت پایان » نخواهد یافت؛ بلكه این وضع همینطور، یكجا با حضور و افزایش نیروهای نظامی آنان  در افغانستان،  باقی خواهد ماند؛ یعنی آب همینگونه گل آلود و جویبار خون در كشور مان روان نگهداشته خواهد شد، تا آمریكا اهداف  وسیع استراتیژیك منطقوی اش را دنبال كند.  

     اينکه اوباما گفته است :  

   « سربازهای اضافی آمریکایی و بین المللی به ما اجازه خواهند داد که سرعت انتقال مسئولیت به نیروهای افغان را بیشتر کنیم، و به ما اجازه