۳۰دسمبــر ۲۰۰۹، انگلستان

   ( انجنيرعبدالحسين تلاش)

آمپریالیستان آمریكا بدنبال كشتارهای قبلی، اینك در دهـم محرم،

 كربلای خونین دیگری آفریدند

هنوز غــم، درد و الــم ماتم زدگان فاجعهء خونبار بالا بلوک ولایت فراه و  روستای "ارمل"، ولایت لغمان  تسكین نیافته  و خون در كالبد ده ها تن ازجان باختگان به خاك خفتهء آن محلات ( شامل زنان و اطفال ) نـخشكیده است كه  اشغالگران بی عاطفه حادثهء غم انگیز دیگری آفریدند.

طبق اطلاع رسانه های داخلی و بیرون مرزی از جمله خبرگزاري فارس، از قول "فضل الله واحدي " والي ولايت كنر، روز يكشنبه ۶جدی مطابق دهــم محرم، روز عاشورا در اثرعمليات نيروهاي آمريكايي كه ساعت يك بامداد همان روز،  در ولسوالی نرنگ ولایت کنر صورت گرفت،حد اقل ده تن جان باخته كه از جمله هشت تن آنان دانش آموز بوده اند. اینست یكی از دست آورد ستراتیژی جدید(!) بارك  اوباما، از جمله « محافظت اشهروندان عادی افغانستان و جلوگیری از تلفات افراد غیرنظامی !» ؛ كه ما این حملهء خون خواران جهانی را، مانند گذشته شدیداً تقبیح نموده و با عاملین آن نفرین می فرستیم!  

در اعتراض به این جنایت خونین ، صد ها تن از محصلین دانشگاه تعلیم و تربیت ولایت ننگرهار بروز چهارشنبه ، ۳۰ دسـمـبـر ۲۰۰۹ ، در شهر جلال آباد  مظاهره کردند. آنان خواهان مجازات عاملین این رویداد تكاندهنده شدند و تقاضای جلوگیری از تكرار این گونه عملیات  وحشیانه توسط نیروهای خارجی را، بعمل آوردند.

گفتنی است که در این مظاهره تصویر اوباما رییس جمهور امریکا به آتش کشیده شد و شعارهای مرگ بر امریکا و جامعه جهانی را ( كه همان ناتو و متحدین نظامی و اشغالگرش است )  سر دادند. همچنان « ده ها تن از شهروندان خشمگین در اعتراض به کشته شدن تعدادی از افراد ملکی به اثرعملیات اخیر نیرو های بین المللی در ولایات کنر، لغمان و بغلان، بعد از چاشت روز چهارشنبه در منطقه خوشحال خان مینه کابل دست به تظاهرات مسالمت آمیز زدند .... این تظاهرات در حالی صورت می گیرد که به گفته برخی از مقامات دولتی افغانستان به تازه گی در جریان عملیات نیروهای امریکایی در ولسوالی نرنگ ولایت کنر حد اقل ده غیر نظامی هلاک شده اند.». ( رادیوی آزادی ۳۱ دســمـبـر ۲۰۰۹ )

 رئيس جمهوردست نشاندهء افغانستان ، طبق روال گذشته، برای فریب عوام الناس ، خواهان تحقيقات جدي (!) در اين رابطه شده است و « اسدالله وفا مشاور رییس جمهور کرزی به رادیو آزادی گفت، هشت تن از قربانیان این واقعه که شب دوشنبه در ولسوالی نرنگ ولایت کنر رخ داده، شاگردان مکتب بوده اند» و آقای وفا خود « مسؤول هیات اعزامی از سوی رییس جمهور حامد کرزی به ولایت کنر» بوده است (رادیو آزادی ۳۱ دسمبر ۲۰۰۹)

 یقین كامل است كه این سخنان پر طمتراق و دفع الوقت آقای كرزی ، مانند سلسلهء تحقیقات(!) قبلی ، جز خشت زدن بروی دریا چیزی دیگری نمی تواند باشد و از چنین نظام و نظام سالاران نفرت انگیز و چنین رئیس

 دولت (!)  بی كفایت، بی صلاحیت و بی درایت هــم نباید توقع انسان دوستی و وطن خواهانه  داشت.

چنانچه همه مطلع اند كه چندی قبل در ولايت "بغلان " نيز، عمليات نظاميان درنده خوی آمريكا، جان تعدادي ازغيرنظاميان آن ولایت را گرفت و« هيأت های دولتی (!)» گماشته شده به آن جا، آن را تاييد كردند؛ اما از سرنوشت و نتیجهء نهايي« بررسی» آن حادثهء دلخراش (همان طوریكه  تصور می رفت وانتظار)نیز ، هيچ اطلاع  و خبری پخش نگردید و نمی گردد.  

قبل ازان نیز« باشنده های منطقه سنگکار ولسوالی واته پور ولایت کنر به رادیو آزادی »اطلاع داده بودند «که در اثر بمبارردمان نیروهای ناتو  درین محل 36 تن از افراد ملکی کشته شده اند.

ساکنان واته پور ولایت کنر می گویند : قریب به 9 نفر از اعضای یک خانواده در یکی از این بمباردمانها در روز پنجشنبه کشته شده اند . در هنگام بخاک سپردن این کشته شده ها در روز جمعه بمی  دیگری پرتاب شده و 35 نفر غیر نظامی دیگر را هلاک کرد...

والی کنر گفته است : وی در مورد این رویداد اطلاعات کافی ندارد اما تحقیقات را جهت دریافت معلومات دقیق آغاز کرده است » . ( رادیو آزادی ، صبح 11، 7 جولای 2007 میلادی)

 كجا است نتیجهء آن تحقیقات(!)و پیگیری ها (!) كه قناعت مردم مظلوم ولسوالی واته پور را فراهم و عاملین آن به داد گاه بین الملـلی رسماً معرفی شده باشد؟

همینگونه بدوام این سریال آدم كشی گستاخانهء آمریكایی ها ، باید یاد آوری نمود كه « نتایج تحقیقات دو حادثه در ولایت های ننگرهار و کنر در شرق افغانستان نشان می دهد که کشته شدگان این رویدادها افراد غیرنظامی بوده اند.

برهان الله شینواری، معاون مجلس سنا و رئیس هیئت تحقیق می گوید در حمله نیروهای ائتلاف به مراسم عروسی در ولایت ننگرهار۴۷ تن کشته شده و نه تن دیگر زخمی شده اند

از سوی دیگر محمد امین نورستانی، رئیس اداره حقوق وزارت دفاع افغانستان- که حادثه حمله هوایی نیروهای بین المللی یاری امنیتی (آیساف) در ولایت نورستان را بررسی کرده- می گوید در این حمله دست کم ۱۷غیرنظامی کشته شده و ۹ تن دیگر زخمی شده اند.

کشته و زخمی شدگان حمله ی روز پنجشنبه (۱۳ سرطان/تیر) کارمندان یک درمانگاه و ساکنان ولایت های کنر، نورستان و ننگرهار بودند. و ... رئیس جمهور افغانستان گفته است که کشتار غیرنظامیان درعملیات های نظامی غیر قابل تحمل است. ». (جمعه ۱۱ جولای۲۰۰۸ بی بی سی)

گفته اند كه « كور هم میداند دلده شور است » و منظوراز این غیر« قابل تحمل » گفتن های مكرر، جز دوام «آب در هاونگ كوبیدن »و خاك زدن بر چشم  مردم،دیگر چه می تواند باشدبه غیراز دوام حكومت ننگین وتحمیلی خود وشركاء مستقیم و غیر مستقیم اش بر مردم مظلوم، بی نوا وبیچارهء ما!

مگر تا همین امروز هموطنان به اشك و خون نشسته ی ما، به غیر ازشنید ن این اصطلاح تكراری « غیر قابل

 تحمل » ، از زبان كرزی ، كدام اقدام قانع كنندهء دیگری را از « زعیم و زعمای » دولت اسلامی (!) و سران و سروران « جهادی» دیده و شنیده اند ؟! كدام یك ازین قاتلین اشغالگر، جنایت كاران جنگی و فاجعه آفرینان بی رحم ( كه  ده ها نمونه و مثال های  حملات مرگبارو خانمانسوز دیگرشان را نیز می توان یاد آوری نمود)، به مراجع « عدلی و قضایی داخلی دولت اسلامی (!) افغانستان » و یا به محاكم بین الـمللی معرفی ومجازات گردیده اند؟ آیا با دوام همین نظام ضد ملی و دست نشانده ، میتوان  به جز از همین «غیر قابل تحمل (!)» گفتن ها، دیگر امیدی داشت؟ هر گز! به غیر از امید كاذب!

 (( بخوانید شما تروریستان رسانه یی ؛ بخوانید شما مزدوران ، و مداحان( رسانه یی و غیر رسانه یی)آمپریالیسم خون آشام آمریكا ، در میهن ما! و جواب دهید تا چه وقت این گونه وحشی گری ها وكشتار مستمرهموطنان ما توسط مدعیان «دموكراسی وحقوق بشر» و تا چه وقت بسنده بودن به « غیر قابل » گفتن ها؟))    

حقيقت انکار ناپذير اين است که دوام قتل وحشيانه و قصابی هموطنان و بی گناه ما و جنايت هولناك و گستاخانهء اشغالگران امپریالیستی از جمله در روز عاشورا در ولسوالی نرنگ ولایت کنر ولایت كنر، بار ديگر چهره‌ی واقعی این مدافعین دروغین حقوق بشر و درندگان تشنه به خون  را، بیشتر از پشت پرده‌ی ریا و تزويرِ بيرون آورده و دلیل حضور این جهانخوران وحشی را در سرزمين جنگ زده و آغشته به خون ما، به غافلان و آشفته حالان سیاسی ، پیوست به گذشته بیان داشته و میدارد.

امروز صدای داد خواهانهء تن بی روح و آغشته به خون این قربانیان و ندای جانگداز داغدیدگان این مصيبت هولناك (جمع مصیبت های خونین هشت سال گذشته )، به هر انسان  وطن خواه، با وِجدان و با شرف كشور( نه نفس پرستان ، خيانت كاران ،جنایت كاران، وطن فروشان، معامله گران ، تاجران و دزدان دین و ایمان و مداحان و سخن پردازان رسانه های وابسته ، فریبكاروخود فروش و... ) كه  درهرگوشه ء از جهان  قراردارند، بسیار درد آور و تكاندهنده  است.

مگرحیرت آور و مایهء شرمساری نیست كه تا حال « نیرو های چپ » كه برای فعالیت آزادانهء سیاسی و اجتماعی شان از دوایر مربوط به رژیـم تحمیلی و مفسد ... جواز دریافت كرده ، نتوانسته اند كه حتا برای یكبار هم بطور جمعی و متحدانه ، ندای اعتراض وطنپرستانهء خود را بر علیه چنین فجایع ضد انسانی ،با سازمان دهی مارش های خیابانی و گردهمآیی ها یكجا با مردم معترض، بلند كنند؟ مردم كه خود بطور خود جوش بار ها به خیابان ها ریخته و شعار های ضد اشغالگران را سر داده اند و بیرق آمپریالیسم آمریكا را به آتش كشیده اند؛ مگرمضحك به نظر نمی رسد كه سخن فراوان از ایجاد و فعال بودن « ده ها و چند ها » سازمان حزبی رسماً فعال درآنجا و اینجای كشور، رانده شود ولی در مقابل چنین مصيبت های خونین ودوامدار برخورد سطحی و جفاكارانه نمود؟

درین مرحلهء حساس سیاسی ـ اجتماعی كه این نیرو های « چپ» و رسماً فعال ،قراردارند و چشم آزمایش بیرحمانهء تاریخ جداً متوجه شان است ، چنین خموشی ها و بی تفاوتی ها را، چه  می توان نامیدو یا تعبیر كرد ؟ اشتباه و كاستی ؟ سر درگمی سیاسی؟انحراف  فكری؟،ملاحظه‌كاری؟ و یا كدام تعبیر و تعریف دیگری بالاترو بدتر ازان؟ از جمله جنون خود محوری و عشق به دوام پراگندگی تشكیلاتی و... ! مگر دوام تكیه به سكوت اختیاری و بی تفاوتی در برابروضعیت دردآورمردم مظلوم افغانستان بی صاحب ( سایر فجایع و بی عدالتی های استخوانسوز اقتصادی، اجتماعی، اداری، ... افزون از شمار را كنار میگذاریم ) از جانب همه  نیروهای مدعی « چپ » و رسماً  فعال در كشور را ، ( كه هر یك« چپ » بودن  و « ملی » بودن خود را بر دیگری  چرب تر توصیف می كنند) ، نمی توان هماهنگی و یا توافق غیر آگاهانهء شان  با فاجعه آفرینان اشغالگر،مانند« سكوت علامهء رضا  » تعبیر كرد؟

جواب نه، زمانی معتبر و در خور پذیرش است كه آنان در برابر همه مصیبت های تحمیلی بر مردم جفا دیدهء ما ، باید بدون هراس، متحدانه و به موقع ( با نظر داشت درسهای گران بهای بجا مانده ازفرهنگ  مبارزات شجاعانهء ح د خ ا، حزب وطن پرستان افغانستان ، نهفته در آرشیف تاریخ میهن )، عكس العمل صریح، به موقع و وطن پرستانه با ماهیت واقعاً چپ وبا  طرح و ارائهء شعارهای بر خاسته از درد و رنج و خواست مردم،  نشان دهند؛ و اعتراضات گروهی آنان را از حالت خود جوش و یا« خود بخودی» با دادن آگاهی  سیاسی وسازمانی بسوی خود و به صفوف خودبكشانند و علاوه بران اعتماد روز افزون زحمتكشان و ستمكشان میهن را بسوی اهداف ملی،دموكراتیك و انسانی جلب كنند ! درغیرآن چه جوابی به مردم مظلوم و تاریخ كشورخواهند داشت؟

همهء این مصیبت های وطن شمول، دست آورد های مرگ آفرین هشت سال حكومت ننگين تحمیلی و دوام تسلط مشتی از جفاكاران و دزدان داخلی وبین المللی برسرنوشت وطـن و تبدیل كشور به قــتلگاه و قصابـخانهء هم میهنان مان ،(كه همه بیانگر ماهیت ضد بشری استیلا گران و تروریستان  بیرحم  و گماشتگان داخلی شان است)، پيام ها ی هشدار دهنده ی تاریخی است به تمام نیرو های كه خود را وارث راه مبارزین وطن پرست ؛ مبارزین ضد استبداد، ستم ملی و طبقاتی؛ ضد استعمار، استثمار، آمپریالیسـم و« جهانی سازی » نظام سرمایه سالاری ،نظام غارتگر ارزش های آفريدهء كارگران و زحمتكشان كرهء خاكی ؛ مبارزین راه عدالت انسانی و اجتماعی و بر قراری نظام واقعاً دموكراتیك و انسان سالار ... كه تا دیر نشده ، صفوف خود را واحد و فشرده سازند و سازمانی راایجاد و اساس گذاری نمایند كه بتواند نقش بسترسازي واقعي برای بسیج زحمتكشان را ،بربنیاد اندیشهء علمـی ایفا كند؛ اندیشهء بی بدیل كه یگانه وسیلهء رشد آگاهی سیاسی و طبقاتی وتشكل سازمانی وسیاسی كارگران و همه زحمتكشان میهن و تبدیل آن به نیروی لایزال مادی برای تغییر جامعه و نظام سیاسی و اجتماعی ( كه دران هر نوع گرایش های سلیقوی، ملی، زبانی، سمتی، قومی ... وجود نداشته و ندارد) بوده و می باشد ؛ و آنگه رفتن بسوی ایجاد جبهه واحدملی، دموكراتیك ، ضد امپریالیسم ، ضد تروریسم و ضد هر نوع عمل مافیایی ... ؛ و فقط بدین طریق است  كه می توان به مثابه نیروی فشار و باز دارنده درمقاب