هدایت حبیب

یادی از جاودان یاد ببرک کارمل و رفیق همرزمش محمود بریالی

        جامعه شناسی علمی همان طوری که نقش توده های مردم را بمثابۀ سازندگان واقعی تاريخ و تکامل جوامع بشری تعيين کننده ميداند و باکیش شخصیت مخالف است،درعين زمان نقش شخصیت ها و رهبران سياسی را در مراحل و مقطعهای معین تاریخ ، درزمينۀ بسيج و رهبری توده ها،در سمت و سوی حرکت و اشکال گذار ازمراحل معين تاريخ ؛ درسازماندهی نهضت آزاديبخش ضد استعمار و حصول استقلال کشورها ازيوغ بيگانگان، بسا ارزشمند و درخورتوجه جدی می پندارد.

      درکشورما نيز درمراحل مختلف تاريخ، نقش شخصيت ها و رهبران سياسی چه درنبرد های آزاديبخش ضد استعمای و حصول استقلال ميهن و چی درمبارزات عدالتخواهی ضد استبداد سلاطين و حکومتهای ستمگرداخلی و حاميان ارتجاعی و امپرياليستی آنان، اظهرمن الشمس بوده است.

 چنانی که در نیم قرن گذشتۀ تاریخ کشور ما نقش زنده ياد ببرک کارمل بمثابۀ پرچمدار جنبش محصلان دردورۀ هفتم شورای ملی؛ درتأسيس حزب دموکراتيک خلق افغانستان و رشد و تکامل کمی و کيفی اين حزب تا ارتقای آن به مرحلۀ رهبری جنبش و احراز قدرت سياسی و انجام خدمت به مردم افغانستان دردهۀ هشتاد ميلادی خيلی ها درخشان بوده است.

 نبود همچو شخصیت آنچنان که ديده شد موجب سقوط حاکميت، متلاشی شدن نهضت دموکراتيک و آواره شدن نه تنها اعضای حزب؛ بل همه روشنفکران و فرهنگيان کشور را درقبال داشت که تا اکنون هم به تامین پیوند پارچه های از هم گسستۀ ح.د.خ.ا فایق نمی آییم.

سیاهی لشکر نیاید بکار        دوصد مردجنگی به ازصدهزار

        رهبران واقعی به سان ببرک کارمل و همچنان همرزم صديقش محمود بریالی به احجار کریمه یی می مانند که آنها را تاریخ در فاصلۀ قرن ها از بطن جوامع بیرون می آورد؛ تا بمثابۀ ناجی بیچارگان و رهنمای درماندگان تحت ستم، نقش و رسالتی را که ضرورت زمان است به انجام رسانند.

       در کشور ما اکنون از هر سو سنگهای شور بختی و فلاکت به سر مردم ما می بارد: از یک طرف بالهای نا میمون اجانب بر فراز وطن ما سایه سياه افگنده است و ستون پنجم آنها همچو سرطان در پیکر جامعۀ مجروح ما ریشه دوانیده است؛ از جانب دیگر امکان تسلط سیاه ترین عناصر تایخ بر کشور و مردم ما متصور است؛ از سوی هم به طور روز افزون تخم نفاق بین ملیتهای باهم برادر میهن ما بذر می گردد ؛ درچنين حالت  وسیلۀ نجات یعنی نیرو های ملی، مترقی و چپ، بخصوص خانوادۀ بزرگ ح.د.خ.ا هم پراگنده است.

       اين جا است که فقدان رهبرانی چون زنده ياد ببرک کارمل و يار هميشگی اش محمود بريالی بمثابۀ رادمردان بزرگ تاريخ، نسبت به هر وقت دیگر بیشتر متبارز و محسوس  می گردد.

      ما درحالی که یادهانی  از خاطره های تابناک هردو رزمنده و انقلابی بزرگ را در سالگرد جاودان شدن شان ، گرامی ميداريم  از بارگاه ایزد تاریخ، آفرینش مانند های آنها را برای دفاع و نجات جامعۀ ما تمنا می نمایم.

                   روحشان شاد و یاد شان گرامی باد!