محمد الله وطندوست

ادعاهای بلند پروازانه حکمتیار از کجا آب می خورد؟

امیر حزب اسلامی افغانستان جناب گلبدین حکمتیارکه چندی قبل بعد از سالها غیبت وغارنشینی بعد بعث بعد الموت دوباره بر سرزبان ها افتید و با تشریفات ملوکانه در ارگ ریاست حمهوری از جانب همفکران و هم تباران تمامیت خواهش مورد استقبال قرار گرفت، از همان بدو ورود تا امروز با سخنرانی ها و اظهار نظر های عجیب و غریب حلقات سیاسی کشور را متعجب و مبهوت نموده است.

جناب شان هنوز به کابل تشریف نیاورده بودند که فرامینی در مورد رسانه ها صادر نمودند و حدود و ثغور کار تلویزیون ها را مشخص فرمودند و در مورد بکار برد کلمات و اصطلاحات نیز در فشانی هایی داشتند.

در کابل منحیث موسیچه بیگناه و کبوتر بی آزار صلح ،کوشش فرمودند تا مردم را قانع سازند که از گذشته های خونبار رهبران تنظیم ها صرف نظر نمایند و در برابر همه وحشت آفرینی ها و دهشت انگیزی های حزب اسلامی و دیگر تنظیم های هراس افگن چشم پوشی کنند. جناب شان به مردم تلقین فرمودند که خون شهدای دهه نود مردم کابل را که به هفتاد هزار تن می رسد فراموش کنند و قاتلین شان را ببخشند.

تا این جا فکر می شد که این سالار جنگجویان و هراس افگنان که سال ها قبل با تیزاب پاشی بر روی دختران معصوم ترس و هراس به فامیل ها ایجاد نموده بود و با قتل سیدال سخندان در صحن پوهنتون کابل رسم آدمکشی را در مبارزات سیاسی اساس گذاشته بود، ا کنون چهره بدل کرده و گذشت عمر جناب امیر را به تعقل و مدارا کشانیده است. اما ادعای اینکه جناب امیر و حزبش در شش ماه قادر است امنیت عام و تام را در شمال مستقر نموده همه مخالفین را بجایش بنشاند و امنیت عام و تام را در شمال تامین نماید، نشان دهنده تفکر دهه نود قرن گذشته این حزب است.

 جناب حکمتیار هنوز در موضع زور گوئی و اتکا بر سلاح قرار دارند و می خواهند صلح را از میله تفنگ تامین نمایند. از کجا معلوم که میله تفنگ جناب شان بجای هدف قرار دادن هراس افگنان طالبی و داعشی ، مخالفین تنظیمی جناب امیر حزب اسلامی و حریفان گذشته شان را مورد هدف قرار نمی دهد و حساب های تصفیه ناشده گذشته را تصفیه نمی کند؟

معلوم است که عدم تحویلدهی سلاح های دست داشته و نگه داری نیرو های مسلح حزب اسلامی، اهداف معینی را تعقیب می کند و در آینده بازهم وضع شکننده امنیتی را بیشتر شکننده و متشنج می سازد و با زور آزمائی مجدد با حریفان به نا امنی بیشتر دامن می زند. در غیر آن طبق پروتوکول عقد شده ،نیرو های مسلح حزب  بایست بلا فاصله و بدون تعلل و وقت کشی منحل و سلاح های شان بدولت تسلیم داده می شد.

اگر از این موضوع که خود تشویش آور و در اینده مشکل آفرین است بگذریم، ادعای دیگر جناب امیر حزب اسلامی نیز قابل تعمق و تأمل است. جناب شان در سخنرانی دیگری فرمودند که رییس جمهور آینده افغانستان کسی خواهد بود که حزب اسلامی می خواهد. به عبارت دیگر بدون توافق و حمایت حزب اسلامی هیچ شخص و نیرویی در کرسی ریاست جمهوری افغانستان تکیه نخواهد زد.

اگر این ادعای جناب شان را شوخی و خود بزرگ بینی حساب نکنیم ، در می یابیم که جناب امیر می خواهند امارت خود را در غیاب مردم و بدون در نظر داشت رأی مردم ایجاد نمایند و یکی از مریدان خود را در کرسی ریاست جمهوری نصب کند. لابد در آن صورت جناب حکمتیار همچون رهبر مذهبی ایران ، رهبر معنوی و مذهبی دولت اسلامی افغانستان خواهند بود و رییس جمهور مسؤول و جوابده در برابر مقام رهبری؟!

درست است که چنین سناریو بعد از دو، سه دوره انتخابات ریاست جمهوری و تمرین دموکراسی ولو ناقص در شانزده سال گذشته تحقق پذیر نیست. اما با چنین تصورات و طرح ها در هر گونه انتخاباتی می توان مشکل ایجاد کرد و نتایج انتخابات را به بن بست کشانید. چنانکه انتخابات گذشته با چنین زور گویی ها و اعلان قطعی پیروزی قبل از اعلام نتایج به بن بست رسید و بحران جدی را بوجود آورد که بالاخره جان کری وزیر خارجه اسبق امریکا طبق هدایت قصر سفید با ایجاد حکومت دوسره غیر کار آمد و بحران زا به غایله سرپوش گذاشت. از کجا معلوم که حلقات معینی در کشور های منطقه و کشور های ماورای ابحار چنین نظریات و طرح ها را به جناب امیر تلقین نکرده باشند و جناب شان با اتکا به دستگاه های استخباراتی خارجی از همین حالا به فکر نصب و تعيین رییس جمهور دلخواه خود نیست؟

سرمایه جهانی بدون در نظر داشت وضع اسفبارمردم و تلفات ناشی از چنین طرح های خطر ناک، برای تحق اهداف استراتیژیک خود بهر وسیله یی دست می یازد و از هر امکانی سود می جوید. اظهارات بلند پروزانه جناب امیر حزب اسلامی با سابقه درخشانی که جناب شان در تشنج آفرینی دارند، می تواند حلقات زنجیری باشد که به تحقق پلان های استراتیژیک سرمایداری جهانی در این منطقه پر آشوب جهان مدد رساند و کشور ما را طبق نقشه سرمایداری جهانی در رأس ایالات متحده امریکا، به مرکز افراطیت و هراس افگنی و به تخته خیزی برای صدور افراطیت مذهبی به آسیای میانه تبدیل نماید.

در چنین صورتی همه نیرو های ملی ،دموکرات، عدالتخواه و وطنپرست مکلف اند در برابرچنین طرح های شیطانی در صف واحد علیه ماجرا جویی های امپریالیزم  جهانی و پادو های منطقوی و محلی شان قرار گیرند و نگذارند که کشوربیشتر از این به جولانگاه هراس افگنان داخلی و خارجی تبدیل و بدبختی های مردم متداوم گردد.