هدایت حبیب

کابل به تشکیل دولت با مشارکت طالبان مصمم است

۸ صبح، کابل: شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان، در نشست کمیته روابط خارجی مجلس سنا تأکید کرده است که حکومت این کشور برای جلوگیری از جنگ داخلی در افغانستان راهکار «تقسیم قدرت» را پیشنهاد می‌کند.

اما، به گزارش خبرگزاری تسنیم، «حمدالله محب» مشاور امنیت ملی افغانستان گفت که کابل برای ایجاد یک دولت با مشارکت طالبان و همه جناح‌های دیگر مصمم است.

وی افزود که مردم افغانستان مخالف عضویت طالبان در دولت نیستند؛ اما مخالف حاکمیت این گروه هستند و برای جنگ با طالبان سلاح به دست گرفته‌اند.

به گزارش «اسپوتنیک»، محب تاکید کرد: افغان‌ها نمی‌خواهند طالبان بر تمام کشور حکومت کرده و دیکته کند، که مردم افغانستان باید چگونه زندگی کنند.

مشاور امنیت ملی افغانستان چندی قبل با اشاره به تشدید درگیری‌های اخیر این کشور اعلام کرد که جنگ طالبان مشروع نیست و این گروه برای کسب قدرت تلاش می‌کند.

محب همچنین گفته بود، که طالبان یک «واقعیت» در افغانستان است و دولت می‌خواهد که این گروه در کنار سایر مردم به طور صلح آمیز زندگی کند.

وی پیش از این نیز به تلویزیون یک گفته بود که درصورت شکست مذاکرات صلح با طالبان، دولت آمادگی‌ هر سناریویی را دارد؛ اما صلح از طریق مذاکره برای دولت اولویت دارد و تمام تلاش‌هایش را برای موفقیت گفت‌وگوها متمرکز کرده است.

اما به باور نگارنده، در اين سخنان آقای محب چيز تازه ای ديده نمی شود. زيرا اشرف غنی وعبدالله بار ـ بار اين حرف ها را تکرار گفته اند که طالبان دست از جنگ بردارند و در دولتی تحت رياست اشرف غنی شرکت کنند. وليک طالبان عضويت در دولت را " نه" بلکه رهبری دولت و تصرف تمام قدرت را خواهان هستند.

آقای قريشی هم روی تقسيم قدرت تکيه کرده است؛ نه مشارکت در کنار ساير گروههای داخل نظام موجود، که ميان اين دو طرح تفاوت فاحش وجود دارد.

طالبان اسلام ديوبندی طراز تفکر مولانا فضل الرحمان رهبر جماعت اسلامی پاکستان را می خواهند.

درمتن اسلام ديوبندی آزادی زنان مثل امروز و به رسميت شناختن فقه جعفری جواز نيست.

به گفته ی احمد رشيد، ژورناليست پاکستانی:« فعالين جمعيت علمای اسلام، ديوبندی ها هستند، که پيرو يک گروه اصلاح طلب بنيادگرا می باشند و اسلام و بويژه اوامر و نواهی آن درمورد زنان را به طرزی افراطی تفسير می کنند.

به علاوه ديوبندی ها ضديت عميقی با مسلمانان شيعه دارند و آنها را کافر می شمارند و در نتيجه ضد ايران نيز به شمار می آيند.

لذا، تفسير طالبان از اسلام با حال و هوای پشتونوالی، که رمز قبيله ای پشتونهاست؛ تفسيری به طور افراطی بدوی است. درحالیکه جمعيت علمای اسلام هرگونه نقش سياسی زنان را منع می کرد، طالبان آموزش و کار را نيز برای آنها ممنوع ساختند. جمعيت علمای اسلام، ايران و شيعه ها را لفظاً مورد حمله قرارمی دادند، طالبان عبدالعلی مزاری، رهبر اصلی شيعيان افغانستان را به قتل رسانيدند و در ماه جون ۱۹۹۷ سفارت ايران را، در کابل بستند.»

بنابرآن اختيار جنگ و صلح طالبان بدست ديوبندی های پاکستان و آی. اس. آی است. تا وقتی که دولت پاکستان دولت دست نشاندۀ خود را در افغانستان مستقر نکند و راههای تجارتی پاکستان از قلب افغانستان به آسيای مرکزی باز نگردد؛ آب های افغانستان به پاکستان و ايران به رايگان داده نشود؛ پاکستان و ايران طرفدار صلح و آرامش در افغانستان نيستند.

ايالات متحده امريکا هم غنی و عبدالله را در مورد توقف جنگ و تأمين صلح ، جواب رد داد و گفت، که افغانها مسائل داخلی کشور خود را خود شان حل و فصل نمايند. درحالی که موضوع افغانستان از مدت پنجاه سال بدين طرف موضوع داخلی "نه" بلکه بين المللی بوده و بيست سال اخير چهل کشور خارجی دراين سرزمين مداخله نظامی اشغالگرانه داشتند؛ چگونه جوبايدن آن را داخلی پنداشته و خاک را بر چشم مردم زده، همگی را نادان و بی سواد فکر می کند.

اکنون فکر می شود که امريکا بعوض لشکر کشی مستقيم، می خواهد اهداف رسيدن به منابع سرشار طبيعی آسيای مرکزی را از طريق پاکستان و تبديل شمال افغانستان به وزيرستان پاکستان، تحقق بخشد.

اما ديده شود که دو ابرقدرت نظامی و اقتصادی (روسيه و چين) دربرابر اين سياست نوين جو بايدن در افغانستان که آن را حيات خلوت منطقه يی خود می دانند، چگونه برخورد خواهند نمود.