هم جنگ را باختم، هم سياست را!

پا تريوت ما مصرف زياد دارد

مسأله روز:

مردي كه از غرور كاذب بر پوتين ميتاخت وتاريخ شوروي و روسيه را  كتمان ميكرد.

مردي كه خواست از كارت جنگ مجاهدين با سپاهيان شوروي، داستان تكرار شده را به نمايش بگذارد؛ امروز گيچ زده گي باخت خود را در چارچوب يك شكست استراتيژيك روي پرده، جنگ سياست بنمايش ميبرد.

چرا اينطور؟

سيستم پدافند هوايي كه ابروي توان نظامي جنگ امريكآ را در يك امر تاكتيكي خوب ميچرخاند، امروز بسختي در حركت است، چون اين سيستم هزينه كمر شكن دارد و توان باز پرداخت ان را سينه اقتصاد جنگي أمريكا در ميدان نبرد أوكرايين بر نميتابد.

به چند دليل روشن!

نخست - هر سر گلوله از دو ميليون تا چهار ميلون هزينه مي بردارد و از لحاظ تمويل اين سامانه واقعا كه سر سام اور  است.

دوم - تجارب سنگين شكست راهبردي اين سيستم در سال گذشته كه در مقابل سيستم موشك هاي استراتيژيك روسي (كنجال) در نبرد اوكرايين، باخت افسانوي خود را ثابت نمود، بطور شگفت انگيزي معادله جنگ را ميان امريكا و روسيه تغيير داد.

البته در جنگ حوثي ها با عربستان سعودي در (ارمكو) نيز نتيجه درخشاني نتوانست تبارز بدهد؛ ولي حالا با شانه خالي نمودن آمريكا از تحهيز اين سامانه، عملا اسمان اوكرايين ارام ارام بدون دفاع متعارف، در برابر هجوم موشك هاي بالستيك روسيه تاب مياورد و اين مسله ميتواند توازن قوا را در مقابل  مقاومت هاي سنگين كه در اغاز جنگ اوكرايين - ناتو، سران غرب خيلي خوشبين بوده اند و اعتماد بنفس خود را در رابطه با اموزش و ارايش قوا كه در مقابل ارتش روسيه افزايش داده بوده اند؛ ولي حالا با شكست راهبردي اين ارمان گرايي كاذب را در سينه ها حبس مينمايند.

خوب اگر به اصل مسأله برگرديم، تنها كمبود سر گلوله ها كمر مقاومت ها در مقابل ارتش روسيه را رقم نزده، بلكه ميزان قابل توجه ها از تغيیر چرخش ها نسبت به وضعيت جنگ اوكرايين، سران ناتو و محافل كاخ سفيد را به چند گانگي اتخاذ روش ها واداشته است.

بنابرين اوضاع نا به سامان در درون ساختار سياسي كانگرس امريكا و نقش شكننده تصميم گيري ها در اتحاديه اروپا نسبت به مسايل بين المللي اشتفته گي رواني را در جلب اعتماد نسبت به رهبران كي يف در امر پيروزي در جبهه نبرد با روسها كمرنگ و بي اعتبار نموده است.

حالا رهبران غرب نسبت به موفقيت ارتش درهم شكسته اوكرايين متردد و بي باور در يك اينده نا مشخص و نا معلوم بقاء سياسي خود را در يك لجام گسيختگي ميبينند.

غرب كه مردم اوكرايين را ابزار و سپر اهنين در مقابل  پيشروي هاي تاكتيكي پوتين به ازمون كشيده اند، ولي حالا مردم اوكرايين را به يك مسلخ كشتارگاه خونين هوس ها و ارمان هاي تحقق نا پذير و سياه بخت رها مينمايند.

درست مانند داستان دراماتيك جنگ افغانستان در عرض بيست سال اخير كه طبل دموكراسي بر كام مردم افغانستان شيرين خورانده شد؛ ولي فرجام اين دمو كراسي باران سياه روزي را به تقدير سرنوشت مليون ها انسان اين سرزمين بارانيد.

خوب چرا امريكا از شكست خود در جنگ اوكرايين هراس دارد؟

پاسخ چنین است:

نخست اينكه آمریکا اعتبار خود را ميان متحدين تازه وارد به سازمان ناتو كه معمولا از كشور هاي شرق اروپأ تشكيل شده است، به شدت از دست ميدهد و ميزان اعتماد به ناتو بطور بي سابقه اسيب ميبند و اين امر ميتواند كه اسباب متلاشي شدن ناتو را فراهم كند؛ و در يك توازن بي پايه كه حجم رقابت ها را در توازن قوا ميان امريكا و روسيه پررنگ ميسازد.

 بنأبران اين كشور هاي تازه پيوسته به ناتو ديگر با كدام انگيزه علاقه ی پيوستن در ناتو را كه يك زماني بعد از فروپاشي شوروي ديروز در سر داشتند، حالا با اين شكست تاريخي غرب و امريكآ در سينه پرورش بدهند؟

دوم، ميزان قابل توجه هزينه ی سنگين اين اتحاد نا متوازن برشانه هاي زخمي نصیب شده از جنگ اوكرايين را، باید حمل كنند؛ از اين لحاظ امريكا تا اخرين مرمي و اخرين اوكراينی، بازنده ی اين جنگ نبايد محسوب شود؛ ولي چاره نيست؛ ديگر زنگ موفقيت در تابلو رنگين استراتيژي هاي جنگي ناتو مانند يك ابر پرغبار است كه افتاب غالب شدنش در برابر روسيه ی پوتين، ناممكن گرديده است.

خوب بر روسيه چقدر پيروزي در اين جنگ حياتي و قابل فهم است!؟

پرسش خيلي پر روزنه؟

پوتين گفته بود كه دنيا كه روسيه نباشد أصلا مفهومي ندارد!

اين نكته روشن ميسازد كه پوتين مصمم است با انچه كه اغاز كرده، حتي اگر انجام اين بازي با ختم دنياي معاصر رقم بخورد، بر روسيه يك افتخار بسا بزرگ است كه در مقابل يک يك هژموني سنگين نظامي غرب سر خم نكرد.

چون دراماتيك است بر روسيه كه مشعل حماسه گران تاريخ مردان شوروي ديروز و روسيه (تزار) را كه درجنگ ناپيلون و جنگ با امپراتورهاي عثماني و تاتارها و مغول را، در سينه چكيده بخون هزاران روس حفظ نكرده باشد؛ و جنگ با المان نازي را پشت سر نگذاشته باشد.

 از اينرو روسيه تاريخ سازي تكاملي خود را در پرتو يك مبارزات ميهني با شكوه ميپندارد.

حالا اوكرايين مرحله دشوار را در پيش دارد؛ يا شكست كامل۰

يا تقسيم جغرافيا در چارچوب يك منطق بي باورانه و غير متعارف۰

جنگ دامنه صفوف سپاهيان ارتش بجا مانده اوكرايين را خسته و ملال ساخته و پارلمان اوكرايين ممكن قانوني را تصويب كند كه بسيج تا حدودي 500 هزار نفري ديگر را سامان ببخشد تا در كنار ارتش فرسوده اوكرايين در سنگر هاي بي دست اورد، باقي بمانند. ولي اين تصميم بازتاب گسترده ی تنش زدايي را ميان جامعه از هم گسيخته اوكرايين، بوجود خواهد اورد؛ و حتي در مقياس يك شورش و كودتا ممكن رقم بخورد.

 بنابران، اوكرايين مجبور است تا  واقعيت هاي سياه و تاريك را روشن سازد و امار كشته شده گان را بر مردم حقيقت يابي كند و رسم اعتراض مردم را محترم بشمارد كه چرا اينقدر تلفات بي سابقه كمر ارتش سازمان يافته ی اوكرايين را، با وصف حمايت هاي بيدريغ ناتو و غرب، تارو مار نمود!؟

و چرا مديريت ضعيف رهبري جنگ كه روحيه و روان شكستگي را ميان ارتش شكل داد تا سربازان بيشتر در جنگ تلف شوند!؟

و چرا فساد گسترده ی پول شويي، ميزان اعتماد {به دولت اوکرایین} را، هم ميان متحدين بيروني آن و هم میان اجماع داخلي اوكرايين، در يك چشم انداز سياسي مبتنی بر موفقيت {نظامی - راهبردئ اوکرایین - ناتو بر روسیه ی پوتین}، نا ممكن ساخته است!؟

توفيق تماس