هدايت حبيب

حجاب زنان واشکال آن" برقه" و"روبند" در کدام يکی ازآيات قرآن تصريح شده است؟

دراین روزها متاسفانه در سرزمين خونبار افغانستان، پس از جنگ تحميلی چهل سال و بازگشت‌ طالبان ظلمت پيشه و متحجر به قدرت وپا ماندن آنها بر تمامی حقوق و آزادی های مدنی مردم اين کشور؛ بويژه بر ابتدايی ترين  حقوق اساسی زنان؛ حکم ديگری را مبنی بر حجاب اسلامی مطابق برداشت تفکر بدوی عصر حجر نيز وضع کرده‌ و هر روز دامنه آن را فراگیرتر می نمايند.

اما با کمال تأسف که ما به دلیل اینکه نمی‌خواهيم که این مسئله را مورد توجه و برخورد جدی قرار دهيم که برخورد در زمينه ی اخلاق انسانی که بخشی از فرهنگ معنوی در جامعه  بشری بوده؛ شوربختانه در حاکميت طالبان به پایین ترین سطح خود رسیده است، چشمان خود را بر روی تمام این اخلاق ستيزی های آنان می بندیم و بازهم گزاف گويی نموده می‌گوییم ما در جهان از بهترین ها هستیم.

طالبان متحجر و تاریک اندیش در تازه ترين برخورد وحشی صفتانه خويش به زنان مظلوم کشور هشدار دادند، که حجاب را آن گونه که آنها می خواهند، مطابق نظر ايشان آن را بپذيرند؛ در صورت عدم رعایت حجاب مورد نظر آنها مورد "تنبیه و ترهیب" قرار گرفته و بستگان آنها زندانی و مطابق حکم شرعيت! مجازات خواهند شد.

طالبان در این دستورالعمل، برقع یا "چادری" را "بخشی از فرهنگ با عزت در جامعه ی افغانستان و بهترین نمونه حجاب" در سراسر کشورهای اسلامی دانسته است.

من ندانستم که حجاب و انواع آن ازقبيل " برقه " يا چادری و "روبند سياه" و امثال آن در کدام يکی از آيات قرآن مجيد ذکر شده است.

تاجايی که از بزرگان شنيده ام و عقل من نيز حکم می کند، " برقه " درهيچ کشور عربی بشمول عربستان سعودی با اين طول و عرض ديده و شنيده نشده؛ بلکه در خارج کشورهای عربی تعدادی محدودی از مردم ثروتمند، که قدرت خريد و پرداخت بهای آن را داشتند، رواج بوده؛ هيچ نمونه ی از آن در زمان پيامبر اسلام و صحابه، در مکه و مدينه ديده نشده است.

من میل و توقع ندارم، بيشتر وارد اینگونه بحث‌ها شویم. وليک قدر مسلم است که برخورد درمورد حجاب در کشورهای اسلامی با اشکال متفاوت و با برداشتهای گونگون از دين اسلام و چگونگی ميزان فهم و دانش سياسی ـ اقتصادی و فرهنگی اين کشورها از اعلاميه جهانی حقوق بشر و منشور ملل متحد و هم گامی آنها با روند تکامل جامعه بشری به گونه های متفاوتی صورت گرفته است.

اما اين نوع حجابی را که طالبان مطرح کرده اند، درهيچ کشور اسلامی و عربی مشاهده نمی شود.

اين جاهلان می خواهند تمام موازين حقوقی و اخلاقی امروز را با رشد و تکامل سيانس و تکنولوژی آن که دوران تسخير کيهان و گذار انسان به سيارات ديگری است؛ طابع عصرحجر و زندگی ۱۴۰۰ سال قبل پيدايش دين اسلام و قواعد آن کنند. وليک اين کوران مادرزاد نمی دانند که درآن زمان مردان کار می کردند و زنان زندانی منزل بودند؛ از آن رو در ميراث و شهادت در دادگاه دوزن که از خانه خبری را می شنيدند؛ به اندازه ی يک مرد که در متن جامعه بود و همه چيز را می ديد، مساوی حکم می شد.

اما امروز زنان مانند مردان مکتب می خوانند؛ تحصيل می نمايند؛ کار می کنند و بالنتيجه درمتن جامعه قراردارند؛ حقوق شان در ميراث و شهادت مساوی با مردان واجب الرعايت و قابل قبول بوده است.

در صدر اسلام؛ از اين که دولت با تمام ارگانهای آن وجود نداشت؛ زندان هم وجود نداشت؛ هر گاه کسی دزدی می کرد، دستش بريده می شد تا بارديگر مال کسی را دزدی نکند؛ کسی قتل می کرد، قصاص می شد. زيرا زندان برای نگداشت مجرمين وجو نداشت؛ هرگاه مرد يا زن مرتکب گناهی     می شدند؛ چون زندان وجود نداشت؛ از۳۹ الی ۱۰۰ درُه ی شرعی زده می شدند و رها می گرديدند.

اما حالا دولت وجود دارد؛ دولت ها زندان دارند؛ مجرمين که از طرف دادگاه محکوم به مجازات جسمی (حبس) می شوند؛ مدت مجازات معينه را درزندان سپری می کنند. همچنان عوض ضرب درُه مجازات نقدی از جانب دادگاه حکم صادر می گردد.

درصدر اسلام مردم غرض ادای فريضه حج بيت الله از مناطق دور دست توسط اشترسوار شده به مکه و مدينه می رفتند؛ حالا که بخشهای وسيع از علوم و تکنولوژی رشد کرده است؛ مسلمانان از کشور های دور و نزديک اشتر را سوار نشده؛ بلکه بوسيله ی هواپيما به مکه و مدينه می روند.

از آفريدگار تاريخ و تمدن و تفکر انسانی اميدوارم تا به اين موجودات عصر حجر عقل ـ خرد ـ دانش و اخلاق انسانی را ارزانی نمايد تا آنان از بالای اشتر و جهالت عصر حجر پايين شده و رهسپار هواپيما گردند تا نه تنها زنان؛ بلکه تمام مردم افغانستان و جهان متمدن از شر اين مخلوقات شر و فساد ـ قتل و غارت ـ وحشت و بربريت نجات يابند.