هدايت حبيب 

مسؤوليت برگشت بدون دستاورد ورزشکاران ميهن مان، بدوش کيست؟

رقابت‌های المپیک عرصه برد و باخت است؛ ورزشکاران کشور مان امیدوار بودند که  بتوانند خوب بدرخشند و با دستاورد های افتخارآفرين به ميهن خويش برگردند.

ولی سوگمندانه آنان در میدان المپیک ریو بدون کسب حتا یک پیروزی با دستان خالی به کشور بازمی گردند. همین که ورزشکاران مان توانسته‌ اند جواز حضور در چنین مسابقات بزرگ جهانی را کسب کنند؛ به خودی خود یک افتخار بزرگ محسوب می‌شود. تماشاگران مسابقات با تشویق‌ های مکرر خود از ورزشکاران افغانستان که از يک کشور جنگ زده در بازی های المپیک شرکت و حضور يافتند، استقبال کردند.

بازی های المپیک بزرگترین رویداد جهان ورزش است. این بازی زمانی که جهان در وضعیت خاص بحران ناشی از راه اندازی جنگ های خانمانسوز، کشت و کشتار مردم بی گناه، ازجمله جوانان و ترور و وحشت؛ انتحار و انفجار؛ توسط مونوپول های غارتگر بين المللی  قرار داشته است، برگزارمی گردد؛ وليک اين مسابقات المپیک (۲۰۱۶ ریو) با سال های گذشته متفاوت بوده است. در حال حاضر، جنگ های داخلی و نا امنی های شدید سبب شده است تا تعداد زيادی از مردم جهان سر زمین خود را بخاطر ادامه ی زندگی جبراً ترک گفته به پنج قاره ی جهان آواره شوند.

علی رغم اين که ترور و وحشت، انتحار و انفجار و نا امنی های بی وقفه جهان را بحرانی کرده است؛ اما با وجود اين همه تهدیدهای امنیتی بسیار جدی که وجود دارد المپیک ۲۰۱۶ در ریودوژانیرو ، با درخشش فعالان ورزش جريان داشته وادامه دارد.

واما،  ورزشکاران ميهن ما، از برکت اشتعال جنگ 38 ساله ی ايالات متحده امريکا و متحدينش، اشغال اين سرزمين و تشکيل دولت سهامی مرکب از جنگ سالارهای جهادی و طالبی، افغان ملتی های امريکايی و مافيای ترياک سالار، توسط امريکا و پيمان ناتو؛   از وضعیت رقتبار سالهای پيشين و امروز ورزش در کشور ناراض اند؛ آنها از حکومت می‌خواهند تا ورزش را از وضعیت اسفبار کنونی و سهم بندی تنظيمی و افغان ملتی؛ تيکه داران قوم و قبيله ، سمت و منطقه خارج کنند و آن را ، سیاسی نسازند تا زمينه ی بهتری برای رشد و فعاليتهای خلاقانه ی ورزشکاران در همه عرصه های اين بخش افتخار آفرين جوانان ميهن مان مساعد گردد تا ورزشکاران کشورما نيز مانند ديگران با بدست آوردن مدال ها، پرچم افغانستان پيروزمند را در حضور همه مردم جهان در اهتزاز درآورند.