مسؤولیت اخلاقی امریکا در افغانستان (بخش دوم)
نجيب الله عظيمی
مسؤولیت اخلاقی امریکا در افغانستان
(بخش دوم)
در بخش قبلی به بررسی مطالب ذیل پرداختیم:
ـ امریکا و جنگ با طالبان؛
ـ طالبان وپلان احیای امارات اسلامی آنها؛
ـ نمایش قدرت از جانب طالبان در مذاکرات تسلیم طالبانه با امریکا؛
ـ ماهیت اصلی طالبان؛
ـ طالبان دست نگر دولت پاکستان و هدایت گیرنده از ادارهء استخباراتی پاکستان؛
در این بخش سعی گردیده، که بالای مسایل خیلی ها حیاتی برای آینده کشور توجه صورت گیرد و تاریخ انکشاف نظامی و سیاسی کشور مورد بازنگری و واقعیت نگری جدی قرار گیرند.
آغازبخش دوم
کرزی و طالبان:
با تاسف بزرگ، که بعد از سقوط طالبان دولت ضعیفی به رهبری شخصی بنام" کرزی" از جملهء هوا داران پرو پا قرص شاه سابق افغانستان (ظاهر خان) به میان آورده شد.
جناب کرزی، خود فردی که، پیرو مناسبات خان و خان سالاری،یک مسلمان میانه رو و با دانش خیلی ها محدود سیاسی، مایل به راست گرایی، ولی بدون کدام پروگرام مشخص اقتصادی، نه برای کوتاه مدت و نه هم برای دراز مدت برای افغانستان بود.
جناب آغای کرزی تا پیش ازحمله امریکاییان به افغانستان همرکاب جهاد گران جنگی در افغانستان و در ایام حاکمیت طالبان هم برای یک مدت محدودی با طالبان همکاری نمود و بعدن هم به امریکا پناهنده گردیده بود.
دولتی که به رهبری جناب آقای کرزی بعد از حمله امریکاییان در کابل به میان آورده شد ، به جز از روز گذرانی و بلی، بلی گویی با جنگجویان زور مند و تفنگدار قانون شکن سپری گردیده وچیزی بیشتر از آن به افغانستان ومردم آن به وجود آورده نه توانست.
روزهای دولتداری آغای کرزی در مدارا و سازش با جنگ جویان جهادی،قانون شکننان دیده درا و قانون گریزان زور مند و محافل پلو وچلو خوری های بی فایده به ملت و مردم سپری شده و شب ها هم مصروف لاف و گزاف های تکراری دوران جهاد سپری گردید و در اخیر روزهای حکومتداری خویش هم آغای کرزی با تعنه به گوش پشتیبانان پولی و مالی و نظامی و سیاسی بین المللی خویش چنین گفت:« اگر خارجی ها همین امروز هم از کشوری ما بیرون برآیند، ما توان آنرا داریم، که برای ده سال دیگر هم پلو به خوریم».
نشرات دولتی و خصوصی دولت نوبنیاد کرزی هم در تبانی وهمدستی با همین جهادگران دروغگو به ملت و مردم، از صبح تا به ناوقت های شب درهمه نشرات داخلی وخارجی شان به جُز از تخریب مخالفان قبلی سیاسی وپخش چرندیات و تبلیغات بدوراز واقعیتهای به وقوع پیوستهء نظامی و سیاسی در کشور پرداخته و آزادانه و بی هراس به تعریف و تمجید از قهرمانی ها و رشادت های دروغین دوران جهاد شان دوام داده و به چیزی دیگری نه پرداختند.
در طی همین یک و نیم دهه (دوران حاکمیت کرزی با جهاد گران) درسراسر افغانستان ازآن «جهاد» به عناوین گوناگون، چون«جهاد مقدس» و جهاد «فی سبیل الله» و غیره «جهاد ها» تعریف و توصیف به عمل آورده و از رهبران جهاد به مثابه سران «آزاد گر افغانستان» و غیره القاب مصنوعی، چون رهبران «میدان های نبرد» نام برده وپیوسته تلاش نمودند، تا اینگونه ستایش های غلو آمیزی شانرا به خرد مردم داده و به جفای شان در حق ملت و مردم خاموش افغانستان دوام بدهند.
جلوگیری از بازنگری وقایع تاریخی و سیاسی در کشور:
در طی همین هژده سال از حضور امریکا در افغانستان، هیچ یک از گروه های جنگی دوران جهاد،هیچ گاهی اعمال منفی و خیلی ها زیان آور دوران جهاد گران شان را در دراز مدت، چون (سوزانیدن زیانبارمکاتب و به آتش کشیدن ادارات دولتی و موسسات عام المنفعه، کشتار بی رحمانه آموزگاران و معلمان مکاتب ابتدایه و ثانوی، تخریب پل و پلچک های خُرد و بزرگ در قرئ و قصبات کشور، مین گذاری ها در مسیر بزرگ راه های موتر رو، انفجار پایپ لین ها و پایه های برق در مسیر شاهراه، ترور افسران قوای مسلح در اطراف و اکناف کشور، قتل و کشتار ظالمانهء چیز فهمان وروشنفکران مهاجر افغانستان حتا در پشاور پاکستان، راه گیری ها و چپاول های پیهم در بزرگ راه های کشور، گروگان گیری ها و کشتار های بی رحمانه ماموران و کارمندان دولتی در ولسوالی ها و ولایات های دور دست کشور، فیر راکت های کور به شهرها و میدان های هوایی ولایات کشور و خلاصه هزار ها عمل مشابه به اعمال و کردار امروزهء طالبان رابه بررسی شفاف نه گرفته و مورد نقد عادلانه قرار نه دادند.
درطی این چند دهه هر آن سنگ و چوب، که بوده بر فرق سردولت های ماقبل ازجهاد، ( ازاولین جمهوریت محمد داوود گرفته و الی سقوط دولت داکتر نجیب الله) کوبیده شده رفت؟
بالاخره این برادران مسلمان «ساقط سازی کمونیست ها از قدرت» رابه(زوراسلام)به خرد مردم چندین بار تباه شده و خاموش کشور داده وتا امروز نیز به این دروغ گویی و دروغ پردازی های بی شرمانه شان دوام داده رفته اند.
دروغ های شاخدار تاریخی و گژی نگری های تاریخی آنها، امروز دیگر تا به آنجا پیشرفته و به عباره دیگر لاف و گزاف های دروغین آنها تا به آنجا کشانیده شده، که سرآغاز همه نا امنی ها در کشور را به کودتای سردار محمد داوود پیوند داده اند؟
پیروزی انقلاب هفت ثور را همه «سران جهاد» به یک آواز سر آغاز همه بد بختی ها و تباهی های امروزی مردم افغانستان دانسته و این گژ اندیشی از جانب سران و رهبران جهاد محک زده شده و تاپه خورده است.
اکنون هر آنچه نیک و خوب بوده به جنگ و« جهاد مقدس» پیوند داده شده و هر آنچه بد نام کننده و تباه آور بوده به دامن «هفت ثور»دوخته شده است.
خلاصه هرآنچه که در دوران ماقبل از جهاد در کشور به وقوع پیوسته بوده، ناجایز، حرام و"غیری اسلامی" بوده و صرف "جنگ و جدل" و قتل کشتار و بالاخره هم جهاد و پیروزی بوده، که کشور را مجددن به مسیر درست«اسلامی» آن باز گشتانده و روان نموده است؟
این است برداشت سر سری از وقایع تاریخی و به وقوع پیوستهء اجتماعی، نظامی و سیاسی در افغانستان به زعم سران و رهبران جهاد از دهه پنجاه به اینطرف.
اینگونه گژی نگری تاریخ واقعی یک کشوری، که واقعن دارای تاریخ پر افتخار میباشد، و اینگونه به خرد سپری غیری واقع بینانه از تاریخ اجتماعی و سیاسی و نظامی یک کشوری که، واقعن دارای تاریخ چند هزار ساله میباشد،به نسل های بعدی آن، باید که برابر به خیانت ملی محاسبه شده و محسوب گردند.
اینگونه دروغ بافی ها و انکار ورزی از وقایع عینی و به وقوع پیوسته تاریخی یک ملت و مردم آنرا به کجا خواهد به برد؛ تاریخ آینده آن کشور آنرابه ساکننان آن کشور نشان خواهد داد، که به کجا خواهد انجامید؟
دوام سیاست های غیری صادقانه سران جهادی و عدم اقرار آنها به اشتباهات شان:
در هیچ یک از نشرات سمعی و بصری کشور، علل و عوامل منفی اینهمه کشمکش های خانمان سوز و بنیاد برافگن جهاد گران در این چند دهه اخیر به نقد سالم، بیطرفانه و واقع بینانه قرارنگرفته است؟
تاکنون از اجرا و عملی سازی سیاست های عقب گرانهء مجاهدین در دوران حاکمیت شان به تحلیل گرفته نه شده و درس های عبرت انگیز از این عقب گرد ها استخراج نشده است؟
تاکنون از خون ریزی های جانکاه و جامعه برانداز مجاهدین در ایام زمامداری شان انتقاد رسمی به عمل اورده نشده است؟
[ دوران جنگ افروزی و حاکميت خونبار اين شرارت پيشه گان در ويرانی کشور و قتل عام 70 هزار شهروندان کابل و همچنان در استان های افغانستان، درنگارش های هيأت رهبری کميته فعالين ح. د. خ. ا، طی 17 سال گذشته در سايت سپيده دم و ماهنامه " آزادی" به نقد گرفته شده و جنايات تيکه داران "دين و دالر"، افشاء گرديده است. ازجمله در" طرح خطوط اساسی اهداف مرامی وبرنامه ح. د.خ. ا،" و " فراخوان مورخ 2012 / 7 / 10 کميته فعالين ح.د.خ. ا، منتشره ی سايت سپيده دم، اين دوران سياه، بشمول اعمال حکمرانان دست نشانده ی امريکا و شرکاء، مورد نقد همه جانبه قرار داده شده وهم اکنون هردو سند معتبر حزبی، در صفحه اول سايت سپيده دم، مورد استفاده ی همگان قرار دارد. سپيده دم]
اکنون که اضافه از دو دهه از رویکار آمد، دولتی با پشتیبانی امریکا و اتحادیه اروپا می گررد، هنوز هم هیچ فرد و یا گروه نظامی قبلی مورد مواخذه قرار نه گرفته و یا مورد بازپرس علنی قرار داده نشده است؟
تا به امروز که امروز است، هیچ فرد و هیچ زنده جانی جرأت نقد و چون و چرا گفتن را در برابر آنهمه اعمالی منفی، زور منشانه و بنیاد برانداز، که برادران «جهاد و خون» در طی سال های جهاد شان به عمل آوردن ندارد؟
به همین ترتیب نه تنها نیرو های دولتی، بلکه حقوق بشری جهانی هم،تا به امروز توان باز پرس از این برادران را به خاطری «پا فرا گذاری آنها از قانون» در کشور، نه تنها در ایام جهاد شان، بلکه در ایام زمامداری شان نیز پیدا نه نموده است ؟
همین که امروز این برادران«جهاد» هریک شان صاحب نام و نشان و آرگاه و بارگاه گردیده اند، گزارش آنراتا به امروزهم به هیچ مرجع و یا ادارهء نه داده اند؟
این برادران که به خاطر «اسلام»به «جهاد فی سبیل الله» برخاسته و شتافته بودند، اینهمه پول و پیسه، اینهمه زر وزیور و اینهمه قصر وویلا و اینهمه بلند منازل را با کدام ریاضت ویا با چه توبه و تنسوا، به این زودی حتا در زمان حیات شان بدست آورده اند؟
این برادران،چرا عجر و ثواب این«جهاد» شانرا نه در آخرت، بلکه در این دنیای فانیء چطور به این ترتیب بدستآورده اند و یا انکه می خواهند، برای مردم نشان بدهند که این همه ثروت افسانویی را از طریق کار و باری صادقانه و عریق ریزی های شباروزیایندو دهه حاکمیت شان صاحب گردیده اند؟
قرابت های آیدیولوژیکی، دینی و مذهبی جهادی ها با طالبان:
اگر به بررسی اعمال منفی ایندو گروه«هردو جهادی» برآیم، گروه اول، یعنی همین جهاد گران و بعدن هم گروه انتحاری طالبان را به مقایسه بگیریم، به وضاحت کامل متوجه میگردیم، که شباهت های فراوانی آیدیولوژیکی و مذهبی میان ایندو گروه آشوبگر وجود داشته و دارند، که خیلی ها مشابه به همدیگر بوده و اعمال این هر دو گروه را می توان حتا کاپی یک نسخه دانست؟
همانگونه، که جهاد گران افغانستان توانستند، یک ونیم دهه جهاد شانرا با تلفیق «اسلام و جهاد» برای نجات وطن از اسارت خارجیان براه انداخته و از نیروی جوان، ولی نه چندان آگاه این کشور سرباز گیری نمایند و به «جنگ و جهاد» شان الی اخراج«اتحاد شوروی»از افغانستان دوام بدهند.
طالبان نیز به پیروی از همان نسخه، که از همان آوان جهاد در دهه شصت از پاکستان به افغانستان آورده شدند، توانستند پیوسته نیروی جدیدی جنگی شانرا از میان جوانان اطرافی برای جنگ های خانمان سوز شان جذب نموده و آنها را با تادیه پول از کشور های عربی به میدان های جنگ به کشانند؟
همین برادران «خون و آتش» بعدن ایام حاکمیت شان هم توانستند، که جنگ های میان گروه یی و برادر کشی های خونین شانرا میان نیرو های جوان افغانستان سازماندهی نموده و آنرا الی ثروتمندی کامل شان دوام بدهند؟
طالبان نیز با پشتیبانی بی دریغ مالی و پولی کشور های عربی و کمک های لوژیستیکی پاکستان، به غرض به پوز مالی امریکاییان به خاک افغانستان، توانستند حتا بعد از یورش امریکا به افغانستان هم طی هژده سال تمام مقابل نیرو های امریکامقاومت نمایند.
همانگونه که جهاد گران در دهه شصت جنگ شانرا بنام «جهاد با کافران» نام نهاده و آنرا براه انداختند، و با بدست آوری سلاح و پول از تمام کشورهای جهان به تخریب کامل افغانستان پرداخته و به پیش رفتند؟
طالبان نیز از همین اسلحه کهنه و فرسودهء (آیده پاکستانیان) در کشور استفاده نموده و سود بردند. طالبان نیز برای دوام و بقای جنگ های خونین شان توانستند، از میان جوانان نا آگاه و محلی کشور نیروی های فدا کار جنگی برای خویش دست و پا نمایند، که به خاطر «اسلام» و رفتن به«جنت»حاضر باشند، تا به سرحد انتحار جنگیده و خود را "قربان اسلام" نمایند؟
همان گونه که جهاد گران افغانستان، طی اضافه از یک و نیم دهه جوانان نا آگاه آنزمان کشور را گول زده و ادعای "جهاد با کفار" را پیشه نموده و خود را پیش قراولان جهاد نام نهادند و بالاخره خود را به تنهایی به کرسی ها و مواقف بلند دولتی رسانیده و به آن تکیه زدند، در اخیر هم چیزی برای جوانان اغوا شده و بیچاره و همسنگر خود ندادند؟
طالبان نیز توانستند، که تا به امروز نیز نیروی آینده ساز کشور را "گوشت دم توپ" شان ساخته و آنها را قربانی خواست های نامشروع و غیری انسانی باداران شان، یعنی (پاکستانیان)، جالب آنکه بازهم زیری نام«اسلام» نمایند.
همان گونه که گول زنی مردم توسط «سران جهاد» تحت عنوان «اشغال افغانستان» توسط روس و شعار «اسلام در خطر است» پیشکش شده و سوء استفاده از نیروی جوان کشور به عمل آورده شد.
طالبان نیز به همین منوال با سوء استفاده از( بی سوادی و عدم آگاهی جوانان) و با پیشکشی همین شعار«اشغال افغانستان توسط امریکا» از همین مشکل داخل کشوری استفاده نموده و با آمدن امریکا به افغانستان و با استفاده ابزاری از روحیه وسیع بیگانه‌ستیزی و کفرستیزی که در میان مردم عوام و نا آگاه کشور وجود دارند استفاده های ناجایزنموده و به سربازگیری شان از میان نسل جوان کشور ادامه داده و بدین ترتیب جنگ آیدیولوژیکی شانرا مجددن به نام «اسلام » و باری دیگر زیری عنوان «جهاد» اینبار مقابل امریکا آنرا به پیش برده و تا به امروز دوام بدهند؟
همانگونه که سران«جنگ و جهاد» در صحبت های تلویزیونی شان با افتخار از پیروز جهاد شان و آزاد سازی آسیای میانه و چپه کردن دیوار برلین «لاف و پتاق» می زنند و گویا افسانه نجات افغانستان را از«اشغال و سیطره روس» به گوش جوانان کشور زمزمه نموده و کسب مجدد استقلال کشور رابه جوانان کشور یاد آوری نموده و بالای آنها فخر فروشی می نمایند؟
طالبان نیز با براه اندازی تبلیغات دروغین و سوء استفاده از این خالیگاه و بی دانشی و ناآگاهی جوانان رشید افغانستان استفادهء سوء نموده و به جنگ خانمان سوز و خدمت مزدور منشانه شان به دولت پاکستان، این حامیان پنهانی شان دوام میدهند.
امروز همین جهادی ها و صرف اقارب نزیک آنهاست، که در همدستی با همدیگر در همه ادارات دولتی حضور محکم به هم رسانیده اند و بدون واسطه و وسیلهء آنها هیچ کاری را نمی توان از پیش برد، دیگر چه برای مردم بیچاره یی که در پهلوی آنها جهاد(!) نموده بودند، داده اند؟
تداعی سوالات در ذهن:
اگر در میان سیاستگران و دولت مردان افغانستان، سیاست مدار بی هراس، وطن پرست راستگو و درست کردار و خادم صدیق وجود میداشت؟
اگر در میان نُخبه گان کشور انسانهای راستگو، مردم دوست و خدمت گار راستین وجود میداشت و ازواقعیت گویی هراسی نمی داشت؟
آیا مردم رنجدید و زجر کشیده افغانستان در طی این چهاردهه به چنین یک افسانه دروغین باور نموده و به چنین یک درد جانکاه چندین دهه مبتلا شده و فرزندان شان قربانی سیاست های گمراه کنندهء اینگونه دروغگویان بی بدیل و بی بهره می گردید؟
حتا اگر در میان اینهمه مدعیان دروغین دفاع از استقلال و آزادی کشور، انسان های صادق و وطندوست واقعی وجود میداشت، که از گفتن واقعیت ها ترس و هراسی به خود راه نمی دادند؟
آیا چند نسل از جوانان این کشور، قربانی اینهمه دروغ پردازی ها و بی عدالتی های اسلام گرایان دروغگو و جنگ جویان دغل باز چون مجاهدین و طالبان می گردید؟
اگر حرص بی پایان چند مسلمان جوان، ریشو و سر و پا کنده، ولی تشنه به قدرت، غرض کسب یکه تاز قدرت در کشور نمی بود و اگر پول های باد آورده از کشور های عربی وجود نمی داشت؟
آیا این افراد بی نام و نشان به وطن دوستی و وطن پرستی می توانستند،به نام های رهبران و یاسران این و آن گروهء جهادی و جنگی عرض اندام نموده و به اصطلاح زیری نام جهاد، ولی در اصل به نفع خویش از جوانان نا آگاه و اطرافی کشور سرباز گیری نموده و غرض پیشبرد اهداف شخصی و منفعت جویانهء شان نیروی های تازه نفسی جنگی را بدست بیآورند؟؟
آیا اینمه نیرنگ و فریب کاری می توانست، ساز گار افتاده و مشتی از فرصت طلبان قدرت طلب به فریب کُتله وسیعی از جوانان کشور فایق آمده و از جوانان نا آگاه کشور تحت عنوان «جنگ به خاطری اسلام» غرض ایجاد «حکومت اسلامی» سود جسته و از آنها مانند چوب سوخت استفاده های ناجایز و غیری اسلامی شانرا نمایند؟
آیا رهبران این «جهاد» تباه کن،و پیشقراولان این «جنگ های آیدیولوژیکی، مذهبی» و سران تنظیم های اسلام سیاسی، توانایی اقرار این حقیقت را دریافته و دارند، که به مردم خویش راست به گویند، که دختران جوان شان امروز به تنهایی در دوبی با افتتاح رستورانت های مجلل «پنج ستار»ه و باز نمودن هوتل های مفشن شخصی از «پول جنگ و جهاد» افغانستان مصروف زر اندوزی و عیش و نوش شخصی شان هستند؟
پسر بزرگ برهان الدین خان ربانی «پدر جهاد جمعیتی ها در افغانستان»، برادر صلاح الدین خان ربانی وزیر خارجه دولت فعلی در افغانستان، همین اکنون در کجا زنده گی داشته ومصروف چه عیش و نوش بوده و«چه نوع مواد مخدر» میگیرد، که توانایی گپ زدن درست از او گرفته شده و با لکنت کامل زبان صحبت نموده و دو و دشنام های جانانهء ویدیویی اش را نثارجان برادر و«خانواده بزرگ جهاد» درافغانستان می نماید؟
وظایف آگاهان و روشنفکران:
آگاه سازی و آگاهی دهی جوانان کشور، یگانه راه نجات کشور بوده و باید از فریب بیش از این جوانان کشور جلوگیری به عمل آورد.
مبارزهء آگاهانه و افشا گرانه مقابل سیاستمداران دروغگو و فریب کار باید براه انداخته شده و دوام یابند!
به احترام های بی پایانبه ره بران « زر اندوز» جنگ و جهاد و چند دهه قربان شدن برای رهبران«پول پرست» خون و آتش باید خاتمه داده شود!
برای رهبران و برادران «جهادی» باید روشن ساخته شود، که دولت داری و«جهاد» هر دو یکی نه بوده و نمی باشند!
در جهاد که شما نمودید، قتل و کشتار مخالفان آیدیولوژیکی و سیاسی شما مطرح بودند!
دولتداری از خود علم و دانش و عمل صادقانه و شریفانه می خواهد و دولتمدار باید خادم صادق و خدمت گار از خود گذر مردم شریف کشورش بوده باشد!
تازه ترین مقالات نجيب الله عظيمي
مقالات مرتبط
خدا که می دهد نمی پرسد بچه کیستی؟! "اما آی اس آی"و ده ها مماثل ... وسیله می شوند. ادامه
طوری که شما آگاهی کامل داريد؛ اشغالگران امريکايی پس از بيست سال جنگ و خونريزی؛ غارت و سيه روزی مردم... ادامه
سه سال پوره، از حاکمیت گروه وحشت و دهشت تالبانی در کشور من و تو میگذرد. این سومین سالگرد سیاه و خشن... ادامه
مارگارت کیمبرلی می‌نویسد، تلاش برای ترور رئیس‌جمهور سابق آمریکا در مقایسه با رفتارهایی که واشنگتن در... ادامه
سیاستمدار ناشناخته و جوان، بر اساس استانداردهای کنونی حکومت سالخوردگان، سیاستمدار آمریکایی جی دی ونس... ادامه
لشکرکشی طالبان در برابر مردم و فراخوان قیام عمومی مردم افغانستان علیه آنان! از خیزش مردم بدخشان ده ر... ادامه
آتشی را که رژیمهای مزدور پاکستان ودیگرکشورها به نیابت ازقدرتهای آمپریالیستی، از نیم قرن قبل تا بدینس... ادامه
از مدتی است که اتاق فکری امریکا (کانون نظم نوین جهانی) با تجارب بدست آمده از حمایت بیدریغ مالی و تسل... ادامه
تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان طالبان و ارتش پاکستان رخ میدهد یک بازی استخباراتی، یک تاکتیک... ادامه
اجلاس دو روزه دوحه درباره بحران افغانستان به سرپرستی سازمان ملل با شرکت ۲۵ کشور و چندین نهاد منطقه‌ا... ادامه
شکست در سیاست خارجی: ایالات متحده در حال کار بر روی یک طرح تسلیم است. ادامه
اسپنتا از استراتژیست های اصلی غرب در نظام دست نشانده جمهوری بود. او کرسی استادی در دانشگاه آخن آلمان... ادامه