عبدالاحمد فیض

صلح با طالبان، یک معما یا حقیقت!

طالبان وارثان وبازماندگان جهاد گران وسربازان صادق وبا وفائی ایدئولوژی جهاد وانقلاب اسلامی جهانی است که دردهه هشتاد بنام سربازان خدا درقالب لشکرجهاد اسلامی، ازمربیان وحامیان عربی شان مانند اسامه بن لادن، عزام ودیگران درمدارس افراطیت دینی، به سیاق وروشهای نوین نبرد سنگین مسلحانه ومبارزه فکری آشنا وجهاد به عزم برپائی نظام اسلامی را درصفوف تنظیمهای جهادی آغازوتا اوایل دهه نود این ستیزه جویان که عده شان بعدأ بمثابه رهبران طالب متبارزشدند، به نبردعلیه دولت وقت، درکنارسایرگروه های جهادی ادامه دادند.  

با ورود احزاب جهادی به کابل وآغازمنازعه مستدام برسرتقسیم قدرت که به انهدام بخشهای وسیع پایتخت، فروپاشی های گسترده سیاسی، اجتماعی وزیربنائی، قتل وکشتارغیرنظامیان ومهاجرت های اجباری وکتلوی منتج شد، جوی مناسبی پدید آمد تا نا راضیان رادیکال وسنتی که به بهانه نبردها ودرگیریهای کوچه به کوچه درخیابانهای کابل، عدم مشارکت بخشی از احزاب وفرماندهان درقدرت درقطب مخالف رژیم همسنگران قرارداشت دردستان نهادهای اطلاعاتی منجمله نهاد جاسوسی پاکستان که روند انکشافات اوضاع وآرایش قدرت درکابل را درتعارض وتقابل با را هبرد مغرضانه خود تلقی مینمود، سقوط نماید وبدینگونه سناریوی ایجاد جنبش بنام طالبان که قیام شانرا مبارزه برای ختم منازعه میان گروهی وضد تفنگ سالاری عنوان مینمودند، دربیرون ازمرزهای ملی درقلمروپاکستان به حقیقت مبدل گردد.

جریان طالبان وبویژه هسته رهبری این گروه مدافعان ومجریان خط فکری اسلاف بیرونی است که مبارزه درراستای تحقق ایدئولوژی شانرا فقط درپایگذاری نظامی سیاسی اسلامی محتمل پنداشته وایجاد یک حکومت دینی که قرائت سختگیرانه این جریان ازمتون دینی درآن حاکم باشد، ازوجایب والزامات فکری ومذهبی خویش می پندارد.

طالبان درتمام دوران نبردهای خونین بمثابه یک گروه به شدت فاندیمنتل، سنتگراوایدئولوژیک ، درگسترش، اشاعه وترویج افراطیت عقیدتی با تعمیل وبه اجرا گذاشتن مجازات شرعی در چهارچوب مجازات صحرائی مانند قطع دست، رجم یا سنگساروقصاص بوضوح خصومت وآشتی ناپذیری این تشکیلات مسلح را با دستآورد های متعالی بشریت یعنی هنجارهای حقوق بشری درجهان متمدن متبارزوبا پدیده غربی خواندن اصول بنیادی بشری، ازعزم این جنش مسلح درتداوم جنگ وخونریزی تا برپائی نظام دلخواه پرده برداشته است.

همچنان با عنایت به ویژگیهای فکری واقدامات ستیزه جویانه گروه طالبان میتوان اذعان داشت که تشکیلات موجود این گروه مسلح درچنان فرصت معین زمانی اعلام موجودیت نمود که جنگ میان تنظیم های مجاهد که ازمنظرآرما ن وهدف تفاوت چندانی با روش های جنگی ونیات طالبان نداشت، برسرکنترول کابل با قوت تمام جریان داشت لذا این خود مظهر انکارناپذیری این امرخواهد تلقی گردید که طالبان سربازان فداکاری است که توسل به اقدام زور، کاربرد سلاح وممارست دراقدامات آگنده ازخشونت وارعاد را به قصد وصول به منویات عقیدتی ودینی برگزیده لذا این خود مبین این واقعیت است که قیام این جمعیت تفنگدار بیرحم بیشترینه حاوی کرکترایدئولوژیک وباوری بوده نه مبا رزه درقالب حس وطندوستی یا انگیزه های پاتریاتیزم وملی گرائی.

فلهذا قطع نظرازمناسبات گسترده مخفیانه طالبان با نهاد های متعدد اطلاعاتی بیرونی، منابع تمویل وتسلیح این جریان، هکذا تأثیرات مفرط اداره نظامی پاکستان برروند فعالیت وسمتدهی اهداف رزمی این جنبش مسلح، پروسه انجام دیالوگ بنام صلح وترغیب این تحریک جنگی به ترک منازعه مسلحانه که ایالات متحده بدون حضوردولت افغانستا ن این مأموریت را با جانب طالبان ازیکسال بدینسوانجام میدهد، بی تردید به یک بازی هدفمندی بااذهان عمومی شباحت دارد تا مذاکره برپایه اصل بیهودگی تداوم جنگ وخونریزی های بی وقفه که مردم بی پناه غیرنظامی به قربانیان اصلی مبدل گردیده است.

 همچنان طوریکه درفوق تذکاریافت ونیزبا درنظرداشت ویژه گی های ساختاری، فکری وآرمانی جنبش ط�